Γράμματα από τη Λιβαδειά1

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Λιβαδειά 27 Νοεμβρίου 2018,

Αγαπητέ Γιάννη,

η επιστροφή του viotiaplus.gr στον σχολιασμό των τοπικών πολιτικών πραγμάτων είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ισχυρές αναταράξεις και ανακατατάξεις απρόβλεπτες. Γι’ αυτό ήδη σημειώνω ότι οι συνέπειες βαρύνουν αποκλειστικά εσένα και τους άλλους συμπολίτες που έχουν εντείνει τις πιέσεις για να καλυφθεί το μεγάλο κενό που υπάρχει στην ενημέρωση της Βοιωτίας. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι το ενδιαφέρον σας για την τρέχουσα πολιτική για μια σειρά από λόγους που ξεκινούν από την ποιότητα των αιρετών εκπροσώπων ενός καθημαγμένου λαού και φτάνουν στην ουσία του πολιτικού προβλήματος της χώρας. Ομως με την αμεροληψία και την αξιοπιστία του viotiaplus.gr θα σου μεταφέρω τις πιο σπουδαίες πληροφορίες αφού έτσι επιθυμείς.

Οπως σου είναι γνωστό, κατά ευτυχή συγκυρία τα τελευταία χρόνια ο εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου συμπίπτει με την ονομαστική γιορτή της πρώτης κυρίας του Δήμου Γιώτας Πούλου. Στη Λιβαδειά έσπευσαν να εκκλησιαστούν υποψήφιοι και υποψήφιοι υποψήφιοι όχι από καμιά μεταστροφή του θρησκευτικού συναισθήματος βέβαια -άλλωστε Σαούλ είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας όπως λέει ο Ιερώνυμος-  αλλά για πεζούς, πεζότατους -όπως φαντάζεσαι- λόγους: να επωφεληθούν από την κοσμοσυρροή. Μετά τη θεία λειτουργία η οικοδεσπότις, δήμαρχος Λεβαδέων, προσκάλεσε για το παραδοσιακό κέρασμα τους επισήμους, όπως θα λέγαμε αν είχαμε χιούμορ. Στο μεγάλο τραπέζι που στήθηκε σε καφετέρια στο κέντρο της Λιβαδειάς παρακάθησαν, εκτός από πολλούς άλλους, τρεις -ναι τρεις- υποψήφιοι περιφερειάρχες: Ο Σπανός, ο Αναγνωστάκης και η Μπατζελή. Φυσικά και πολλοί τοπικοί παράγοντες, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι κ.λπ.

Στο σημείο αυτό να σου υπογραμμίσω ότι εγώ αν είχα συμμετάσχει στην κυβέρνηση που έφερε στη χώρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είχα μεταναστεύσει -αν δεν είχα καταδικαστεί. Ομως η κα Μπατζελή θέτει υποψηφιότητα για υψηλό αξίωμα ποντάροντας στην μνήμη χρυσόψαρου που χαρακτηρίζει τον Ελληνα. “Αυτή είναι η Ελλάδα”, όπως θα έλεγε και ο ελεγχόμενος.

Τέλος πάντων ο παρατηρητής που μου μετέφερε τη σκηνή σημείωσε μια φράση που ακούστηκε και του έκανε εντύπωση -κι εσύ νομίζω ότι δίνεις ιδιαίτερη σημασία στις αυθόρμητες λαϊκές ατάκες : “Μόνο η Γιώτα θα μπορούσε να πετύχει τέτοια διακομματική, διαπαραταξιακή συναίνεση, σε τόσο θετικό κλίμα”. Από την πλευρά μου και δίχως να θέλω να μειώσω τη δημοτικότητα της δημάρχου Λεβαδέων -που ξέρεις πόσο μεγάλη είναι- θεωρώ ότι οι περισσότεροι από τους  καλεσμένους της θα πήγαιναν όπου υπήρχε δυνατότητα δημοσίων σχέσεων και ζύμωσης ή  -τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα- και όπου δεν υπήρχε, με μία προϋπόθεση: να είναι τσάμπα ο καφές.

Ο Απόστολος Γκλέτσος, υποψήφιος κι αυτός περιφερειάρχης της πολύπαθης Στερεάς, δεν βρέθηκε στη Λιβαδειά και έλειπε από τη σύναξη.  Ομως απέστειλε δελτίο Τύπου με το οποίο επιτίθεται στον Σίμο Κεδίκογλου για το θέμα της έδρας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Φυσικά, πρόκειται για το βασικό θέμα που απασχολεί τον μέσο πολίτη σε ολόκληρη την περιοχή (μη σου πω και στο εξωτερικό) και εκτός από τα άλλα δείχνει πόσο μακριά από τα πραγματικά προβλήματα βρίσκονται οι υποψήφιοι σωτήρες και πόσο γρήγορα ξεπέφτουν στα πολωτικά τεχνάσματα για λίγες ψήφους και για μερικές δημοσιεύσεις.

Για μερικές δημοσιεύσεις στα ποικιλώνυμα site και ο βουλευτής Βοιωτίας κ. Θηβαίος έχει εδώ και καιρό υποκύψει στην κρυφή γοητεία του παραδοσιακού “κατόπιν ενεργειών μου”. Οχι με την απροκάλυπτη αναίδεια των παλαιοτέρων εθνοπατέρων ακόμα, αλλά ο εκπασοκισμός του μπορούμε βάσιμα να προδικάσουμε ότι ολοκληρώνεται με  ταχύτατες διαδικασίες. Αλλωστε στις περισσότερες παρεμβάσεις του υπάρχει διάχυτη η πασοκική δυσοσμία του ρουσφετιού, ομαδικού μεν, ρουσφετιού όμως πάντα. Οπως στην περίπτωση των περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών όπου η υπογραφή του κου Θηβαίου φιγουράρει μεταξύ των 11 βουλευτών που προώθησαν τροπολογία/φωτογραφική διάταξη υπέρ των ιδιοκτητών των καναλιών λίγο πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές αντί για μια πραγματικά δημοκρατική και καθαρή υπέρ της νομιμότητας λύση. Μιας νομιμότητας που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει και άλλες διαστάσεις τις οποίες -θέλω να πιστεύω- ότι ο κ. Θηβαίος δεν έχει ερευνήσει.

Για να ξαναγυρίσουμε στην Λιβαδειά: την ώρα που φιλόδοξες μετριότητες προσπαθούν να πλασαριστούν στην καλύτερη θέση για να καταλάβουν την πιο προσοδοφόρα καρέκλα, οι πολίτες καταγγέλλουν εκείνα (δες εδώ http://viotiaplus.gr/archives/23524) που οι δημοτικές παρατάξεις θα έπρεπε να έχουν στην πρώτη θέση του ενδιαφέροντός τους. Πάντως οφείλω να σου επισημάνω ότι όταν οι φιλοδοξίες είναι μεγαλύτερες από τις δυνατότητες, η πρόγνωση δεν είναι καλή – όχι για να κάνω τον προφήτη, αλλά αν ακούσεις τα ονόματα που εν καιρώ θα σου γράψω από εδώ, δεν θα γελάσεις. Θα απελπιστείς.

Βρέθηκα το Σάββατο στη Θήβα για την παρουσίαση του Σύντομου Χειμώνα της Ληστοκρατίας (δες εδώ https://www.facebook.com/labdim1/media_set?set=a.10156679274068418&type=3). Μεταξύ των άλλων στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Θηβαίων αλλά και αρκετοί υποψήφιοι δήμαρχοι. Μιλώντας για τις εκλογές και το εύλογο ερώτημά μου για τον συνωστισμό των υποψηφίων που είναι ήδη 8 αναρωτήθηκα:”Γιατί είναι τόσο περιζήτητος ο δημαρχιακός θώκος στη Θήβα; Είναι τόσο καλός ο Δήμος Θηβαίων;”. “Οχι, είναι πολύ κακός ο Δήμος Θηβαίων γι’ αυτό και οι πολλοί μνηστήρες” είναι η απάντηση που έλαβα. Αντιπολιτευτική μεν, ενδεικτική δε. Και συγκινητική για το πόσοι συμπολίτες είναι διατεθειμένοι να μας σώσουν. Αλλά για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά, στα θετικά οπωσδήποτε συμπεριλαμβάνω την βιβλιοφιλία των υποψηφίων.

Αποτελεί κοινοτοπία να μου γράφεις ότι “η ανθρωπότητα φτώχυνε κι άλλο γιατί ο Μπερτολούτσι πέθανε”. Δεν πέθανε. Γιατί είναι η ματιά του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι στην αιματηρή ανθρώπινη περιπέτεια που του εξασφαλίζει το είδος εκείνο της αθανασίας που πόθησαν οι σημαντικότεροι φιλόσοφοι. Ο μαέστρος χόρεψε τη Δευτέρα το τελευταίο ταγκό μιας πολυτάραχης ζωής, που όμως δεν πήγε στην περίπτωσή του χαμένη. Γιατί φώτισε τα βάθη τ’ απροσμέτρητα και από τη μια μεριά έπεφτε ο ίσκιος της ιστορίας βαρύς, αλλά πιο βαρύς από την άλλη ο ίσκιος της ψυχής.

Μην ξεχνάμε και τη γλώσσα μας όμως. Τι θα πει αδολεσχία; Αν δεν ξέρεις να μάθεις -με την απαιτούμενη προσοχή στα φωνήεντα και τα παροράματα.  Θα σου χρειαστεί όταν θα θέλεις να χαρακτηρίσεις με εκλεπτυσμένο τρόπο κάποιον φορτικό υποψήφιο.

Με ρωτάς “τι να κάνουμε”; Θα αποφύγω τη σχηματοποίηση των πολύπλοκων πολιτικών συγκρούσεων που θα εξελιχθούν το εκλογικό έτος 2019  και ταυτόχρονα θα αντιπαρέλθω αποφάνσεις τόσο γενικές που αυτοϋπονομεύονται μέσα από την ευρύτητα των περιπτώσεων που επιχειρούν να περιγράψουν. Ακόμα κι έτσι όμως δεν είναι καθόλου εύκολο να διατυπώσω μια σύντομη  πρόβλεψη για το νέο έτος. Αλλωστε τα περιθώρια για θεωρητικές προσεγγίσεις έχουν απελπιστικά συρρικνωθεί, το ίδιο και οι δυνατότητες αντίδρασης.
Δύο κυρίαρχες νοοτροπίες, δύο ισχυρά ηθικά ρεύματα υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.
Οσοι επιθυμούν την ανέλιξη παράλληλα με την  ανάπτυξη της χώρας.
Και όσοι επιδιώκουν την οικονομική και κοινωνική τους άνοδο σε βάρος της χώρας και των συμπολιτών τους. Το πολιτικό σύστημα υπάρχει, νομιμοποιείται  και κυβερνά με την υποστήριξη αυτών των τελευταίων -ο Τσίπρας δεν έκανε μεγάλη διαφορά.

Εμείς τι κάνουμε; Πολλά περιμέναμε από τα χρόνια, το 2013, το ’14, το ’18 ίσως. Πολλά δεν στηρίξαμε στα χρόνια; Το 2019 περιμένει από εμάς να κάνουμε κάτι.

Ταύτα και μένω

Δ. Λ.