Περί διοικητικής αβελτηρίας και η απάντηση της viotia

Επανέρχεται στο τεράστιο θέμα των Νοσοκομείων στη Βοιωτία ο ιατρός κ. Χρήστος Χουρμούζης αυτή τη φορά για να αναφερθεί στην κριτική που ασκήθηκε από τη viotia, τους αρθρογράφους και  τους σχολιαστές στη διοίκηση του Νοσοκομείου Λιβαδειάς. Δείτε το κείμενο του Χρήστου Χουρμούζη και μια απάντηση της viotia...

Περί διοικητικής αβελτηρίας

Μετά το βρώμικο ’89 και στα χρόνια που ακολούθησαν, οι μεγάλες εργολαβίες και οι μαζικές προμήθειες, οι ανεξέλεγκτες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια και οι ρουσφετολογικές μετατάξεις ημετέρων αλλά όχι πάντα ικανών, η εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, ο κοντοφθαλμισμός, η αδιαφορία, οδήγησαν στην κακοδιαχείριση και αυτή με τη σειρά της μας έφτασε εδώ που μας έφτασε.

Το Ε.Σ.Υ. γιατί άραγε να αποτελούσε εξαίρεση; Φυσικό επόμενο να εγκλωβιστεί, δέσμιο των οικονομικών συμφερόντων και των λάθος στρατηγικών επιλογών όλων όσων κυβέρνησαν ως τώρα.

Δημιούργησαν κτιριακά μόνον υπερσύγχρονες νοσοκομειακές μονάδες οι οποίες γειτνιάζουν, μάλιστα μέσα στον ίδιο νομό, και αντικειμενικά από την αρχή ήταν αμφίβολο αν ποτέ θα μπορέσουν επαρκώς να επανδρωθούν και να εξοπλιστούν.

Κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και κατακερματισμός ενός ολόκληρου συστήματος σε μονάδες οριζόντιας διάρθρωσης, κοινό γνώρισμα των οποίων ήταν και παραμένει η λειτουργική αναποτελεσματικότητα και η δημιουργία μεγάλης ανομοιογένειας στην ποιότητα των παρεχόμενων ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών.

Ναι είναι θέμα κάθε διοικητού και πρέπει να είναι καθημερινή του υπόθεση η διόρθωση των κακώς κείμενων και η ίαση των εγγενών αδυναμιών του τομέα ευθύνης που του αναλογεί στο σύστημα υγείας αλλά η μεγάλη αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από το κέντρο. Από … το κεφάλι του ψαριού!

Και μη μου πείτε ότι «γλείφω» τον σημερινό διοικητή η το παίζω προστάτης του. Ούτε εγώ ούτε εκείνος έχουμε κάτι παρόμοιο ανάγκη. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Απλώς δεν μ’ αρέσει να βγάζει κανείς βεβιασμένα συμπεράσματα και να λοιδορεί ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνεί με την πολιτική τους τοποθέτηση και την ταχύτητα χειρισμών επί θεμάτων που στο κάτω της γραφής επί χρόνια δεν τα προσέγγιζε ουδείς, τα οποία ήταν και παραμένουν δυσεπίλυτα.

Πέραν αυτού, ποιος έχει την αφέλεια να αμφιβάλλει ότι και ο πιο παράτολμος διοικητής αν αξίωνε με αποφασιστικότητα ρηξικέλευθες αλλαγές σ’ αυτό που ονομάζουμε κατεστημένο τόσων ετών, ειλικρινά θα παρέμενε να ολοκληρώσει το έργο του και δεν θα είχε ξηλωθεί:από την επομένη κιόλας ημέρα.

Όλα εκείνα που επιθυμούμε να αλλάξουμε, να βελτιώσουμε στην λειτουργία του νοσοκομείου μας για ακόμη καλλίτερη παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες, ξεπερνούν την προσωρινότητα του κάθε διοικητή.
  Χρήστος Χουρμούζης

Δείτε και την απάντηση της viotia.

 

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/Εκδότης του Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Είναι πρόδηλο ότι το προεκτεθέν άρθρο του κ. Χουρμούζη έχει αποδέκτη εμένα  και θέλω από την αρχή να τονίσω πως δεν διανοούμαι να πιστέψω ότι ο ιατρός του Νοσοκομείου Λιβαδειάς έγραψε αυτό το πόνημα υπό πίεση.

Αλλωστε εγώ ο ίδιος έγραψα -και επιμένω- τα καλύτερα λόγια για τον κ. Χουρμούζη, ο οποίος όπως μπορώ εδώ να καταθέσω από το ρεπορτάζ αναπληρώνει κενά της ειδικότητάς του εξ ιδίας πρωτοβουλίας, πράγμα πολύ σπάνιο –και επαινετό- στην εποχή της γενικευμένης σήψης που διανύουμε.

Τούτου δοθέντος δεν είμαι εγώ εκείνος που θα προσωρήσει σε κυβίστηση και δεν θα καταλογίσω στον κ. Χουρμούζη –όπως ο ίδιος προσημαίνει-  προσπάθεια  «γλειψίματος» της διοίκησης των Νοσοκομείων της Βοιωτίας.

Θα του καταλογίσω όμως πολιτική αφέλεια, με την καλή έννοια, και σύγχυση – πρόθεσης και αποτελέσματος, αιτίου και αιτιατού. Διότι ο κ. Χουρμούζης αποστέλλει ένα ολόκληρο άρθρο στο οποίο επαναλαμβάνοντας κοινοτοπίες, γνωστές και εμπεδωμένες αλήθειες και γνώμες στην ουσία παραδέχεται ότι ισχύουν εν πολλοίς οι δυσλειτουργίες που οι αρθρογράφοι, οι σχολιαστές κι εγώ αναλύσαμε μέσα από τη viotia για την πολυεπίπεδη ανεπάρκεια στα Νοσοκομεία της Λιβαδειάς και της Θήβας. Ο κ. Χουρμούζης συνειδητά ή όχι επιβεβαιώνει την άθλια κατάσταση που διαιωνίζεται στα Νοσοκομεία αλλά μένει στις απλές ανώδυνες διαπιστώσεις χωρίς να αναφέρει «ονόματα και διευθύνσεις» των υπευθύνων.

Λέει λόγου χάριν ο κ. Χουρμούζης ότι στα Νοσοκομεία διαπιστώνεται: «κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και κατακερματισμός ενός ολόκληρου συστήματος σε μονάδες οριζόντιας διάρθρωσης, κοινό γνώρισμα των οποίων ήταν και παραμένει η λειτουργική αναποτελεσματικότητα και η δημιουργία μεγάλης ανομοιογένειας στην ποιότητα των παρεχόμενων ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών». Δεν μπορώ να κατανοήσω ποιος διαφωνεί. Ισα-ίσα αυτό ακριβώς τονίζουμε εδώ στη viotia, οι αρθογράφοι κι εγώ, και χαιρόμαστε που συντάσσεται μαζί μας ο κ. Χουρμούζης.

Στη συνέχεια ο κ. Χουρμούζης «αναμασά τη γνωστή καραμέλα» για την τελική ευθύνη της κεντρικής διοίκησης αφού όπως ισχυρίζεται «η μεγάλη αλλαγή (στο ΕΣΥ) πρέπει να ξεκινήσει από το κέντρο. Από … το κεφάλι του ψαριού!».
Και πάλι δεν νομίζω να διαφωνεί οιοσδήποτε καλοπροαίρετος πολίτης όμως στην πραγματικότητα -και ενώ ανθρώπινες ζωές κινδυνεύουν και η κατάσταση στα Νοσοκομεία μας είναι οριακή- δεν ωφελούν αυτής της μορφής οι μελοδραματικές διαπιστώσεις. Ή μάλλον ωφελούν παραπλεύρως ορισμένους πονηρούς: Ολους εκείνους που έχουν συμφέρον να παραμείνει η κατάσταση ως έχει αλλά και τους άλλους που επιδιώκουν να καλύψουν την ανεπάρκειά τους πίσω από την ευθύνη των «μεγάλων» του «Υπουργείου», των «κυκλωμάτων» κ.λπ.


 Πολύ σοβαρότερο είναι το επόμενο επιχείρημα του κ. Χουρμούζη. Αναφερόμενος προφανώς στην κριτική μου έναντι του διοικητή του Νοσοκομείου Λιβαδειάς κ. Γκιζίμη τονίζει ότι: «Απλώς δεν μ’ αρέσει να βγάζει κανείς βεβιασμένα συμπεράσματα και να λοιδορεί ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνεί με την πολιτική τους τοποθέτηση». Το δηλώνω ευθέως: Η τοποθέτηση αυτή του κ. Χουρμούζη -όσον με αφορά- είναι αυθαίρετη, αβάσιμη και «μπανάλ». Ποτέ δεν έχω κρίνει κάποιον με βάση την πολιτική του τοποθέτηση, παρά με βάση την προσφορά του σε σχέση με το λειτούργημά του, την επάρκεια ή την ανεπάρκειά του.

Εκείνο που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ο κ. Χουρμούζης είναι ότι ακριβώς αυτή η «πολιτική τοποθέτηση» ή για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους η «κομματική διοίκηση» συνιστά το μείζον πρόβλημα και το κυριότερο αίτιο για όλα τα «εγκλήματα» που έχουν συντελεστεί στον χώρο της δημόσιας Υγείας. Διότι η διοίκηση των Νοσοκομείων στην Ελλάδα δεν ανατίθεται σε διοικητές/ τεχνοκράτες, οι οποίοι παράγουν με την γνώση τους και τις νέες μεθόδους διοίκησης, αλλά σε «πολιτικά πρόσωπα», όπως κακώς αναφέρονται, που έτυχε να κολλούν αφίσες κάποιου μεγάλου κόμματος στα νιάτα τους. 

Προφανώς ο κ. Χουρμούζης δεν αντιλαμβάνεται επίσης ότι δεν νοείται υπερχρεωμένη/χρεωκοπημένη χώρα να χρυσοπληρώνει δυο διοικητές νοσοκομείων στη Βοιωτία των 100.000 κατοίκων (όσο ένα μικρό προάστιο του Λονδίνου!) και εκείνοι να μην κατορθώνουν να αποσοβήσουν τα προβλήματα, τις δυσλειτουργίες και τις προστριβές μεταξύ των ιατρών και των υπηρεσιών που πιθανόν να έχουν ανεκτίμητο κόστος.

Στη συνέχεια ο κ. Χουρμούζης συμπληρώνει το επιχείρημά του με ακόμη μια άτυχη επίκληση κάνοντας λόγο για κριτική «επί θεμάτων που στο κάτω της γραφής επί χρόνια δεν τα προσέγγιζε ουδείς, τα οποία ήταν και παραμένουν δυσεπίλυτα». Εάν παραβλέψει κανείς την έλλειψη πλήρους εικόνας εκ μέρους του κ. Χουρμούζη (π.χ. η viotia έχει πολλές φορές ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Λιβαδειάς και άλλες έχει προφορικά επισημάνει στη διοίκηση δυσλειτουργίες και προβλήματα) στον πυρήνα του επιχειρήματος συναντά μια διάθεση -αποστροφής δεν θα το πω –αποφυγής θα το πω του δημόσιου ελέγχου στο εσωτερικό των Νοσοκομείων.

Και εν πάση περιπτώσει –καταχρηστικά- ας δεχθούμε ότι τα προβλήματα των Νοσκομείων μέχρι τώρα «ουδείς τα προσέγγιζε». Τι σημαίνει άραγε αυτό για τον κ. Χουρμούζη; Ότι πρέπει να συνεχιστεί η ίδια τακτική η λεγόμενη «κάτω από το χαλί» και να μην ασχολείται κανείς ώσπου να θρηνήσουμε θύματα; Δεν αποτελεί λύση ούτε σοβαρή αντιμετώπιση μια τέτοια στάση και οπωσδήποτε δεν ταιριάζει στη viotia και στους αγώνες που έχει δώσει.

Τελειώνοντας ο κ. Χουρμούζης -προφανώς άθελά του- απαξιώνει συλλήβδην όλους τους «κομματικούς διοικητές» των Νοσοκομείων υποστηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι όποιος από αυτούς προσπαθήσει να πράξει το καθήκον του, όποιος επιχειρήσει να σπάσει το απόστημα των συμφερόντων και να διοικήσει πραγματικά, να κάνει δηλαδή εκείνο για το οποίο ο ελληνικός λαός τον πληρώνει αδρά «θα […] ξηλωθεί από την επομένη κιόλας ημέρα».

Ολα αυτά που παραθέτει ο κ. Χουρμούζης, όπως και αρχή σημείωσα, δεν αποτελούν παρά επιβεβαίωση της προσεκτικής, της απαλής –λόγω της ευαισθησίας του θέματος- κριτικής που η viotia άσκησε κατά της διοίκησης των βοιωτικών Νοσοκομείων. Δεν γνωρίζω αν ήταν αυτή η πρόθεση του κ. Χουρμούζη αλλά αυτό προκύπτει…

Θέλω να κλείσω με τον διοικητή του Νοσοκομείου Λιβαδειάς τον παλαιό γνωστό μου κ. Γκιζίμη. Αναφέρει ο κ. Χουρμούζης ότι δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Είναι σωστό. Ο κ. Γκιζίμης είναι γνωστός στη Βοιωτία ολόκληρη για τα όποια διοικητικά του προσόντα… Ως πολιτικό πρόσωπο έχει υποχρέωση -όσο κι αν ίσως εμφανίζεται να παρουσιάζει κάποια δυσανεξία- να δέχεται την κριτική. Αυτό είναι βέβαιο.
Ο κ. Γκιζίμης ανήκει επί δεκαετίες -ως στέλεχος- στο πολιτικό εκείνο προσωπικό που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, στο Μνημόνιο, στην καταστροφή, στη φτώχεια, στην απελπισία. Κι αυτό είναι επίσης βέβαιο…