Ο Κουτούπης, οι γραμματείς των υπουργείων και τα βιογραφικά

H ανάκληση της απόφασης για τον ορισμό ως ειδικού γραμματέα ΔΕΚΟ κ. Ανδρέα Κουτούπη (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=83387&cid=6) αποτελεί το επιστέγασμα της αποτυχίας μιας διαδικασίας που διαφημίστηκε ως επανάσταση στην επιλογή στελεχών του δημόσιου τομέα.

Μαθαίνω ότι απασχολεί σημαντικά τα πολιτικά στελέχη στη Βοιωτία -του ΠΑΣΟΚ κυρίως- η υπόθεση με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων, τα βιογραφικά, το διαδίκτυο και τα λοιπά. Πρώτα να πούμε απερίφραστα ότι η διαδικασία έχει ήδη πλήρως απαξιωθεί καθ' αυτήν και το μόνο που συζητείται είναι το μέγεθος της επικοινωνιακής ζημίας που θα υποστεί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου από όλη αυτή την ανούσια καινοτομία και τη συνεπαγόμενη καθυστέρηση.

Κατά τα άλλα έχουν γραφεί και ειπωθεί σχεδόν όλα για την υπόθεση αυτή. Περαιτέρω μόνον δύο παρατηρήσεις πρέπει να γίνουν:

1. Αποδεικνύεται, και η κυβέρνηση επιτείνει αυτή την πεποίθηση του πολίτη, ότι στην Ελλάδα η μόνη καριέρα που θεωρείται πως εξασφαλίζει είναι το Δημόσιο σε όλες του τις εκφάνσεις. Σε οποιαδήποτε προηγμένη, σοβαρή, παραγωγική χώρα του κόσμου όλοι εκείνοι οι υποψήφιοι γραμματείς/συμπολίτες μας με τα φοβερά και τρομερά βιογραφικά και προσόντα θα ρίχνονταν στον στίβο του επιχειρείν, θα συμμετείχαν ή θα δημιουργούσαν καινοτόμους δουλειές ή θα εργάζονταν σε ερευνητικά εργαστήρια.

Και φυσικά δεν θα φιλοδοξούσαν να σταδιοδρομήσουν ως μεταπράττες πολιτικών αιτημάτων και φορείς συναλλαγών και ρουσφετιών όπως είναι οι γραμματείς των υπουργείων. Μόνο στην Ελλάδα -δείγμα της προϊούσης παρακμής (και) της οικονομίας- το υποτιθέμενο κρεμ ντε λα κρεμ από πλευράς εργασιακών προσόντων πολιτών επιδιώκει να διοριστεί στο δημόσιο -και όχι μόνο με βιογραφικά.

2. Η ίδια αυτή η διαδικασία με την εκ μέρους των πολύ αξιολόγων υποψηφίων με την αποστολή βιογραφικών για την αξιοκρατική κατάληψη μιας πολιτικής θέσης υποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η πολιτική δεν είναι επιστήμη αλλά τέχνη της οποίας λίγοι κατέχουν τα μυστικά και έχουν τα προσόντα να εξασκήσουν. Διότι οι 33.000 συμπολίτες μας που έστειλαν τα πλούσια βιογραφικά τους για να αναδειχθούν γενικοί γραμματείς υπουργείων παρόλη την αναμφισβήτητα υψηλή εκπαίδευση που έλαβαν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παρά πολιτικά αφελείς, εύπιστοι αφού θεώρησαν ότι ήταν δυνατόν το (οποιδήποτε) κυβερνητικό κόμμα να παραδώσει τις πλέον νευραλγικές θέσεις της διοίκησης του κράτους σε απολιτίκ ή ενδεχομένως διαφορετικών απόψεων τεχνοκράτες.

Και στην πολιτική η αφέλεια είναι χειρότερη από την ανεπάρκεια.