Το μέλλον των παιδιών μας

Γράφει ο
Γιώργος Δ. Ανδρέου
Δικηγόρος
Μέλος της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής
της Δημοκρατικής Συμμαχίας

Άκουσα με πολύ προσοχή το κ. Πρωθυπουργό στο μονόλογό του στο έκτακτο Υπουργικό Συμβούλιο της 13.3.2011.
Τον άκουσα να διαφημίζει την «επιτυχία» του στην άτυπη σύνοδο κορυφής της 11.3.2011.
Είδα την αγωνιώδη προσπάθειά του να μεγιστοποιήσει τις θετικές για τη χώρα μας αποφάσεις της συνόδου και να ξεπερνάει (διάβασε αποκρύπτει) , χωρίς επιτυχία , τις υποχρεώσεις που μας επιβλήθηκαν και ανέλαβε να υλοποιήσει. Να ισχυρίζεται ότι δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα» ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει την υποχρέωση να συγκεκριμενοποιήσει μέτρα που ξεπερνούν τα 15 δις ευρώ σε ετήσια βάση μέχρι το τέλος Μαΐου, και να προχωρήσει σε ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που ξεπερνά την πολιτική μας φαντασία σε έκταση, το οποίο επίσης δεν έχει ακόμα συγκεκριμενοποιηθεί.
Άκουσα και είδα το μελαγχολικό, έως θλιμμένο, ύφος του κ. Πρωθυπουργού και το αμήχανο ύφος των Υπουργών που τον άκουγαν, προσπαθώντας να μαντέψουν τι τους περιμένει, τι μας περιμένει δηλαδή.
Άκουσα και τα σχόλια των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Σκοπός του παρόντος δεν είναι η κριτική – θετική ή αρνητική – των αποφάσεων που ελήφθησαν στην Ευρώπη. Το κάνουν – και καλά – άλλοι αρμοδιότεροι.
Γράφω τις γραμμές αυτές, παρορμητικά από όσα άκουσα και είδα στην συγκεκριμένη στιγμή και για το μεγάλο αυτό θέμα , με σκοπό να εκφράσω δημόσια την προσωπική μου-πικρή μου «ικανοποίηση» για την δικαίωση της επιλογής μου να σηκωθώ από τον βολικό επαγγελματικό και κοινωνικό μου καναπέ και να στρατευθώ, βγαίνοντας μπροστά, στρατευμένος στις τάξεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας με την Ντόρα Μπακογιάννη.
Δικαιώθηκα, γιατί είδα με απογοήτευση τον Πρωθυπουργό να κρύβει, ακόμα και τώρα, στην ύστατη ώρα των μεγάλων εθνικών αποφάσεων , την αλήθεια, από τον κόσμο που τον ακούει καχύποπτα πλέον.

Ενώ εμείς στην Δημοκρατική Συμμαχία αποφασίσαμε από την πρώτη στιγμή, το καταστήσαμε ιδεολογική μας θέση και το τηρούμε ευλαβικά, να λέμε την αλήθεια, όσο οδυνηρή και αν είναι, έστω και αν έχει «πολιτικό κόστος». Την αλήθεια πρώτα για την κατάσταση της χώρας – οικονομική, θεσμική, πολιτική – αλλά και για τα επιβαλλόμενα – μονόδρομα – μέτρα και κυρίως τις μεταρρυθμίσεις (αν και η λέξη έχει κακοποιηθεί). Αποφασίσαμε ότι δεν θα διστάσουμε να στηρίξουμε προτάσεις που κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση, απ’ όπου και αν προέρχονται.

Δεν νοείται και είναι αυτοεξαπάτηση να ζητάς τη συμμετοχή και την κατανόηση του κόσμου στην υλοποίηση σκληρών μέτρων και ανατρεπτικών πολιτικών, όταν κρύβεις την κατάσταση και τα μέτρα που έχεις ήδη αποφασίσει ( αληθώς, σου έχουν επιβληθεί) να λάβεις, ωραιοποιώντας την εικόνα της θλιβερής κατάστασης, ενώ γνωρίζεις ότι θα χρειαστεί να βγουν στον αέρα σε λίγες μόνο μέρες και θα γίνεις για μια ακόμα φορά αναξιόπιστος, όχι μόνο «στους δικούς σου» , αυτούς δεν έχεις καταφέρει να τους πείσεις και σε εγκαταλείπουν, αλλά κυρίως στους ανένταχτους, που είναι πλέον και οι περισσότεροι.

Το ακόμα μεγαλύτερο κακό που κάνει η κοντόφθαλμη, πολιτικά λαθεμένη και εξόχως λαϊκίστικη τακτική αυτή, είναι πρώτα και κύρια ότι ζημιώνει τη χώρα, γιατί συνεχίζει να εκτρέφει με φρούδες ελπίδες, όσους δεν θέλουν να κατανοήσουν την ανάγκη για άλλες πολιτικές, που δεν είναι συμβατές με την συντεχνιακή - συμφεροντολογική λογική διατήρησης των «κεκτημένων» με την οποία τους μεγάλωσαν, με αποτέλεσμα την αντίδραση και στα πλέον αναγκαία και στοιχειώδη μέτρα εκσυγχρονισμού. Ταυτόχρονα η στρουθοκαμηλική πολιτική αυτή απαξιώνει το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που στη συνείδηση του απλού ανθρώπου έχει ήδη καταστεί συνολικά αναξιόπιστος.

Σε αυτό βέβαια συμβάλλει εξ ίσου και η αντιπολίτευση στο σύνολό της σχεδόν.

Και δεν αναφέρομαι τόσο στην αριστερά, που στο κάτω - κάτω αντιμετωπίζει την κατάσταση από άλλη ιδεολογική προσέγγιση , αδιαφορώντας βέβαια , αν και μου είναι αδιανόητο να δεχθώ ότι δεν το βλέπει, για την καταστροφή που θα επέλθει νομοτελειακά, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία και εν πολλοίς ο τρόπος ζωής μας.

Μιλάω κυρίως για την αξιωματική αντιπολίτευση που κυριαρχείται μέχρι μυελού οστέων, από άκρατο λαϊκισμό, κολακεύοντας τον κόσμο με τις «μαγικές συνταγές» σχεδόν άμεσης τακτοποίησης του χρέους (πώς άραγε) και διατήρησης των «κεκτημένων», που όπως λέει διαθέτει , με μοναδικό και κυρίαρχο στόχο την φθορά της Κυβέρνησης και την παλινόρθωση στην εξουσία, έστω και αν για να γίνει αυτό, «γαία πυρί μιχθήτω». Αν και είναι εμφανές ότι δεν την θέλει την εξουσία και γνωρίζει ότι δεν μπορεί να την διαχειριστεί στην συγκυρία αυτή.

Την αξιωματική αντιπολίτευση που αρνείται να ανταποκριθεί στην πρόταση της Κυβέρνησης να συζητήσουν για το χρέος, για να μην της δώσει άλλοθι λέει, λες και το χρέος είναι του γείτονα και αν αποτύχει η Κυβέρνηση, δεν θα υπάρξουν καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα.

Την Αξιωματική Αντιπολίτευση, που από κοινού με την Κυβέρνηση, σε συγχορδία λαϊκισμού, διαδηλώνουν σε όλους τους τόνους , ότι «δεν πουλάμε» δημόσια περιουσία, αν και γνωρίζουν ότι αυτό είναι μονόδρομος στην μείωση του χρέους και ότι ο άλλος τρόπος είναι να αυξηθούν αδιέξοδα οι φόροι και να μειωθούν ακόμα περισσότερο ισοπεδωτικά οι μισθοί και οι συντάξεις.

Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι για να έχουμε ανάπτυξη πρέπει αντίθετα να μειωθούν οι φόροι που φέρνουν ύφεση. Πρέπει να γίνουν άμεσα αποκρατικοποιήσεις, να απελευθερωθούν τα κρατικά μονοπώλια και όπου μπορεί και χρειάζεται δεν θα έχουμε πρόβλημα να πουληθούν ακίνητα ή να γίνουν άλλες παραχωρήσεις για αναπτυξιακές επενδύσεις για να μειωθεί το χρέος, να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη και να μην χρειαστεί να μειωθούν ακόμα περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα με την οριζόντια αύξηση των φόρων. Η εμπειρία υπάρχει διεθνώς αλλά και στη χώρα μας και έχει αποδώσει.

Την Κυβέρνηση και την Αξιωματική Αντιπολίτευση που κιοτεύουν, μπροστά στους κομματικούς προνομιούχους εργατοπατέρες, όταν πρέπει να καταργήσουν προνόμια και ανισότητες στο δημόσιο τομέα, δείχνοντας έξω την χώρα ανίκανη να λάβει μέτρα.

Εμείς συγκρουστήκαμε μετωπικά με τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό.

Στην μελαγχολία που μου προξενούν οι σκέψεις αυτές, με στηρίζει η ένοχη (γιατί δημιουργείται από ανώμαλες συνθήκες) «ικανοποίηση», ότι εμείς στη Δημοκρατική Συμμαχία, αποφασίσαμε να εξορκίσουμε τον λαϊκισμό και την εξαπάτηση του κόσμου και το τηρούμε ευλαβικά.

Αποφασίσαμε και λέμε την αλήθεια στον κόσμο συγκρουόμενοι μετωπικά με όσα κατεστημένα συμφέροντα εμποδίζουν τις αναγκαίες αλλαγές, που αποτελούν την μόνη διέξοδο από την βαθιά κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και απειλεί το μέλλον και την υπόστασή της.

Με τις σκέψεις αυτές κρίνω ότι πρέπει οι πολίτες να πάψουν τον αρνητισμό και την ισοπεδωτική λογική.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Βγήκαμε μπροστά με άλλη λογική, με άλλη προσέγγιση της πολιτικής ζωής. Πρώτη η Ντόρα Μπακογιάννη που είχε την τόλμη και το ανάστημα – και μας έπεισε - να κάμει την αυτοκριτική της, να γυρίσει σελίδα και να τραβήξει μπροστά.

Ακούστε τις θέσεις μας, ελάτε στις ανοιχτές και πρωτόγνωρα δημοκρατικές συνεδριακές διαδικασίες μας. Ελάτε να πείτε την άποψή σας. Σας διαβεβαιώνω ότι θα ακουστεί με ανοικτά αφτιά και ανοιχτή καρδιά.

Οι καιροί επιτάσσουν να ενεργοποιηθούν οι καταξιωμένοι στη ζωή, που πρέπει να αναλογιστούν ότι οι συνθήκες τους καλούν και δεν είναι πλέον επιτρεπτό να αφήνουν την τύχη τους στους άλλους, στους μέτριους και τους κερδοσκόπους της πολιτικής. Να βγουν μπροστά, σε όποια παράταξη κρίνουν ότι τους αντιπροσωπεύει. Να πάρουν τα κοινά – τις τύχες τους - στα έμπειρα χέρια τους. Η απουσία αυτών που έχουν κάτι να πουν, που μπορούν κάτι να κάνουν και το έχουν αποδείξει στη ζωή, δεν δικαιολογείται πλέον. Η ευθύνη είναι συλλογική.

Το μέλλον των παιδιών μας είναι σε άμεσο κίνδυνο.