Καλά Χριστούγεννα από τη viotia

Καλά Χριστούγεννα από τη viotia.
Νύχτα γεννήσεως
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστά τη φάτνη τους τ' άδολα βόδια.
Κι ο ζευγολάτης ξάγρυπνος, θεωρώντας τα, σταυροκοπιέται
και λέει, με πίστη απ' της ψυχής τ' απόβαθα, «Χριστός γεννιέται».
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη, κάποιοι ποιμένες
ξυπνούν από φωνές ύμνων μεσούρανες, στη γη σταλμένες.
Κι ακούοντας τα ωσαννά από αγγέλων στόματα στο σκόρπιο αέρα,
το διαλαλούν σε χειμαδιά λιοφώτιστα με τη φλογέρα.
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη - Ποιος δεν το ξέρει;
Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ αστέρι.
Κι όποιος το βρει μες στ' άλλα αστέρια ανάμεσα και δεν το χάσει,
σε μία άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το μπορεί να φτάσει.
Γεώργιος Δροσίνης

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννηση του Θεανθρώπου, αυτού του Βασιλέως των Βασιλέων που προτίμησε μια συμβολικά θεόφτωχη φάτνη στη Βηθλεέμ, φαίνεται ότι όχι μόνον το σκότος δεν έχει υποχωρήσει έναντι του φωτός αλλά αντιθέτως η κοινωνία των ανθρώπων σύρεται όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία.
Φυσικά δεν υπάρχει εξήγηση για την απώλεια του μηνύματος που κόμισε στον κόσμο εκείνο το παγωμένο βράδυ του χειμώνα ο μικρός γιος της Μαρίας. Είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος της αρετής.
Ομως, γενιά στη γενιά κληροδοτούνταν η ελπίδα στη γη ότι η αδικία θα λείψει, ότι η ανθρωπιά θα βασιλέψει, ότι η ειρήνη θα επικρατήσει, η ελπίδα ότι αφού ο Θεός εναθρωπίστηκε και ο άνθρωπος θα εξανθρωπιστεί.
Η δική μας γενιά έχει το θλιβερό προνόμιο να γκρεμίζει ακόμα και την ελπίδα. Η βασιλεία ήρθε αλλά δεν ήταν της αγάπης ήταν του χρήματος. Η ειρήνη παγιώνεται αλλά μέσω πολέμων. Η αδικία καταπολεμάται αλλά μέσω θεωριών που καθησυχάζουν σκάρτες συνειδήσεις και μεταμοντέρνας ηθικής. Και η μητέρα φύση βιάζεται στο βωμό του κέρδους.
Ο Χριστός δεν γεννήθηκε εδώ, ούτε καν στο υπερλούξ Ιασώ. Παρά έρχεται κάθε χρόνο μόνον και μόνον για στηρίξει τις πωλήσεις των αιωνίως δυσαρεστημένων με την αγοραστική κίνηση εμπόρων.