Ο Καλλικράτης και η περίπτωση της Λιβαδειάς

Γράφει ο Βοιωτός

Είναι η σαφής επίγνωση του χρέους προς τη γενέθλια γη που κινητοποιεί τις τελευταίες ημέρες τους Λιβαδείτες για την ανατροπή του εκτρωματικού Σχεδίου Καλλικράτης, όπως αυτό προβλέπεται να εφαρμοστεί στη Βοιωτία. Είναι επιπλέον η πατριδολατρία που κατοικεί στους μικρούς τόπους, η και τυπικά λιβαδείτικη: κριτική -στα όρια της μεμψιμοιρίας, υποφώσκουσα ή ίσως άφατη αλλά πανταχού παρούσα και τις καρδιές πληρούσα, για έναν προσεκτικό παρατηρητή. Είναι η βαθιά υπαρξιακή αγάπη του ανθρώπου για τις ρίζες του, για αυτή την πόλη, που υποδαυλίζει τον αγώνα και την αντίσταση.

Και είναι ο απλός δημότης της Λιβαδειάς που αντιδρά, αυτός που διαισθάνεται την κατάφωρη αδικία, η οποία επιχειρείται εναντίον της βοιωτικής πρωτεύουσας: εκείνος που έπαιξε κάποτε στις αλάνες της, που μαγεύτηκε στις γειτονιές της, που περπάτησε στις πλατείες της, που παντρεύτηκε στις εκκλησιές της, που συζήτησε στα καφενεία της και που θαύμασε τα έργα του Θεού και των ανθρώπων στην Κρύα. Είναι όμως και μια σειρά από πραγματικές, χειροπιαστές αιτίες που οδηγούν τις κινητοποιήσεις.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Λιβαδειά αδικείται από την προτεινόμενη εφαρμογή του Σχεδίου Καλλικράτης στη Βοιωτία. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς, αρκεί να μελετήσει για λίγο τον χάρτη που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εσωτερικών και να εμβαθύνει στις συνδηλώσεις και τις καλυμμένες πληροφορίες που η νέα διαίρεση της Βοιωτίας μεταφέρει.

Καθώς λοιπόν είναι φανερό ότι τα νέα διοικητικά όρια των Δήμων χαράχτηκαν με βάση μικροκομματικούς σχεδιασμούς που αποκλείουν κάθε δυνατότητα συνολικής ανάπτυξης για μεγάλες περιοχές της Βοιωτίας, τίθεται το ερώτημα: Πώς μπορεί η Λιβαδειά να διαμορφώσει νέους συσχετισμούς ισχύος και να ανατρέψει τις δυσμενείς συνθήκες, πώς μπορεί να αντιμετωπίσει την αδικία που υφίσταται για μια ακόμη φορά;

Η απάντηση βρίσκεται στην ευρεία ενότητα των πολιτών και των υγιών δυνάμεων της Λιβαδειάς, ενότητα σφυρηλατημένη στα υψηλότερα επίπεδα πάλης και επιμονής. Τέτοια που κανείς δεν μπορεί να την παραβλέψει ούτε να αντισταθεί. Αλλωστε, η κινητοποίηση των πολιτών και των αρχών της βοιωτικής πρωτεύουσας είναι μια προοπτική που έχει ήδη αποκτήσει δυναμική μέσα από διαβήματα ιδιωτών, όπως η κίνηση των 22 και αποφάσεις συλλογικών οργάνων, όπως το Δημοτικό Συμβούλιο Λιβαδειάς.

Η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις όλων των δημοτών είναι η ικανή και η αναγκαία συνθήκη που θα φέρει τη νίκη –και στις επιμέρους μάχες και στον ολοκληρωτικό πόλεμο. Οφείλουν όλοι οι Λιβαδείτες να αντιληφθούν ότι η νέα σχεδίαση των αυτοδιοικητικών ορίων θίγει τα καλώς νοούμενα συμφέροντά τους αφού περιορίζει δραστικά τις πιθανότητες διατήρησης της πρωτεύουσας θέσης της πόλης στη Βοιωτία –τώρα και στο μέλλον.

Η σχετική υποβάθμιση της Λιβαδειάς στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με την εφαρμογή του Καλλικράτη, όπως αυτή προκύπτει από δημογραφικά, γεωοικονομικά και λοιπά στοιχεία θα μπορούσε να γίνει ανεκτή στην περίπτωση που υπαγορευόταν από συγκεκριμένο σχέδιο, από προοπτικές και δυνατότητες, από όραμα και ευθύνη. Στο Σχέδιο Καλλικράτης είναι φανερό και στον πλέον αδαή ότι, επικρατεί η λογική της κομματοκρατίας, του βολέματος των ημετέρων, της κοπτοραπτικής στη βάση μικροσυμφερόντων και μικροκομματαρχών.

Τέτοια είναι η νοοτροπία δημιουργίας του και από την άποψη αυτή είναι φυσικό να μην πείθει. Το Σχέδιο Καλλικράτης στη Βοιωτία αποτελεί ένα κατασκεύασμα που έρχεται από το παρελθόν, μια σαθρή απόληξη της 35ετίας που κατέστρεψε την Ελλάδα, μια εκδήλωση εκείνης της πολιτικής συμπεριφοράς και πράξης που στέρησε το μέλλον στη γενιά μου και που πάγωσε τα όνειρα των νέων παιδιών. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επιβολή του. Το χρωστάμε στην πόλη μας.
Υπό αυτή την οπτική όσοι τοπικοί παράγοντες υποστηρίζουν τον Καλλικράτη στη Βοιωτία, όσοι ταυτίζονται μαζί του, όσοι δηλαδή μας πωλούν τα οφθαλμοφανή αλμυρά φύκια για απαλές μεταξωτές κορδέλες έρχονται μέσα από το πιο φαύλο παρελθόν, θεωρώντας ότι αν το εξωραΐσουν κάπως θα μας το πλασάρουν και πάλι ως ευκαιρία –ευκαιρία για αυτούς ασφαλώς . Είναι στο χέρι μας όχι μόνο να τους απομονώσουμε αλλά και να τους τιμωρήσουμε.

Για την υποτίμηση της Λιβαδειάς. Για την υποτίμηση της νοημοσύνης μας.