Νεκροί δύο φοιτητές στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν

Δύο νεαροί έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι τρεις νοσηλεύονται στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν. Όπως αναφέρουν οι πρώτες πληροφορίες, τα πέντε νεαρά άτομα βρισκόταν σε σπίτι σε κεντρικό σημείο της Λάρισας και είχαν ανάψει μία αυτοσχέδια εστία -«σαν ψησταριά» ή μαγκάλι προκειμένου να ζεσταθούν.

Λίγο μετά τις 18:00 το απόγευμα μία φίλη τους πήγε στο σπίτι, προκειμένου να τους επισκεφθεί. Ενώ χτυπούσε επίμονα το κουδούνι κανείς δεν άνοιγε.

Τελικά όταν η πόρτα άνοιξε με το κλειδί της σπιτονοικοκυράς αντίκρισαν μέσα τους πέντε αναίσθητους νεαρούς, οι δύο εκ των οποίων ήταν ήδη νεκροί.

Οι υπόλοιποι τρεις, μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται οι δυο σε κωματώδη και ο ένας σε ημικωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο της Λάρισας.

Η υπόθεση είναι σε εξέλιξη και τα αίτια για την τραγωδία ερευνά η Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας.

Δεν είναι πρώτη φόρα που άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην προσπάθεια να εξασφαλίσουν στο σπίτι του ζεστασιά. 

Read more: http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/284132/tragodia-sti-larisa-dyo-nekroi-kai-treis-se-koma-apo-magkali#ixzz2MDr4tqjW

Το διαδίκτυο κερδίζει τη μάχη της ενημέρωσης!

Βασιλιάς της Ενημέρωσης αναδεικνύεται το ίντερνετ, κερδίζοντας την «μάχη» ακόμα και από την τηλεόραση!

Μια νέα έρευνα της αμερικανικής Rasmussen Reports καταδεικνύει πως στις ΗΠΑ τα «παραδοσιακά» τηλεοπτικά ενημερωτικά δίκτυα συνεχίζουν να υποχωρούν από τον ρόλο τους ως βασικές πηγές ενημέρωσης του κοινού. Την ίδια ώρα το ίντερνετ και τα εξειδικευμένα sites κερδίζουν συνεχώς έδαφος και τις προτιμήσεις του κοινού. Με βάση τα στοιχεία του Ιανουαρίου του 2013 οι Αμερικανοί δηλώνουν πως ενημερώνονται από την τηλεόραση (τα κανάλια εθνικής ή τοπικής εμβέλειας) σε ποσοστό 24% και από το ίντερνετ σε ποσοστό 25%.

Την ίδια ώρα η καλωδιακή τηλεόραση εξακολουθεί να κρατά τα σκήπτρα της ενημέρωσης, σε ποσοστό 32%, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τέτοια ισχύ και παρουσία έχει μόνον στις ΗΠΑ, ενώ στην Ευρώπη σχεδόν μηδενική!

Απογοητευτική είναι η  μέτρηση για τα έντυπα Μέσα και  το ραδιόφωνο. Στην έρευνα μόλις 10% των  ερωτηθέντων απάντησε πως προτιμά  να ενημερώνεται από εφημερίδες και 7% από το ραδιόφωνο.

Την ίδια στιγμή μόλις το 6% των ερωτηθέντων κρίνει συνολικά τα «παραδοσιακά» μίντια ως «πολύ αξιόπιστα». Ένα ποσοστό της τάξης του 50% τα κρίνει ως «κατά περίπτωση αξιόπιστα», το 30% ως «μάλλον αναξιόπιστα» και το 12% ως «εντελώς αναξιόπιστα».

O Γιάννης Ξανθούλης στη Σύγχρονη Εκφραση

Νίκες ο Απόλλων Λιβαδειάς

Κυριακή 24/2/2013

ΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ-ΦΙΛΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΣΧ

Δεκάλεπτα : 24-9,48-20,72-32,103-41.

ΑΣ Απόλλων(Σκαλτσάς Μ.)

ΤΣΑΜΗΣ 5,ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 7(1), ΑΛΕΞΙΟΥ 4(1),

ΒΙΣΒΙΚΗΣ 1,ΜΑΡΚΟΣ 5(1),ΣΤΑΘΑΣ 24(8),

ΣΚΑΝΤΖΗΣ 11,ΕΥΘΥΜΙΟΥ 9,ΓΙΤΣΑΣ 5(1) ,

ΚΑΓΙΑΣ 15(3),ΛΙΑΤΖΑΣ 6,ΚΥΡΙΑΚΟΥ 11.

Φ

ιλαθλητικός ΠΣΧ(Μανωλόπουλος Π.)

ΠΑΥΛΟΥ,ΤΖΑΦΕΡΟΣ 8,ΚΩΣΤΑΚΗΣ,

ΣΑΝΙΔΑΣ 16(2),ΣΤΑΜΟΓΙΑΝΝΗΣ,

ΚΑΛΑΠΟΔΗΣ 14,ΘΑΝΟΣ,ΜΑΜΑΚΟΣ 3.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΑΙΔΩΝ ΕΣΚΑΣΕ

Πρωτάθλημα παίδων ΕΣΚΑΣΕ Β' Φάση

2^η Αγωνιστική

Σάββατο 23-2-2013
Α.Σ.Απόλλων Λιβαδειάς - Α.Ο. Κύμης 66-54

Δεκάλεπτα : 18-11,33-19,51-31,66-54.

Α.Σ. Απόλλων(Σκαλτσάς Μ.)
Καλπύρης 2,Κουτσούμπας, Θανέλλας 10,

Μαυραγάννης, Δαφτσής 2, Αντωνίου 8 ,

Καγιάς 16(2),Κουτσοβασίλης 2,Τσεμπερλίδης ,

Δεδούσης 2,Αλεξίου,Κυριάκου 24.

Α.Ο. Κύμης(Γεωργίου Α.)

Σταυρου,Θωμάς 27(1),Κωνσταντούρας,

Μακρυγιάννης,Σπανός 13(2),Πέτσας,

Μασταλούδης 2,Τσεκούρας,Μάλλιος,

Ψαριανός 10(1),Κεράτσας 2,Πανταλης.

Επιχειρηματική ενημέρωση στη Θήβα

Ξεκίνημα με χρυσές επιτυχίες για ΑΚΟΛ

Η Μάρθα Φριντζήλα και ο Τάκης Φαραζής στην Αστραδενή

Η Αστραδενή έχει την τιμή να φιλοξενεί την Μάρθα Φριντζήλα και τον Τάκη Φαραζή την Παρασκευή 1/3 σε μια μουσική παράσταση με τίτλο "ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΕΡΠΑΤΩ"

Ιστορίες ανθρώπων..........ιστορίες τραγουδιών.
Μέσα σε ένα νυχτερινό τοπίο η Μάρθα Φριντζήλα και ο Τάκης Φαραζής αφουγκράζονται τις μοναχικές διαδρομές ανθρώπων που αναζητούν μια καινούργια πατρίδα, η φωνή τους τραγούδι σιωπηλό, το τραγούδι παράπονο, το τραγούδι κραυγή.

Το τραγούδι ελπίδα... Καραβάνια ανθρώπων ταξιδεύουν στο άγνωστο κάτω απ' το Φως του Φεγγαριού...


Μαζί τους ο Παναγιώτης Τσεβάς στο ακορντεόν.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013 στις 21:30

Art Cafe Αστραδενή, Έρκυνας 5 Λιβαδειά, τηλ: 22611 00920

http://toartcafe.blogspot.com

Για τον Κοσμά τον Αιτωλό και τον Ρήγα Φεραίο

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

 Μια ενδιαφέρουσα εσπερίδα έγινε χθες βράδυ στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Βοιωτίας στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τη μνήμη του αγίου Ρηγίνου του Λεβαδέως.

Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν «Οι πρωτομάρτυρες της ελευθερίας των νεωτέρων Ελλήνων: Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και Ρήγας ο Φεραίος». Μετά τη σύντομη εισαγωγή του π. Αλεξίου και τον χαιρετισμό  του Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Γεωργίου ο πολιτικός επιστήμων Κώστας Χολέβας διήλθε διεξοδικά τη ζωή και τη δράση του πατρός Κοσμά του Αιτωλού, του προφήτη και παιδαγωγού του γένους. Ο εκδότης και συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς μίλησε κατόπιν  για την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Φεραίου. O Καραμπελιάς, με αφορμή τη ζωή, τη δράση και τον θάνατο του Ρήγα ανέπτυξε όχι κοινότοπα επιχειρήματα για την, κατά την κρίση του, προαιώνια –αν και σε μεγάλες ιστορικές περιόδους χαμηλής έντασης- σύγκρουση/διαμάχη Ελληνισμού/Ρωμιοσύνης/Ορθοδοξίας με τη Δύση που διέρχεται μέσα από την πρώτη Αλωση  του 1204 και τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο με την κατάληψη της Κύπρου το 1192 και φθάνει στην εποχή των Μνημονίων και του 21^ου αιώνα.

Την εκδήλωση συντόνισε ο π. Δοσίθεος Καστόρης ενώ ακολούθησε ζωηρή συζήτηση με ερωτήσεις του Γιώργου Κατσιμπάρδη και άλλων παρισταμένων αλλά και την παρέμβαση του κ.κ. Γεωργίου.

Μετά την εσπερίδα η φιλική συντροφιά των ομιλητών και μερικών ακόμη δείπνησε στον Νερόμυλο, όπου η συζήτηση συνεχίστηκε με περισσότερο χιούμορ αλλά σε ιδιαίτερα θερμή ατμόσφαιρα. Δείτε το φωτορεπορτάζ. 

Κι εδώ μερικές ακόμη φωτογραφίες.

http://viotiarecords.blogspot.gr/2013/02/blog-post_28.html

Bιοντίζελ από τηγανέλαια

Ο δήμος Τρίπολης οργανώνεται και προχωρά στην παραγωγή βιοντίζελ από τηγανέλαια μέσω ειδικής επεξεργασίας, που θα χρησιμοποιήσει ως καύσιμη ύλη, για τα οχήματά του, με στόχο τη μείωση των δαπανών του.
Μάλιστα, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης έδωσε το «πράσινο φως» με ομόφωνη απόφασή του, να προχωρήσει ο δήμος στον εξοπλισμό για την παραγωγή καυσίμου που θα καλύπτει τις ανάγκες του, ενώ έμμεσα ενθαρρύνει τους αγρότες της περιοχής στην καλλιέργεια ενεργειακών φυτών που θα χρησιμοποιηθούν για τον ίδιο σκοπό.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Κωνσταντίνο Κατσαφάνα, στόχος του δήμου πέραν της υποχρέωσης προς την Κοινοτική Οδηγία (2003/30/ΕC), είναι η συμβολή στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης, αλλά και της μείωσης των εκπομπών CO2, ενώ «βραχυπρόθεσμος στόχος είναι η εγκατάσταση συγκεκριμένης μονάδας επεξεργασίας και παραγωγής βιοντίζελ που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα οχήματα του δήμου μειώνοντας κατά το ήμισυ την αξία των καυσίμων».

Ο κ. Κατσαφάνας σημείωσε, ότι από έρευνα που έχει διενεργηθεί στην περιοχή των διοικητικών ορίων του δήμου Τρίπολης, τα καταστήματα εστίασης έχουν τη δυνατότητα παραγωγής περίπου 70.000 λίτρων από τηγανέλαια ετησίως, ενώ παράλληλα υπάρχει η δυνατότητα συγκέντρωσης απροσδιόριστης ποσότητας από τους μαθητές των σχολείων, ενώ εξετάζεται από τη δημοτική αρχή η δυνατότητα παραγωγής βιοντίζελ από την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών.

Υπογράμμισε, ότι η κατανάλωση πετρελαίου από τον στόλο των οχημάτων του δήμου Τρίπολης ανέρχεται περίπου στα 65.000 λίτρα ετησίως και η προοπτική μετεστερεοποίησης των φυτικών και ζωικών λιπών και ελαίων μπορεί να καλύψει, τόσο τις ανάγκες των οχημάτων κίνησης, όσο και μέρος της κατανάλωσης πετρελαίου στους καυστήρες των σχολείων.

www.newbeast.gr

Εκατό χρόνια από τον θάνατο του Νικολάου Μπουφίδη

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν το 2012 από τον θάνατο του Νικόλαου Μπουφίδη, ενός από τους σπουδαιότερους πολιτικούς άνδρες που ανέδειξε η Λιβαδειά με αξιόλογη, διακριτή και θετική παρουσία στην ιστορία ολόκληρου του Εθνους. Η επέτειος διήλθε απαρατήρητη στη Λιβαδειά, παρότι η προσφορά του Μπουφίδη στα πολιτικά πράγματα της Βοιωτίας αλλά και της Ελλάδας είναι σημαντική και ίσως παραγνωρισμένη. Στο ιστορικό σημείωμα που ακολουθεί και συμπληρώνει άλλα ιστορικά άρθρα που η viotia έχει δημοσιεύσει για τον σημαίνοντα πολιτικό άνδρα, θα διατρέξουμε τα του θανάτου και της κηδείας του στη Μητρόπολη Αθηνών τον Νοέμβριο του 1912.
Το βροχερό πρωινό της 14ης Νοεμβρίου 1912 οι αναγνώστες των ημερήσιων εφημερίδων των Αθηνών διάβαζαν ένα σεμνό αγγελτήριο στις εσωτερικές σελίδες που ανέφερε:

ΚΗΔΕΙΑ
Τον προσφιλή ημών πατέρα, αδελφόν και πάππον
ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΜΠΟΥΦΙΔΗΝ
αποβιώσαντα χθες κηδεύομεν σήμερον Τετάρτην και ώραν 11 π.μ. εκ της οικίας μας κειμένης επί της οδού Ηπείρου αρ. 18 εις τον ναόν της Μητροπόλεως.
Εν Αθήναις τη 14η Νοεμβρίου 1912
Τα Τέκνα
Οι Αδελφοί
Επιβλητική κηδεία
Η κηδεία του εκλεκτού τέκνου της Βοιωτίας χαρακτηρίστηκε σεμνή και επιβλητική και την παρακολούθησαν σχεδόν όλοι οι σημαίνοντες πολιτικοί παράγοντες της εποχής.
Πρώτος ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ο υπουργός Εσωτερικών Εμμανουήλ Ρέπουλης, ο Εθνικής Οικονομίας Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ο Στράτος, ο Ιω. Τσιριμώκος, ο πρόεδρος της Βουλής Κων. Δ. Ζαβιτσιάνος οι πρώην πρωθυπουργοί Γεώργιος Θεοτόκης και Δημήτριος Ράλλης. Πλήθος πολιτευομένων έσπευσε επίσης στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών για το ύστατο χαίρε στον γηραιό Λιβαδείτη πολιτικό: ο Δ. Στεφάνου, ο Δημήτριος Γούναρης, ο Π. Πρωτοπαπαδάκης, ο Χαρ. Βοζίκης, ο Γεώργιος Μπαλτατζής, ο Αθανάσιος Ευταξίας, ο Σπυρίδων Στάης, ο Τριανταφυλλάκος, ο Μάτσας, ο Βαλαωρίτης και πολλοί άλλοι βουλευτές, δικαστές και νομικοί. Παρών ήταν ο δήμαρχος Αθηναίων Σπυρίδων Μερκούρης, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Αντώνιος Μάτεσης. Πρώτος ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Ζαβιτσιάνος κατέθεσε στέφανο επί του νεκρού του Μπουφίδη και κατόπιν ο Δήμος Λεβαδέων και ο Δικηγορικός Σύλλογος Λεβαδέων, ο οποίος μέσω του εκπροσώπου του Βασιλείου Μέγα προσφώνησε τον Μπουφίδη με αυτά τα λόγια:

«Εξοχε συμπολίτα και σεβαστέ φίλε,
Η προσφιλής Σου πόλις της Λεβαδείας και ο Δικηγορικός Σύλλογος αυτής συντετριμμένοι επί τη απωλεία Σου, της υψηλοτέρας κορυφής του Ελικώνος, μετά δακρύων και κοπετών προσέρχονται δι’ εμού ίνα καταθέση επί της σεπτής σορού Σου τους στεφάνους τούτους ως ελαχίστην ένδειξιν ευγνωμοσύνης της προς Σε, όστις κατά τον μακρόν σου πολιτικόν βίον διηνεκώς ειργάσθης και εμόχθησες υπέρ αυτής. Εσο δε βέβαιος ότι η υπέροχος αλλά και γλυκεία φυσιογνωμία σου εσαεί θέλει απασχολεί τας διανοίας των αγαπητών σου συμπολιτών και ότι η έντιμος πενία σου, ην τόσον ζων ηγάπησας και την οποίαν αποθνήσκων εγκατέλειψας εις τα τέκνα σου, θέλει φιμώσει τα απύλωτα στόματα εκείνων οίτινες επεχείρησαν τον έντιμον και αγνόν βίον σου να μολύνωσιν».

Στη συνέχεια κατέθεσε στέφανο ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Αντώνιος Μάτεσης. Και αυτός δεν εφείσθη επαίνων για τον διακεκριμένο εκλιπόντα: «Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών πενθών αποτείνει τον ύστατον χαιρετισμόν προς τον βαθύν επιστήμονα και υπέροχον καλλιτέχνην του λόγου. Επί μακρόν θ’ απομένη εις τας σεμνάς αιθούσας της Θέμιδος η απήχησις της ευγλώττου φωνής και θα αναζητή το βλέμμα ημών την αρρενωπήν μορφήν του εμπνευσμένου ομιλητού, όστις με την αδρότητα των νοημάτων και το νευρώδες του ύφους ανύψου την δικανικήν ρητορείαν και ανεδείκνυε του συνηγόρου το βήμα».
Στεφάνους κατέθεσαν ακόμα ο Δήμος Χαιρωνείας, ο Π. Σαρόγλου, ο Β. Μέγας, ο Κ. Τομαράς, ο Α. Δαμβέργης, ο Ν. Δαμβέργης, ο Π. Πλατάκας, η Μ. Παπαϊωάννου. Ασφαλώς οι οικογένειες Μιλτιάδου Μπουφίδου, Χάγερ, Φλωριά, Σωκράτη Κόκκαλη, Μαγιάκου, Μητσοτάκη, Μπαλτατζή, Α. Φίλωνος, Ι. Καλλία, Κωστοκανέλλου.

Ο Επιτάφιος λόγος του Λαγοπάτη
Επικήδειο εκφώνησε ο δικηγόρος και βουλευτής Αττικής Π. Λαγοπάτης, όπου μεταξύ άλλων χαρακτήρισε τον Νικόλαο Μπουφίδη ως τον τελευταίο μιας γενιάς σπουδαίων νομικών που καλλιέργησαν τη δικανική ρητορική και την εκτίναξαν σε δυσθεώρητα ύψη. Ο Λαγοπάτης δεν παρέλειψε να τονίσει και την έντιμη πενία του Μπουφίδη, ο οποίος "απέθανεν εγκαταλείπων μοναδικήν, αλλά πολύτιμον κληρονομίαν εις τα τέκνα αυτού της μεγάλης αγαθότητος της ψυχής και της χρηστότητος τα διδάγματα".Ολόκληρος ο επιτάφιος λόγος του Π. Λαγοπάτη έχει ως εξής:
«Αίσθημα βαθυτάτου σεβασμού και εκτιμήσεως μου υπαγορεύει την στιγμήν ταύτην ένα πρόχειρον και όλως απαράσκευον χαιρετισμόν προς τον παρερχόμενον αφ’ ημών διδάσκαλον και έξοχον συνάδελφον. Εις μετά τον άλλον εξέλιπον η πλειάς των επιστημόνων, οίτινες διεμόρφωσαν και επιστημοποίησαν την ελληνικήν επιστήμην και ίσως σήμερον κηδεύομεν τον τελευταίον, αλλά πάντως τον εν τοις πρώτοις εργασθέντα εκ της τετιμημένης εκείνης ομάδος, όστις επί πλέον εσημείωσεν σταθμόν περιφανή της δικανικής ρητορικής. Οσοι ηυτυχήσαμεν να παρακολουθήσωμεν εν τη δράσει αυτού τον εμβριθή επιστήμονα και τον έξοχον ρήτορα, όστις δεν εγοήτευε μόνον, αλλά και έπειθε τους ακροατάς, απεκομίσαμεν πολύτιμα διδάγματα, πλήρεις δ’ ευγνωμοσύνης.

Ανεμιμνησκόμεθα οι νεώτεροι την στοργήν μετά της οποίας ενεθάρρυνε και καθωδήγει ημάς. Ήντλει, όπως ο ίδιος έλεγε, πάσαν αυτού την υπερηφάνειαν εκ του ευγενούς επαγγέλματος, το οποίον ανέδειξε και εκ του οποίου ανεδείχθη και διά τούτο επεθύμει να παρασκευάση διαδόχους αξίους να συνεχίσουν το μέγα αυτού έργον. Εξ ίσου περηφανώς έδρασε και εν άλλη σφαίρα, ίνα ταχέως διακριθή και εν ταύτη. Αλλά αν αι συνθήκαι υπό τας οποίας επολιτεύετο δεν παρείχον την ευκαιρίαν ν’ αναδείξουν ενεργούς πάσας τας αρετάς αυτού οι άνδρες της εποχής εκείνης και εξ ολοκλήρου τελεσφόρως να πραγματώσωσι τας αγαθάς αυτών προθέσεις, η εντεύθεν παρανόησις έπληξε καιριώτερον τον Νικόλαον Μπουφίδην, βεβαίως διότι ήτο εκ των κορυφών. 

Αλλά οι συνεργασθέντες μετ’ αυτού, οι εγγύτερον παρακολουθήσαντες τον άνδρα εξετίμησαν τας μεγάλας αυτού αρετάς εν τη οξύτητι της αντιλήψεως και τη διαυγεία της κρίσεως, αλλ’ έχουν επίσης ν’ ανομολογήσουν την χρηστότητα του ανδρός, και απόδειξιν εναργή παρέχουν αι ιδιαίτεραι περιστάσεις του κατ’ ιδίαν βίου, υφ’ ας απέθανεν εγκαταλείπων μοναδικήν, αλλά πολύτιμον κληρονομίαν εις τα τέκνα αυτού της μεγάλης αγαθότητος της ψυχής και της χρηστότητος τα διδάγματα. Μίαν ακόμη φοράν αποχαιρετίζων τον πολύκλαυστον άνδρα, είμαι βέβαιος ότι η πολιτική ιστορία θα αποδώση αυτώ το δίκαιον και η μνήμη του έσται αγήρως».

Στη Λιβαδειά
Ενώ αυτά συνέβαιναν στην επιβλητική μες στη σεμνότητά της εκδημία του Νικολάου Μπουφίδη στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, το άγγελμα του θανάτου του μεγάλου πολιτικού στη Λιβαδειά σκόρπισε, όπως ήταν αναμενόμενο, πάνδημη θλίψη. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν πένθιμα, τα καταστήματα έκλεισαν, ενώ στον Μητροπολιτικό Ναό της βοιωτικής πρωτεύουσας τελέστηκε δέηση με την παρουσία όλης της κοινωνίας της Λιβαδειάς. Και όχι μόνο: αντιπρόσωποι από όλους τους γειτονικούς δήμους και οι άλλες τοπικές αρχές παραστάθηκαν για να κάνουν ελαφρύτερο τον βαθύ πόνο της οικογένειας Μπουφίδη.
Σημειώνεται ότι την εποχή του θανάτου του Νικολάου Μπουφίδη, ήδη από τις 8 Οκτωβρίου 1912, η Βουλή των Ελλήνων είχε διακόψει τη νομοθετική της εργασία λόγω ενός από τα συνήθη κοινοβουλευτικά «τερτίπια» του Ελευθερίου Βενιζέλου και έτσι δεν εκφωνήθηκαν με την αναγγελία του θανάτου του λόγοι στη Βουλή. Όταν το κοινοβούλιο συνήλθε εκ νέου, στην πρώτη του συνεδρίαση της 20ής Φεβρουαρίου του 1913 το προεδρείο ανακοίνωσε στους αντιπροσώπους του Εθνους ότι «κατετέθη στέφανος εις τον νεκρόν του πολιτευτού Νικολάου Μπουφίδου» εκ μέρους της Βουλής των Ελλήνων.

Ο Νικόλαος Μπουφίδης γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1845 (επί του ζητήματος αυτού θα επανέλθω). Σπούδασε νομικά και άσκησε επιτυχώς τη δικηγορία στην Αθήνα ενώ, όπως όλοι οι διανοούμενοι της εποχής, κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγραφε με ψευδώνυμο σε διάφορες εφημερίδες των Αθηνών. Σε ηλικία 29 ετών, το 1874, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Αττικοβοιωτίας υπό τον Δημήτριο Βούλγαρη και συνδέεται πολύ στενά με τον Χαρίλαο Τρικούπη, του οποίου διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του 1893. Εξελέγη πολλές φορές Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων από το 1900 έως το 1907, πρωτοστάτησε δε στην υλοποίηση της αποξήρανσης της λίμνης της Κωπαΐδας και στην έλευση πρωτοδικείου στη Λιβαδειά. Θεωρείται ο πρωτεργάτης της επιλογής της Λιβαδειάς ως πρωτεύουσας του νομού Βοιωτίας το 1899, μιας επιλογής που ασφαλώς καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία της πόλης.

Ο Νικόλαος Μπουφίδης αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Υπήρξε ευρυμαθέστατος, με βαθιά και γοργή κρίση και μια αμεροληψία που για την εποχή θεωρήθηκε υποδειγματική. Η εκλογή του επί σειρά ετών στη θέση του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων αποτελεί τεκμήριο της αποδοχής που απολάμβανε μεταξύ των κοινοβουλευτικών ανδρών στις αρχές του 20ού αιώνα. Η διεύθυνση των συζητήσεων στο κοινοβούλιο αποτέλεσε παράδειγμα για τους διαδόχους του, ενώ όλοι αναγνώριζαν και εκτιμούσαν τη σπάνια ρητορική του δεινότητα τόσο στην πολιτική όσο και στη μαχόμενη δικηγορία. Ο Νικόλαος Μπουφίδης διακρίθηκε επιπλέον για την ανεξικακία του, παρότι πολλές φορές δέχτηκε -όπως όλες οι κορυφές- σφοδρές επιθέσεις από τους πολιτικούς του αντιπάλους στη Λιβαδειά και στην Αθήνα. Εντυπωσιακό είναι το στοιχείο που προσέχθηκε και στην εποχή του, πως -παρότι υπήρξε ο βραχίονας του Χαρίλαου Τρικούπη και ο στενότερος συνεργάτης του- ποτέ δεν επεδίωξε και δεν κατέλαβε υπουργικά αξιώματα -εκτός μιας φοράς ως υπουργός των Εσωτερικών. Για την προσφορά του στη Λιβαδειά και την επαρχία της έχω γράψει αλλού (στο www.viotiastory.blogspot.gr) και μένουν πολλά ακόμη να γραφούν. Εδώ μπορεί να υποστηριχθεί χωρίς υπερβολή ότι οποιαδήποτε αναπτυξιακή πρωτοβουλία υπέρ της Λιβαδειά και της περιοχής γενικότερα ανελήφθη στα 40 χρόνια της πολιτικής διαδρομής του Μπουφίδη, εκκινούσε από αυτόν και τερμάτιζε σε αυτόν.


Δύο παρατηρήσεις
Κλείνοντας αυτό το μικρό πολιτικό μνημόσυνο, αυτή την απόδοση τιμής για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατο του Νικολάου Μπουφίδη, του εκλεκτού τέκνου της βοιωτικής γης, θέλω να κάνω δύο παρατηρήσεις, μια ιστορική και μια πολιτική.

Η ιστορική αφορά την χρονολογία γέννησης του σπουδαίου Λιβαδείτη πολιτικού. Στην Wikipedia.org (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%86%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82) αναφέρεται ότι ο Μπουφίδης γεννήθηκε το 1842. Το ίδιο και στον Βοιωτικό Κόσμο (http://www.viotikoskosmos.wikidot.com/mpoufidis-nikolaos).

Kι εγώ ο ίδιος βασισμένος στις πληροφορίες που άντλησα από το Αρ. Ρούσσαρης Η Λεβάδεια και η Επαρχία της, Εκδοση Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας, δίδω εδώhttp://www.viotiastory.blogspot.gr/2008/04/blog-post.html χρονολογία γέννησης του Νικολάου Μπουφίδη το 1841. Ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Δημ. Σιούφας στην τελετή της αποκάλυψης του ανδριάντα του Μπουφίδη στον Πεζόδρομο της Λιβαδειάς το 2008, ανέφερε το 1841 ως χρόνο γέννησής του, όπως άλλωστε λαξεύτηκε στο βάθρο του αγάλματος (όπως βλέπετε στη φωτό ακριβώς κάτω). 

Νεότερη προσωπική έρευνα που διεξήγαγα στο Μητρώο Αρρένων του Δήμου Λεβαδέων δείχνει ότι ο Νικόλαος Μπουφίδης, γιος του Νερούτσου Μπουφίδη, γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1845. Δεν είμαι ασφαλώς σίγουρος για την ακρίβεια των κρατικών αρχείων στην Ελλάδα και μάλιστα εκείνες τις εποχές. Από την άλλη, ερευνώντας στο διαδίκτυο ανακάλυψα ότι και ο Παντελής Αθανασιάδης στο http:/www.sitalkisking.blogspot.gr/ ιστορεί περί του 1845, χωρίς να γνωρίζω την πηγή των στοιχείων του.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι πολιτικής φύσης. Ολόκληρη η Λιβαδειά, οι αρχές και οι φορείς –εκτός από τη viotia- λησμόνησαν τον Νικόλαο Μπουφίδη και τη συμπλήρωση της πρώτης εκατονταετίας από τον θάνατό του. Ο Δήμος Λεβαδέων έπρεπε να ανακηρύξει τo 2012 Ετος Μπουφίδη και να διοργανώσει μια διημερίδα για να γίνει γνωστή η τεράστια προσφορά του μεγάλου πολιτικού στην πόλη μας.
Φυσικά, δεν πρόκειται για μια παράλειψη που έγινε επίτηδες. Είναι φανερό ότι οφείλεται στην άγνοια. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η άγνοια αυτή είναι αναμενόμενη, καθώς λίγοι από το Δημοτικό Συμβούλιο Λιβαδειάς είναι κάτοικοι της πόλης και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν τα βασικά ιστορικά δεδομένα της βοιωτικής πρωτεύουσας. Σωστό και αυτό και επιπλέον θέλω να προσθέσω ότι η αγνόηση του Μπουφίδη οφείλεται και στη χρονική απόσταση και στην εξ αυτής αδυναμία του μεταστάντος το… μακρινό 1912 να γίνει πολιτικά εκμεταλλεύσιμος, να εισφέρει δηλαδή ψήφους ή άλλα ανταλλάγματα στους τοπικούς πολιτικάντηδες, πολλοί από τους οποίους χρωστούν περισσότερα από όσα πιστεύουν στον μεγάλο πολιτικό.

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά2. Αντεπεξέρχομαι ή όχι;

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Με αφορμή την ανακοίνωση για την ακύρωση ή αντικατάσταση ορισμένων εκδηλώσεων των Τροφωνίων 2012, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να σημειώσω ένα συνηθισμένο λάθος που γίνεται στη γραφή της ελληνικής και το οποίο περιέχεται στο δελτίο Τύπου του Δήμου Λεβαδέων,  όπου αναφέρεται ότι  "...όπως μας ενημέρωσε η εταιρεία που είχε την ευθύνη της παρουσίασης αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις της παράστασης κ.λπ.".
Το "ανταπεξέλθει" του δελτίου Τύπου αποτελεί σφάλμα. Ο ορθός τύπος είναι "αντεπεξέλθει", υποτακτική αορίστου του ρήματος "αντεπεξέρχομαι". Η αρχική σημασία του «αντεπεξέρχομαι» είναι αντεπιτίθεμαι, βγαίνω νικητής, αντιμετωπίζω με επιτυχία και σήμερα χρησιμοποιείται με την έννοια ανταποκρίνομαι σε κάτι, είμαι επαρκής, "τα βγάζω πέρα".

Κι ένα από τα πλέον κοινά λάθη στη χρήση της ελληνικής είναι αυτό που αφορά στον τύπο του ρήματος «αντεπεξέρχομαι». Ακούμε και διαβάζουμε πολλές φορές στα ΜΜΕ -και εδώ σε επίσημη ανακοίνωση- τον εσφαλμένο τύπο «ανταπεξέρχομαι» ή "ανταπεξέλθει" και ακολούθως τον χρησιμοποιούμε πολλοί από εμάς θεωρώντας ότι είναι σωστός. Στην πραγματικότητα όμως η ύπαρξη του -α- στο ανταπ… είναι αυθαίρετη, αφού δεν προκύπτει από την ετυμολογία της λέξης και ούτε μπορεί να αποτελεί προϊόν μετατροπής του αρχικού και σωστού φωνήεντος ε.  Αναλύοντας τη λέξη στα συνθετικά της προκύπτουν τα εξής μέρη: αντί + επεξέρχομαι (=επί +εκ + έρχομαι). Δηλαδή αντί+επί+εκ+έρχομαι.

Κατά τη σύνθεση το –ι των προθέσεων χάνεται ως ασθενέστερο φωνήεν σε σχέση με το –ε που ακολουθεί και υπερισχύει κι όσο για το εκ γίνεται εξ  εφόσον έπεται φωνήεν.
Η ορθή διατύπωση και γραφή του ρήματος επομένως είναι αντεπεξέρχομαι  και στην περίπτωση που εξετάζουμε με την υποτακτική αορίστου που είναι αντεπεξέλθει η σωστή έκφραση τροποποιείται ως εξής:  "...όπως μας ενημέρωσε η εταιρεία που είχε την ευθύνη της παρουσίασης αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις της παράστασης κ.λπ.". 

 Αντεπεξέρχομαι λοιπόν… στο χρέος να προστατεύω τη γλώσσα μου διορθώνοντας τα λάθη στη χρήση της.   

 

Επιπλέον, νιώθω την ανάγκη να σημειώσω ότι  οι παρατηρήσεις που προεκτέθηκαν -και που με αφορμή το "αντεπεξέλθει"-  αφορούν την ελληνική γλώσσα, τον μεγάλο αυτό θησαυρό που κακοποιείται στις μέρες μας κατ΄εξακολούθηση, δεν περιέχουν σε καμία περίπτωση οποιοδήποτε είδος μομφής ούτε αποτελούν κάποιας μορφής διόρθωση προς τον συνάδελφο του γραφείου Τύπου του Δήμου Λεβαδέων, ο οποίος, όπως προκύπτει από τις ανακοινώσεις που αποστέλλει προς τα ΜΜΕ, έχει καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας.

Δείτε την ανακοίνωση.

 

ΤΡΟΦΩΝΙΑ 2012

 

Σας ενημερώνουμε ότι στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων ΤΡΟΦΩΝΙΑ 2012 που διοργανώνονται από το Δήμο Λεβαδέων έχουν επέλθει κάποιες αλλαγές που οφείλονται αποκλειστικά και μόνο σε αποφάσεις των καλλιτεχνών και των συντελεστών που συμμετέχουν σε αυτές.

Έτσι ενημερώνουμε ότι:

1.      Ακυρώνεται η θεατρική παράσταση «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή που είχε προγραμματισθεί να παρουσιαστεί στο Ανοικτό Θέατρο Κρύας, το Σάββατο 25 Αυγούστου καθώς όπως μας ενημέρωσε η εταιρεία που είχε την ευθύνη της παρουσίασης αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές απαιτήσεις της παράστασης.

2.      Ακυρώνεται η θεατρική παράσταση «Δεν έχω άλλα να πληρώσω, ρε!!» από την Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ορχομενού, που είχε προγραμματισθεί για την Τρίτη 28 Αυγούστου εξαιτίας σοβαρών προσωπικών λόγων δύο εκ των μελών της ομάδας. Αντί αυτής της παράστασης θα παρουσιαστούν δύο θεατρικά έργα η «Πρόταση Γάμου» του Άντον Τσέχωφ και η ελληνική κωμωδία το «Κατσαβίδι» από τον Πολιτιστικό Οργανισμό Κοσμοθέατρο και το Θεατρικό Εργαστήρι Ιωαννίνων.  Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί στο Ανοικτό Θέατρο Κρύας, την Τρίτη 28 Αυγούστου και ώρα 9:00 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

3.      Τέλος, ακυρώνεται η συναυλία της Γλυκερίας «Σμυρνεΐκο Μινόρε» με τη συμμετοχή της Dilek Koc και Αρετής Κετιμέ, που είχε προγραμματισθεί για την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου καθώς όπως μας ενημέρωσε η εταιρεία που είχε την ευθύνη της συναυλίας δεν μπορεί να καλύψει τα κόστη που προκύπτουν από τη διοργάνωση και τη διεξαγωγή της εν λόγω συναυλίας.

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά5. Ελλιπής ή ελλειπής;

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ
















Οι δικαιούχοι θέσεων απασχόλησης κοινωφελούς χαρακτήρα στον Δήμο Ορχομενού ανακοινώθηκαν με την ανάρτηση των ονομάτων τους στο Διαδίκτυο. Επίσης τα ονόματα όσων απορρίφθηκαν αναρτήθηκαν σε άλλον πίνακα με την παρακάτω μορφή:







Όπως βλέπετε, ο πίνακας στη θέση «Αιτία Απόρριψης» επαναλαμβάνει για τους υποψηφίους «ελλειπή εμπειρία» ή «ελλειπή τίτλο σπουδών». Αν αφήσουμε στην άκρη την αμφιλεγόμενη συντακτική ορθότητα (τα τριτόκλιτα ως δύσκολα στην κλίση οδηγούν συχνά σε σολοικισμούς), η λέξη «ελλειπή» είναι ορθογραφικά λανθασμένη. Πρόκειται για ένα συχνό λάθος το οποίο συναντάμε σε πολλά δημόσια έγγραφα.
Η ορθή λέξη με τη σωστή γραφή είναι «ελλιπής». Το επίθετο είναι ο, η ελλιπής, το ελλιπές.
Η αιτία της σύγχυσης πρέπει να αναζητηθεί στην ετυμολογία της λέξης που προέρχεται από το ρήμα λείπω. Το θέμα είναι λειπ- και πολλοί θεωρούν ότι όλα τα παράγωγά του γράφονται με –ει.

Όμως το λείπω έχει 2 θέματα:
1. το ΛΕΙΠ-, το ισχυρό θέμα. Γνωστές λέξεις που παράγονται από εδώ είναι: διάλειμμα, έλλειψη, εγκατάλειψη κ.λπ. Εδώ ανήκει και το λοιπ-, από τον παρακείμενο της αρχαίας ελληνικής λέλοιπα. Και από αυτό το θέμα σχηματίζονται πολλές λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ομιλία: λοιπός, λοιπόν, υπόλοιπο κ.ά.

Σύμφωνα με το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Henry G. Liddell-Robert Scott η ρίζα είναι ΛΕΙΠ-.

2. Από τη ρίζα ΛΙΠ-, και πάντα σύμφωνα με το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Henry G. Liddell-Robert Scott, το λιπ-, το ασθενές θέμα, που απαντά στον αόριστο β’ της αρχαίας ελληνικής έ-λιπ-ον. Πολλές κοινές λέξεις σχηματίζονται από αυτό το θέμα: ελλιπής, λιποτάκτης, λιπόψυχος, λιπόθυμος κ.ά.
Είναι απαραίτητη εδώ μια παρέκβαση, για να αναφερθούμε στην παραγωγή και τη σύνθεση των λέξεων υπενθυμίζοντας τις βασικές μεταπτωτικές βαθμίδες.
"Η μετάπτωση αποτελεί μορφοφωνολογικό φαινόμενο που συνίσταται στη μεταβολή του θεματικού φωνήεντος και η σύγχρονη γλωσσολογία δέχεται ότι: 1. Οι μεταπτώσεις έχουν συστηματικό χαρακτήρα που παρουσιάζουν κανονικότητα και 2. Πρόκειται για σύστημα μεταβολών που εμφανίζεται στην Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (ΠΙΕ) καθώς και σε αρκετές σύγχρονες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (π.χ. Fall-fell στα αγγλικά)".



Η μεταβολή του θεματικού φωνήεντος μπορεί να κινείται προς δύο κατευθύνσεις: 1. κατά το ποιόν και 2. κατά το ποσόν.
Στην κατά ποιόν μετάπτωση το φωνήεν μεταβάλλεται χωρίς να αλλάζει η ποσότητά του. Π.χ. το λέγ-ω μπορεί να μας δώσει το λόγ-ος κι αυτό οφείλεται στην τροπή του ε, του βασικού δηλαδή φωνήεντος της λέξης, σε ο: Η πρώτη αυτή μεταπτωτική βαθμίδα καλείται ετεροίωση και συναντάται σε πάρα πολλές ελληνικές λέξεις: μένω <μόνος, φέρω<φορά κ.λπ.
Στις κατά ποσόν μεταπτώσεις μεταβάλλεται η ποσότητα του θεματικού φωνήεντος και μπορεί να συνίσταται σε αύξηση, οπότε η μεταπτωτική βαθμίδα ονομάζεται έκταση (ποιέ-ω: ποίηση έκταση του βραχέος ε σε μακρό η), ή σε μείωση που καλείται εξασθένηση ή συστολή. Όταν το θεματικό φωνήεν σιγεί εντελώς/συγκόπτεται (πατρ-ός >πάτερ), τότε αναφερόμαστε σε μηδενισμένη μεταπτωτική βαθμίδα.

Στην περίπτωση λοιπόν της ρίζας λειπ− έχουμε τις μεταπτωτικές βαθμίδες λοιπ− και λιπ− που σχηματίζουν δεκάδες λέξεις στο σύγχρονο ελληνικό λεξιλόγιο. Δυστυχώς, πρέπει να θυμόμαστε την ορθογραφία τους διότι δεν υπάρχει κανόνας σχηματισμού: στο Liddell-Scott αναφέρεται ότι όλες οι σύνθετες λέξεις που αρχίζουν από λιπ- γράφονται με ιώτα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό βοηθά τον σύγχρονο χρήστη της Ελληνικής. Μερικές από τις λέξεις που είναι συνήθεις στην νέα ελληνική και που συχνά γράφονται λανθασμένα είναι οι ακόλουθες:

Ελλείψει, διάλειμμα, διάλειψη, εγκατάλειψη, έκλειψη, έλλειμμα, ελλειμματικός, ελλειπτικός, έλλειψη, ελλιπής, κατάλοιπο, λειψανδρία, λείψανο, λειψός, λειψυδρία, λιποβαρής, λιποθυμία, λιπόσαρκος, λιποτάκτης, λιποταξία, λιπόψυχος, λοιπόν, λοιπός, παράλειψη, υπόλειμμα, υπόλοιπο.

Τέλος, πρέπει να διευκρινιστεί ότι η ρίζα λιπ- από την οποία παράγονται τα λίπος, λιπαρός, λίπωμα, λιπαντικός αλλά και η λιπ- από την οποία προέρχονται τα εκλιπαρώ, αρχολίπαρος κ.λπ. είναι ομόγραφες με το εξεταζόμενο λιπ- και παράλληλα μια διανοητική περιπέτεια στα νοήματα της Ελληνικής ή όπως το θέτει ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης: «Το ότι επίσης το λιπ- στα λίπος, λιπαρός, λίπωμα είναι μια άλλη ομόγραφη ρίζα, όπως και το λιπ- του εκλιπαρώ και του αρχολίπαρος («ο επιθυμών και επιδιώκων αξιώματα»), αυτό δείχνει τον πλούτο και τη σημασιολογική ιστορία των λέξεων που είναι μια ελκυστική διανοητική περιπλάνηση στα εκφραστικά μέσα ενός λαού.» 

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά10. Επικεφαλής στον αγώνα για τη γλώσσα

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Εχω πολλές φορές επισημάνει ότι πέρα από την κοινότοπη πια «κρίση αξιών» που πλήττει την ελληνική κοινωνία στη χώρα υπάρχει συνολική κρίση ηγεσίας, έλλειψη ηγεσίας, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις διαδικασίες. Οι θέσεις, οι «καρέκλες», τα κέντρα αποφάσεων έχουν καταληφθεί από μετριότητες, από θρασείς κομματανθρώπους χωρίς ουσιαστικά προσόντα και δίχως ηθικές και πολιτικές αρετές. Αυτό έχει ως συνέπεια όλα τα συμπαρομαρτούντα της μετριοκρατίας και της διαφθοράς και όλα τα τραγικά και τα κωμικά που εκτυλίσσονται τα τελευταία 3 χρόνια στην Ελλάδα. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μέσα από μια μακρά διαδικασία που είναι εύκολο να αναλυθεί έχει σαπίσει με ένα καταστροφικό τρόπο: δεν είναι μόνο ανεπαρκείς αλλά και δόλιοι. Δεν είναι μόνο ανωφελείς αλλά και επιζήμιοι. Δεν είναι απλώς ανόητοι αλλά και ανήθικοι. Δεν είναι μόνο άσχετοι αλλά και διεφθαρμένοι. Ολοι αυτοί αποτελούν το πολιτικό σύστημα που τώρα μπροστά στα μάτια μας καταρρέει και επιβεβαιώνουν την άνοιά τους γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και προτιμώντας την ολοκληρωτική καταστροφή από την αλλαγή πορείας. Αναδεικνύεται έτσι σε μείζον το ζήτημα της ηγεσίας και η αναζητήση ενός ηγέτη που –όπως βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο- τείνει να αποτελεί τη σπουδαιότερη προϋπόθεση για μια αναστροφή της πορείας προς την άβυσσοπου μας κοιτάζει κι αυτή…


Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ελληνική λέξη για τον ηγέτη: είναι η λέξη επικεφαλής και σημαίνει κατά λέξη αυτός που βρίσκεται εμπρός, στην πρώτη θέση, στην κεφαλή δηλαδή ο ηγούμενος, ο αρχηγός, ο συντονιστής.

Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη:

επικεφαλής [epikefalís] επίρρ.: (ιδ. για πρόσ.) 1. στην πρώτη θέση, στην πρώτη σειρά: ~ στην παρέλαση ήταν οι ανάπηροι πολέμου. Ο πρώην πρωθυπουργός τέθηκε ~ στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. || (ως ουσ.) αυτός που είναι πρώτος σε μια σειρά: Ο ~ σ΄ έναν αγώνα δρόμου, αυτός που προηγείται. || (ως επίθ.). 2. σε θέση προϊσταμένου, διοικητή, κυβερνήτη: Ο λοχαγός είναι ~ ενός λόχου, ο υπουργός ενός υπουργείου. || (ως ουσ.) αυτός που διοικεί, που κυβερνά άλλους: Ο ~ του στρατού / του κράτους, αρχηγός, ηγέτης. Ο ~ μιας υπηρεσίας, διευθυντής. Ο ~ μιας στρατιωτικής μονάδας, διοικητής. Aντικαταστάθηκαν οι ~ των τριών όπλων. || (ως επίθ.): Ο ~ αξιωματικός. [λόγ. φρ. επί κεφαλής μτφρ. δ. γαλλ. en tête]

Και αυτή η λέξη χρησιμοποιείται και γράφεται λανθασμένα συχνά στα δημόσια κείμενα. Τελευταία φορά το παρατήρησα σε ανακοίνωση του συνήθως πολύ προσεκτικού Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, όπου μια παράγραφος τελείωνε έτσι: «Αξίζει να επισημανθεί ότι με ιδιαίτερα θετικά σχόλια αναφέρθηκαν στην στάση και το έργο των Αντιπεριφερειαρχών και του Προέδρου, οι επικεφαλείς της αντιπολίτευσης».


Οι επικεφαλείς λοιπόν. Είναι λάθος. Το «επικεφαλής» παρότι μοιάζει με τα επιτελής, επιμελής, επισφαλής κ.λπ. όπως είδαμε δεν είναι επίθετο! Είναι επιρρηματική έκφραση, ένας εμπρόθετος προσδιορισμός που για λόγους απλοποίησης έχει γίνει μια λέξη: επί+κεφαλής = επικεφαλής.
Από την άποψη αυτή είναι άκλιτο και δεν υπάρχει "επικεφαλείς". Δηλαδή σε όλα τα γένη και σε όλες τις πτώσεις παραμένει "επικεφαλής": ο επικεφαλής της πορείας, η επικεφαλής του συνδυασμού, οι επικεφαλής των παρατάξεων, βράβευση των επικεφαλής της συνόδου κορυφής, τους επικεφαλής του στρατού κ.λπ..


Ο Μπαμπινιώτης σε άρθρο του στο Βήμα τον Απρίλιο του 1999 υποστηρίζει ότι το επικεφαλής πρέπει να γράφεται με δύο λέξεις ( επί κεφαλής -όπως το επί μέρους κ.λπ.), διατυπώνοντας μια λειτουργική πρόταση που ταυτοχρόνως επιλύει το ορθογραφικό θέμα διότι προφανώς κανείς δεν θα κλίνει το επί κεφαλής.
Σε όλες τις περιπτώσεις δεν κλίνουμε ποτέ το επικεφαλής ούτε κι αν από μια ιδιοτροπία μας το ζητήσει επιτακτικά ο επικεφαλής της ομάδας στην οποία ανήκουμε!

ΥΓ: Υπάρχει ήδη στα σκαριά το άρθρο ή μάλλον η σειρά άρθρων για το τεράστιο ζήτημα της ηγεσίας που έχω υποσχεθεί. 

Φωτογραφίες από τη Λιβαδειά του 1957

Φωτογραφίες από τη Λιβαδειά το 1957 της Λότης Πέτροβιτς. Δείτε το βιογραφικό της συγγραφέως από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η ΛΟΤΗ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ-ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Γράφει βιβλία κυρίως για παιδιά και νέους και ασχολείται με τη μελέτη της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Αθηνών, με δύο Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου, με τιμητικά διπλώματα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, καθώς και με άλλα δέκα πανελλήνια βραβεία. Το 1994 ήταν υποψήφια για το Βραβείο Hans Christian Andersen. Προτάθηκε πάλι για το βραβείο Andersen 2010. Έργα της έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο, έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση κι έχουν μεταφραστεί στα ιαπωνικά, στα αγγλικά, στ' αλβανικά και στα κορεατικά.
Πηγή: https://www.facebook.com/media/set/?set=oa.10151094556213870&type=1http://rakopolio.blogspot.gr/2013/02/1957.html

ΠηγήΠηΠξη

www.viotiabusiness.gr: Ολη η Βοιωτία στο Internet!!!

Οι επιχειρήσεις της Βοιωτίας έχουν αγκαλιάσει τον διαδραστικό επαγγελματικό οδηγό που δίνει νέα, διαδικτυακή διάσταση στην σύγχρονη επιχειρηματικότητα καθώς διευρύνει τους ορίζοντες κάθε επιχείρησης στα όρια του Παγκόσμιου Χωριού.
Οι προσφορές των επιχειρήσεων μέσω του www.viotiabusiness.gr φθάνουν πιο γρήγορα στον καταναλωτή και δημιουργούνται αμοιβαία επωφελείς συνέργειες για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις.
Πλοηγηθείτε στο www.viotiabusiness.gr και ανακαλύψτε τη νέα δυναμική που το Internet προσδίδει στην επιχείρησή σας ή στις αγορές σας.
Δείτε.
www.viotiabusiness.gr

To Ιδιωτικόν Γυμνάσιον "Ο Πλούταρχος" και ο Θεόδωρος Λαζαρής

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος/

Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Περί το τέλος της δημαρχιακής θητείας του Αρ. Ρούσσαρη ο Δήμος Λεβαδέων απέκτησε δι’ αγοράς από ιδιώτη ένα όμορφο και ιστορικό κτήριο της πόλης(φωτό, κάντε κλικ για μεγέθυνση), διατηρητέο, με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά αλλά κυρίως με σπουδαία τοπική ιστορική σημασία, ένα πέτρινο φορέα συλλογικής μνήμης, εκείνου του τύπου που οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας

Πρόκειται για το -μοναδικό στην εποχή του- Ιδιωτικόν Γυμνάσιον Λεβαδείας με την επωνυμία «Ο Πλούταρχος», που, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, βρίσκεται στην οδό Γριπονησιώτου 3,μεταξύ της Ωρας και του Μητροπολιτικού Ναού της Λιβαδειάς.

Όταν το 1921 ιδρύθηκε το δημόσιο Γυμνάσιο Λιβαδειάς και εν όψει της κρίσης της ιδιωτικής εκπάιδευσης ο εξοπλισμός του ιδιωτικού δωρίζεται στο νέο εκπαιδευτήριο, οι μαθητές του εισάγονται κατόπιν κατατακτηρίων εξετάσεων στη νέα σχολική μονάδα και ο εμβληματικός Γυμνασιάρχης του «Πλούταρχου», ο Ιωάννης Λ. Γιαννούτσος, ορίζεται εποπτεύων διευθυντής του.

Το κτήριο που στέγασε τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες πολλών εφήβων της Λιβαδειάς και της περιοχής της στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα παρουσιάζει σημαντικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον –νομίζω δε ότι έχει μελετηθεί από την κ. Βίκη Χουσιάδα. Το εμβαδόν του είναι συνολικά περίπου 250 τ.μ. με τις πληγές της εγκατάλειψης και του πανδαμάτορος να είναι εμφανείς αλλά και αναστρέψιμες. Σύμφωνα με θετικές πληροφορίες της viotia η αναπαλαίωση του κτηρίου ή τουλάχιστον η μελέτη της έχει ενταχθεί στον ΘΗΣΕΑ, όμως ερώτημα παραμένει η αξιοποίησή του.

Από μια διαφορετική αφετηρία εκκινώντας η viotia συλλέγει τον τελευταίο καιρό στοιχεία για τον μεγάλο Λιβαδείτη ζωγράφο Θεόδωρο Λαζαρή και για τη συλλογή των 70 ζωγραφικών πινάκων που έχει δωρίσει στον Δήμο Λεβαδέων.
Ο Θεόδωρος Λαζαρής, που πιθανότατα φοίτησε στο Ιδιωτικό Γυμνάσιον « Ο Πλούταρχος», γεννιέται στη Λιβαδειά το 1882 και το 1906 με υποτροφία του Δήμου Λεβαδέων εισάγεται στην Σχολή Καλών Τεχνών. Με δασκάλους τον Α. Γερανιώτη, τον Γ. Ροϊλό και τον Γ. Ιακωβίδη διακρίνεται γρήγορα και σπουδαστής ακόμη το 1910 λαμβάνει μέρος σε ομαδική έκθεση.
Από τότε η πορεία του είναι διαρκώς ανοδική και αναδεικνύεταιως ένας από τους μεγαλύτερους Ελληνες ζωγράφους του 20ου αιώνα. Υπερβαίνει τις προθέσεις αυτού του σημειώματος η κριτική στη δουλειά του μεγάλου δασκάλου όμως δυο λόγια για τον χαρακτήρα του ανδρός είναι απαραίτητα.

Ο Θεόδωρος Λαζαρής (φωτό) υπήρξε ένας σεμνός καλλιτέχνης και ένας συγκρατημένος άνθρωπος που όπως αναφέρει ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης Χρύσανθος Χρήστου «…δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον θόρυβο της αγοράς και ...που έμεινε πιστός στον εαυτό του και τον κόσμο του».
Ιδωμένος από αυτή την οπτική γωνία ο Λαζαρής ήταν αναμενόμενο να μην λησμονήσει ότι στην αρχή αυτής της σημαντικής πορείας ο Δήμος Λεβαδέων στάθηκε αρωγός στην προσπάθειά του να συναντήσει το πεπρωμένο του και ανταποκρινόμενος στην υποχρέωση κληροδότησε στη γενέτειρά του 70 πίνακες μεγάλης αξίας.
Κατόπιν πολλών περιπετειών το 1992, δημαρχεύοντος του Χρήστου Παλαιολόγου, οι πίνακες αυτοί εκτέθηκαν στον Πνευματικό Κέντρο Λιβαδειάς με τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού του οποίου τότε ηγούνταν η κ. Αννα Ψαρούδα-Μπενάκη.
Κατόπιν με την έλευση του Πανεπιστημίου η συλλογή Λαζαρή αποσύρθηκε και τώρα βρίσκεται στο Δημαρχείο της Λιβαδειάς με τους πίνακες αμπαλαρισμένους σε κατάσταση που κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι.
Κατά καιρούς όλες οι δημοτικές παρατάξεις έχουν θεωρητικά ενδιαφερθεί για την τύχη της συλλογής Λαζαρή όμως λύση δεν έχει ακόμη βρεθεί παρά τις αναμφίβολα καλές προθέσεις τους.

Όπως ήδη θα έχετε αντιληφθεί η πρόταση που καταθέτει προς τον Δήμο Λεβαδέων σήμερα η viotia είναι απλή και διατυπώνεται εν συντομία ως εξής.
Να αναπαλαιωθεί το Ιδιωτικόν Γυμνάσιον "Ο Πλούταρχος" και να στεγάσει τη συλλογή Λαζαρή, ως Πινακοθήκη Λαζαρή. Η ιδέα προέρχεται από την ιδιότητα του Θεοδώρου Λαζαρή ως αγιογράφου και μάλιστα ως εξαιρετικού αγιογράφου που μεταξύ άλλων έχει σχεδιάσει και εκτελέσει αγιογραφίες στη Μητρόπολη της Λιβαδειάς, με σημαντικότερη εκείνη του Παντοκράτορος.

Ετσι στην ίδια γειτονιά θα μπορούν ο ενδιαφερόμενοι να έρθουν σε επαφή με τη ζωγραφική (φωτό Η Φωτεινή με το Κόκκινο Φόρεμα 28Χ53, λάδι σε ξύλο)και την αγιογραφική πλευρά του Θεοδώρου Λαζαρή , η Λιβαδειά θα αποκτήσει μια ξεχωριστή και σημαντική Πινακοθήκη και η περιοχή της Κρύας ένα ακόμη σημείο όπου οι επισκέπτες θα στέκονται με προσοχή και ενδιαφέρον.

Η οδός Γριπονησιώτου θα αποκτήσει κίνηση και ίσως μελλοντικά αξιοποιηθεί και η Ωρα, το σχετικά σύγχρονο αλλά εντυπωσιακό αυτό μνημείο της πόλης μας.
Κυρίως όμως, η Λιβαδειά θα έχει ανταποδώσει την τιμή σε ένα μεγάλο της τέκνο, τον Θεόδωρο Λαζαρή. Όπως λέμε και στην καθαρεύουσα: Η πατρίς ευγνωμονούσα…