Αυτονόητο το veto, λέει ο Λουκάς Δημάκας
Την -διαφορετική του- άποψη για όσα συνέβησαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι και τις συνέπειες του βέτο για τον ελληνισμό βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα μας απέστειλε ο συνάδελφος κ. Λουκάς Δημάκας, διαφωνώντας καθέτως με όσα εμείς γράψαμε εδώ Το μήνυμα του Κώστα Καραμανλή προς τον ελληνικό λαό .
Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτα στα ΝΕΑ στις 3 Απριλίου 2008.
Ψυχραιμία
Τoυ Λουκά Δημάκα*
Σε μια διαπραγμάτευση, «νίκη» είναι όταν επιτυγχάνεις τον στόχο σου- στην περίπτωση των Σκοπίων μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και ισχύουσα έναντι όλων. Όταν, χρησιμοποιώντας τις ισχύουσες διαδικασίες (όπως π.χ. το βέτο), αποτρέπεις τον αντίπαλο (ή τους συμμάχους του) να πετύχει τον στόχο του, ε, τότε σίγουρα δεν είναι νίκη. Απλώς έκανες το αυτονόητο! Αυτά είναι το άλφα και το βήτα της διπλωματίας (και της λογικής). Ας σταματήσουν λοιπόν αυτό που υπογείως από χθες τη νύχτα άρχισαν να διοχετεύουν ορισμένοι στην κυβέρνηση, ότι «κερδίσαμε στο Βουκουρέστι». Αντίθετα, τα όσα έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες μάλλον επιδείνωση της θέσης μας ήταν... Τώρα μάλιστα με την 8μηνη παράταση και τους άγνωστους, προς το παρόν, όρους που τη συνοδεύουν, πρέπει να ευχόμαστε να μην ισχύσει αυτό που λένε οι παλαιοί δικηγόροι: Ότι δηλαδή «κάθε αναβολή είναι υπέρ του κατηγορουμένου»...
*Ο Λουκάς Δημάκας είναι δημοσιογράφος στα ΝΕΑ, ειδικευμένος σε αμυντικά θέματα.
Οι απόψεις του είναι φυσικά προσωπικές και δεν εκφράζουν τη viotia.
3 σχόλια:
Αγαπητέ Λουκά,
ελαφρώς παραλλαγμένα έγραψα σε ένα άλλο σχόλιο:
Ως διπλωματική επιτυχία ορίζουμε την επίτευξη του στόχου, τον οποίο έχει επεξεργαστεί η πολιτική ηγεσία κατόπιν των προτάσεων τη γραφειοκρατίας του ΥΠΕΞ και τον οποίο κρίνει ως τον πλέον συμφέροντα για τη χώρα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο στόχος να ήταν να αποτραπεί η είσοδος της ΦΥΡΟΜ στο ΝΑΤΟ με τους δικούς της όρους. Αυτό επετεύχθη παρά τις πιέσεις.
Ενα δεύτερο σημείο αφορά το πώς επετεύχθη δηλαδη τον συσχετισμό των δυνάμεων τη δεδομένη στιγμή: εδώ η επιτυχία λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις: όταν μια χώρα θέτει βέτο εναντίον της εκπεφρασμένης παντοιοτρόπως βούλησης της υπερδύναμης και πείθει. Οταν μια χώρα εκμεταλλεύεται επιδέξια τις ενδοσυμμαχικές αντιθέσεις για να σφυρηλατήσει συμμαχίες.
Τότε κερδίζει ουσία και εντυπώσεις.
Σε τρίτο επίπεδο, στο συμβολικό δηλαδή, το πρώτο βέτο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ μετά από 56 χρόνια, ο εξαναγκασμός σε αναδίπλωση της αμερικανικής διπλωματίας και κυρίως η ήρεμη αντιμετώπιση των προβλημάτων χωρίς κραυγές αλλά και χωρίς υποχώρηση εκατοστού προσδίδουν αυτοπεποίθηση στη χώρα και στους πολίτες.
Μπορώ να δεχθώ ότι ο Καραμανλής στέκεται τυχερός καθώς η Ρωσία επιστρέφει πολύ δυνατή επί των ημερών της πρωθυπουργίας του αλλά και επειδή η διοίκηση Μπους αδύναμη αποσύρεται, δεν μπορώ να δεχθώ όμως ότι δεν υπάρχει διπλωματική νίκη.
Κι επειδή αντιλαμβάνομαι ότι εσύ είσαι το βαρύ πυροβολικό (όχι λόγω ζυγαριάς αλλά λόγω ειδικότητας στα αμυντικά θέματα :-)) θα χρησιμοποιήσω ένα ακόμη γεγονός που τεκμηριώνει την άποψή μου περί περιφανούς διπλωματική νίκης Καραμανλή:
Γνωρίζεις καλύτερον εμού ότι ένας ασφαλής τρόπος για να δούμε τα πραγματικά αποτελέσματα μιας διπλωματικής διελκυστίνδας είναι οι τίτλοι των εφημερίδων και η λαϊκή ψυχολογία στα δύο μέρη την επόμενη ημέρα.
Τι έχουμε μετά το βέτο του Καραμανλή; Κατήφεια στα Σκόπια, με επιθετικούς τίτλους. Ανάταση στην Αθήνα με πανηγυρικούς ή αδιάφορους τίτλους.
Για εμένα είναι φανερό ποιος νίκησε. Και για κάθε καλοπροαίρετο νομίζω.
Ο καλός δημοσιογράφος παραβλέπει το γεγονός ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν κατήγοροι και κατηγορούμενοι αλλά "διάδικοι", αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε δικανική ορολογία, "αστική δίκη", δηλαδή, όπου κάθε αναβολή είναι υπέρ αυτού που έχει το πάνω χέρι.
Στο Βουκουρέστι υπήρχε η βούληση του κατά τεκμήριον ισχυρού, των Η.Π.Α., να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με οποιοδήποτε όνομα και η βούληση του κατά τεκμήριον ασθενούς, της Ελλάδας, να μην ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ χωρίς να έχει λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. "Πέρασε" η βούληση του κατά τεκμήριον ασθενούς, κι αυτό είναι επιτυχία πέραν πάσης αμφιβολίας.
Αυτή η "8μηνη παράταση" από πού προκύπτει; Έχω την εντύπωση πως στο ανακοινωθέν δεν ορίζεται κανένα χρονοδιάγραμμα και καμιά προθεσμία.
Θα πρέπει να είμαστε εθνικά υπερήφανοι για την εξέλιξη στο Σκοπιανό. Όχι τόσο για την ονομασία, αλλά για το γεγονός ότι Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία στάθηκαν στο πλευρό μας. Και φυσικά δεν το έκαναν για συναισθματικούς λόγους αλλά γιατί βλέπουν στην Ελλάδα έναν αξιόπιστο σύμμαχο και εταίρο στην πολιτική τους και την αντίστοιχη κοινή ευρωπαίκή σε ότι αφορά στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στη Μεσόγειο. Και εδώ αξίζει το επιφώνημα "Μπράβο, Ελληνες". Διότι μετατρέψαμε τη χώρα μας σε " regional power". Στο διάβα της Ιστορίας του Ελληνικού κράτους, κατασκευάσαμε έθνος, γράψαμε ιστορία, χτίσαμε το εθνικό φρόνημα. Είμαστε μια ώριμη πλέον δημοκρατία "δυτικού τύπου". Είμαστε ένας λαός με μόρφωση και παιδεία, ακόμα και αν μερικές φορές εμάς τους ποιο ψαγμένους μας ενοχλεί η υπερβολή στην έκφραση αυτού του λαού. Αλλα αυτοί είμαστε, έχουμε ένα συναίσθημα που δεν αντέχει όλη την ώρα τη ρεπούμπλικα και το κομψό κοστούμι. Και το πετάει, εκρίγνυται, διαχέεται και δημιουργεί.
Δημοσίευση σχολίου