Οψεις της κοινωνίας των πολιτών: η νίκη του ΑΚΟΛ για το Κολυμβητήριο

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/Εκδότης Περιoδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Η επιτυχής εκ μέρους της διοίκησης του ΑΚΟΛ διαχείριση της κρίσης που προέκυψε από την περικοπή της χρηματοδότησης από τον Δήμο Λεβαδέων και την αναστολή λειτουργίας του Κολυμβητηρίου Λιβαδειάς αποτελεί το talk of the town στη βοιωτική πρωτεύουσα. Ορθώς, καθώς η επαναλειτουργία του Κολυμβητηρίου Λιβαδειάς αποτελεί τη δικαίωση των σκληρού αγώνα του Δ.Σ. του ΑΚΟΛ (http://www.viotia.blogspot.com/2012/03/blog-post_5984.html).

Η δέσμευση του κ. Μπιτσαξή, που ανέλαβε ως ΓΓΑ τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης του μοναδικού Κολυμβητηρίου της Βοιωτίας συνιστά σπουδαία αθλητική νίκη για τη Λιβαδειά. Σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο την παύση της ταλαιπωρίας για αθλητές και αθλήτριες που τώρα προπονούνται στη Χαλκίδα ή την Αράχωβα. Και των γονέων τους ασφαλώς που συμπαρίστανται και σπαταλούν χρήμα, χρόνο και  κόπο προκειμένου να προσφέρουν στα παιδιά τους στοιχειώδη εφόδια τα οποία ο δήμος Λεβαδέων αδυνατεί να δώσει.

Η εκδίπλωση  της στρατηγικής του Δ.Σ. του ΑΚΟΛ για τη διαχείριση της κρίσης που οδήγησε στην αναστολή λειτουργίας του κολυμβητηρίου περιελάμβανε την ανάδειξη του θέματος μέσω των ΜΜΕ (όπου αφετηριακό/κομβικό ρόλο διαδραματίζει η viotia: "Εξαντλήθηκε η υπομονή μας με το κολυμβητήριο", λέει ο ΑΚΟΛ και κυρίως με τη συγκλονιστική επιστολή του Τάσου Παπαγιαννόπουλου: "Στον ΑΚΟΛ μοναδικός γνώμονας είναι η προσφορά στα παιδιά", λέει ο Τάσος Παπαγιαννόπουλος ενημέρωση του κοινού και των τοπικών πολιτικών παραγόντων, συλλογή υπογραφών, αξιοποίηση επαφών, κινητοποίηση στελεχών και εκμετάλλευση της  συγκυρίας δηλαδή της έναρξης της προεκλογικής περιόδου και της συνακόλουθης εφεκτικότητας των υποψηφίων βουλευτών στις πιέσεις.

Υπήρξε ρεαλιστικός σχεδιασμός και συνεπής εφαρμογή του πλάνου, υπήρξε αρραγής ενότητα του Δ.Σ. του ΑΚΟΛ και άοκνη επιμονή, ευελιξία αλλά και ακλόνητη αποφασιστικότητα. Είναι αυτονόητα ως εκ τούτου τα συγχαρητήρια στο Δ.Σ. του ΑΚΟΛ.

Από μια  ευρύτερη οπτική γωνία επαναλειτουργία του Κολυμβητηρίου Λιβαδειάς στον βαθμό που θα επιτευχθεί σηματοδοτεί μια διαφορετική, μια εξελιγμένη παρέμβαση στα τοπικά πράγματα  και συνιστά την επιβεβαίωση μιας καινούργιας εποχής που δειλά ανατέλλει και που διαμορφώνει ένα πολυπολικό τοπίο στο πεδίο της τοπικής κατανομής ισχύος.

Επιτρέπει επιπλέον η επιτυχία του ΑΚΟΛ τη διατύπωση ορισμένων σκέψεων που με αφορμή το Κολυμβητήριο Λιβαδειάς μπορούν να επεκταθούν συνολικά στην πόλη. 

Η επιτυχία του ΑΚΟΛ αναδεικνύει την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα των περισσότερων τοπικών παραγόντων και την αδυναμία τους να συνεχίσουν να εκπροσωπούν τα τοπικά συμφέροντα με τον ολοκληρωτικό, ισοπεδωτικό τρόπο που καθιέρωσε το άθλιο μεταπολιτευτικό μοντέλο διοίκησης .

Οπως έχω ξαναγράψει η αναστολή λειτουργίας του Κολυμβητηρίου από τον Δήμο Λεβαδέων και η επαναλειτουργία του μετά από τη συντονισμένη εκστρατεία του ΑΚΟΛ  είναι ακόμη μια ένδειξη ότι εκείνοι που ελέγχουν, με ένα τρόπο αυτιστικής και τελικά καταστροφικής για την πατρίδα ιδιοτέλειας, τη δημόσια σφαίρα τα τελευταία 30 χρόνια, εκείνοι που δεν δεσμεύονται από τη ρυθμιστική αρχή του κοινού καλού ούτε αντιλαμβάνονται καν την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, εκείνοι που προέρχονται και λογοδοτούν μόνο σε κομματικές γραφειοκρατίες εξ ορισμού ανίκανες να προωθήσουν οποιαδήποτε αξία ή ιδεολογία εκτός από την εξουσιαστική ενίσχυσή τους, όλοι αυτοί έχουν πολιτικά αποβιώσει.

Επιπλέον είναι πλέον εμφανές ότι όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο μπορούσαν να διαχειρίζονται τα κοινά μόνο την εποχή των παχέων αγελάδων, με δανεικά χρήματα και με αλόγιστες σπατάλες. Τώρα που η κρίση περιέκοψε τις δαπάνες, η διοικητική ανεπάρκεια των περισσοτέρων αιρετών όπως εκφράζεται μέσω της αστοχίας στην κατανομή και την αναδιανομή των πόρων γίνεται εμφανής, γκρεμίζοντας «μύθους» που σκοπίμως συνέδεαν τη γραφειοκρατική διεκπεραίωση με την πολιτική επιτυχία και αποκαθηλώνοντας «ηγέτες» και «συμβούλους» που «έβλεπαν τον ίσκιο τους και νόμιζαν ότι ήταν το μπόι τους» .

Η ανάδυση συλλογικοτήτων που παράγουν απτά αποτελέσματα, στην πραγματική ζωή και όχι δημόσιες σχέσεις στον μικρόκοσμο της εξουσίας, επιβεβαιώνεται επίσης από την υπόθεση του Κολυμβητηρίου Λιβαδειάς.

Ο ΑΚΟΛ λειτουργώντας με «αγνό επαγγελματισμό» έθεσε και πέτυχε ένα πολύ δύσκολο στόχο παρά τα προσκόμματα και τις συνήθεις τρικλοποδιές, παρά τις αντιξοότητες και την αντίσταση δυνάμεων που νιώθουν τον έλεγχο να φεύγει από τα χέρια τους και να περνά στην κοινωνία των πολιτών. Με τον ίδιο τρόπο σε άλλες εκφάνσεις της δημόσιας ζωής παρεμβαίνει ο Σύλλογος Οι Φίλοι του ΞΕΝΙΑ Λιβαδειάς και άλλες συλλογικότητες που δεν αναφέρω για να μην αδικήσω κάποιες από αυτές.

Στην πραγματικότητα ένα νέο τοπίο διαμορφώνεται, έχει ήδη γεννηθεί μια άλλη δυνατότητα παρέμβασης των πολιτών που δεν περνά απαραιτήτως μέσα από πολιτικά ή δημαρχιακά γραφεία ή που όταν το κάνει δεν εκλιπαρεί ούτε παρακαλά αλλά απαιτεί και στην ανάγκη επιβάλλει την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Οι φορείς αυτής της αλλαγής, είναι δυναμικές ομάδες ανθρώπων που συνεργάζονται στην πολιτική βάση της ρυθμιστικής αρχής του κοινού καλού, στο συναισθηματικό υπόβαθρο μιας βαθιάς αγάπης για την πατρίδα τους και στην ακλόνητη πεποίθηση ότι μπορούν να αλλάξουν τον μέλλον της πόλης και το δικό τους επιστρατεύοντας ιδέες, χρόνο, θέληση και υπομονή.

Οι δυνάμεις αυτής της θεμελιώδους για την πολιτική πραγματικότητα αλλαγής είναι πολύ ισχυρές για να ανακοπούν αλλά είναι φανερό ότι θα συναντήσουν σημαντικές δυσχέρειες για να εδραιωθούν καθώς αποτελούν απειλή για το κατεστημένο πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης. Ταυτόχρονα συνιστούν και την  ελπίδα για την αναγέννηση της πατρίδας. Της Λιβαδειάς. Και της χώρας. Η νίκη του ΑΚΟΛ δείχνει τον δρόμο.