Μου εφάνη εις τ' όνειρό μου

................................
Καὶ γύρω σὰν νὰ ἐγύρευες ἀνθὸ τῆς ἀρεσκιᾶς Σου
Στὰ χαμολούλουδα ἔσκυφτες καὶ ᾑ πεταλοῦδαις φεῦγαν
Καὶ ἐγὼ μὲ κλῶνο τῆς μυρτιᾶς ἐσίμωσα κοντά Σου
Μ' εἶδες γλαρά, δὲν λάλησες, ἀλλ' ᾑ ματιαίς σου ἐλέγαν
Πῶς ἤθελε τὸ χέρι σου τὸν κλόνο μου νὰ πάρῃ.

Μοῦ ἔδωκες τὸ χαμόγελο, σοῦ ἔδωκα τὸν ἀνθό μου
Τὸν πῆρες
μὲ κυπαρισσιοῦ τὸν ἔσμιξες κλονάρι
Μοῦ ἐφάνη εἰς τ' ὄνειρό μου.

...........................

Ο Δημοσθένης Βαλαβάνης γεννήθηκε το 1829 στην Καρύταινα Αρκαδίας. Μεγάλωσε ορφανός στο Ναύπλιο και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου στην Αθήνα. Πέθανε μόλις 25 ετών, το 1854 από φυματίωση, έχοντας προλάβει να δημοσιεύσει μερικά ποιήματά του σε περιοδικά της εποχής.

Ο Βαλαβάνης έχει αστραφτερή λυρική ματιά και πλούσιο ταλέντο. Στους λίγους ελεγειακούς στίχους που μας κληροδότησε διακρίνεται μια γνήσια συγκίνηση και ένας πραγματικός/"ελληνικός" ρομαντισμός. Θεωρείται -παρά το μικρό μέγεθος του έργου του- από τους σημαντικότερους ποιητές της Α' Αθηναϊκής Σχολής.