Η Τασούλα του Κίτσου και τα ψηφοδέλτια της Βοιωτίας

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Τι θα έλεγε η Τασούλα του Κίτσου αν μελετούσε τα ψηφοδέλτια (δείτε τα εδώΤα ψηφοδέλτια των κομμάτων στη ΒΟΙΩΤΙΑ) που κατάρτισαν τα πολιτικά κόμματα, μέσα από τα οποία θα εκλεγούν οι βουλευτές που θα εκπροσωπήσουν τη Βοιωτία στο Κοινοβούλιο; Θα αποφαινόταν –όπως οι περισσότεροι φαντάζεστε-  με τον χαρακτηριστικό και πειστικό της τρόπο: «Τράτζικ». Αν δε η Τασούλα μάθαινε το παρασκήνιο που εξελίχθηκε στη Λιβαδειά, στη Θήβα και στην Αθήνα για τη στελέχωση των ψηφοδελτίων κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, και σε άλλα κόμματα, είναι βέβαιο ότι θα αναφωνούσε: «Εειτε ξεφύγj»…

Στην πραγματικότητα -και καθώς η χώρα έχει εισέλθει σε μια μακρά διαδικασία συστημικής αστάθειας που διαμορφώνει όρους πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αποσύνθεσης- όσα αυτές τις μέρες έλαβαν χώρα σχετικά με τη συμπλήρωση των συνδυασμών αλλά και τα ίδια τα ψηφοδέλτια των πολιτικών κομμάτων δεν θα μπορούσαν να βρουν ακριβέστερη αναλογία από ένα κακοστημένο τσίρκο. Όπως σε κάθε τσίρκο υπάρχουν κι εδώ κονφερασιέ, ακροβάτες, ισορροπιστές, «μάγοι», θηριοδαμαστές και σαλτιμπάγκοι. Υπάρχουν βέβαια -σε μεγαλύτερο ποσοστό από άλλοτε- αρκετοί κλόουν. Δεν είναι δύσκολο να αντιστοιχίσετε τους περισσότερους υποψηφίους –φυσικά τους ευρύτερα γνωστούς- σε μια από τις κατηγορίες των επαγγελματιών που κάνουν καριέρα στο τσίρκο για να διαπιστώσετε την εμφανή ομοιότητα.

Και σ’ αυτές τις εκλογές δεν αποτελεί φυσικά έκπληξη η χαμηλή ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, που άλλωστε αναπαράγεται και διαιωνίζει την κυριαρχία του τα τελευταία 30 χρόνια αντλώντας εφεδρείες ίδιων ή και μικρότερων δυνατοτήτων ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζει τη δημόσια εκπαίδευση και τις πραγματικές προσπάθειες πολιτιστικής ανάτασης και επιδοτεί ποικιλοτρόπως το αίσχος της ΕΡΤ και της ιδιωτικής τηλεόρασης. Παράγονται μ’ αυτήν τη διαδικασία πολιτικοί εκπρόσωποι σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας που είναι οπωσδήποτε μειωμένων προσόντων και ευφυΐας αλλά επιπλέον ήδη διαβρωμένοι, ήδη παλαιοκομματικοί και ιδιοτελείς.

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί σ' αυτή τη δύσκολη και επικίνδυνη συγκυρία επιμένουν όλοι αυτοί, παλαιοί και νέοι υποψήφιοι, να μας σώσουν; Σίγουρα ειδικά για συγκεκριμένους πρόκειται για ένα απύθμενο θράσος, θράσος που την τελευταία 30ετία έχει αναχθεί –όπως είναι φυσικό σε περιβάλλον ανομίας- σε τρόπο ζωής και επιβολής. Στην περίπτωση, όμως, των εκλογών του 2012 πίσω από το περιτύλιγμα του θράσους κρύβεται και μια κολοσσιαία άγνοια για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Εκείνοι που στήριξαν τις πολιτικές της αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης και της υιοθέτησης αδιακρίτως όλων των κοινωνικών αιτημάτων, της διόγκωσης του Δημοσίου, της μίζας και της ρεμούλας δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν τον φορέα της αλλαγής. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θέλουν δεν μπορούν, δεν έχουν τα προσόντα, τις δυνατότητες και το ηθικό μεγαλείο να διαχειριστούν -ακόμη λιγότερο να αναστρέψουν- την ταχύτατη κατάδυση της ελληνικής κοινωνίας σε βαλκανικές ορίζουσες.

Η πρόγνωση δεν είναι καλή. Το τσίρκο της μεταπολίτευσης φαίνεται πώς με την πτώση του θα συμπαρασύρει και τη χώρα. Οι εκλογές της 6^ης Μαίου όπως καθίσταται εμφανές μετά και την ανακοίνωση των συνδυασμών των κομμάτων δεν θα επιλύσουν το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά θα το επιτείνουν. Η αβελτηρία, η ανικανότητα, η άγνοια, η ιδιοτέλεια, η ανηθικότητα θα είναι παρούσες και την επαύριο των γενικών εκλογών ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κι εκείνο που μένει αφήνοντας μια στυφή γεύση στο στόμα είναι η συνειδητοποίηση ότι και αυτή ευκαιρία χάνεται παρότι υπάρχει τεράστιο αναξιοποίητο δυναμικό από Ελληνίδες και από Ελληνες που μπορούσαν να δώσουν την άνιση μάχη για την Πατρίδα.