Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Από τον πάγο στην έρημο η Ροζαλία




at

10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος3/23/2009 7:48 μ.μ.

    βοιωτέ ευχαριστώ που τα δημοσίευσες.το παγωμένο τοπίο είναι στη σιβηρία, το άλλο ευνόητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/23/2009 8:40 μ.μ.

    Ροζαλια ωραίες εικόνες και η μουσική. η Αρλέτα πολύ μου αρεσε. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, Ροζαλία λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος3/23/2009 8:46 μ.μ.

    ροζαλια μας χαριζεις μοναδικες στιγμες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος3/23/2009 8:53 μ.μ.

    βοιωτε,ποτε θα γινει εκεινο το παρτυ να γνωριστουμε.. τωρα που ηρθε και η ανοιξη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος3/24/2009 2:15 μ.μ.

    Μπορούμε ένα ουρανό,
    μαύρο σαν λάσπη,
    να φωτίσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος3/24/2009 2:39 μ.μ.

    όλα τα χρώματα μπορούμε εξόριστε, να τα διευθετήσουμε. μόνο το άσπρο, το νεκρό όχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος3/24/2009 2:42 μ.μ.

    Μπορούμε ένα ουρανό,

    μαύρο σαν λάσπη,
    να φωτίσουμε;ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος3/24/2009 2:56 μ.μ.

    Το μόνο των αθώων όνειρο
    Ενας μόνο ψίθυρος ενα μόνο ξημερωμα
    Κι όλες οι εποχές αντάμα
    Να βάφουν με φωτιά και με χιόνι
    Το ενωμένο πια πλήθος...
    ΕΛΥΑΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος3/24/2009 5:59 μ.μ.

    μοναξιά, η αρλέττα είναι πολύ παλιά ..(επίσημη!!) αγαπημένη.
    χαίρομαι που σ αρέσουν κι ευχαριστώ.
    τώρα αν υπάρχουν άνθρωποι ακόμα, δύσκολο.
    εννοείς, ευγενείς, έντιμοι. καθαροί, αγωνιστές, ειλικρινείς με ηθικές αξίες..ευαίσθητοι στους άλλους, δημιουργικοί.
    Δεν ξέρω, μπορεί και να υπάρχουν.μπορεί και όχι.
    όπως και νάναι, ο καθένας έχει τη δική του ιστορία- εμπειρία, οφεiλεις να οργανώνεσαι ώστε να διαφυλάξεις τον εαυτό σου κι όσους αγαπάς, αλλά και τους νέους από την αποκτήνωση.
    από τους ανήθικους, τους αδίστακτους, τους ιδιοτελείς, τους ευκαιρικούς εκμεταλλευτές, αυτούς που εξαπατούν.
    βεβαιότατα θα σου πω πως η ζωή έχει ανθρώπους που την ερωτεύονται κι ανθρώπους που την σκυλεύουν.(σαβουροαγαπούν. λέει ο λαός).
    δυστυχώς στις μέρες μας οι δεύτεροι είναι το μέγα πλήθος.
    ξεκίνα να γράφεις μια δική σου ιστορία, πώς λεν οι χαίνηδες: - μην κλαις... και βαθιά πληγώνεις μου τα στήθη, εμείς οιδυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι.
    ξέρεις ότι ακόμα και στην έρημο ζουν κάτι μικροοργανισμοί που περιμένουν μέσ την άμμο την κατάλληλη στιγμή; χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος3/25/2009 10:13 π.μ.

    καλημέρα όλοι.χρόνια πολλά στο γένος, να μην ξεχνιόμαστε.
    πολλά κι ενδιαφέροντα τα θέματα αυτών των ημερών στο μπλογκ.
    διακρίνω με ελπίδα ότι υπάρχει μια ..κίνηση.
    κάποιοι ενδιαφέρονται για κάτι, κάποιοι για κάτι άλλο, λιγότερο ή περισσότερο.όλοι κάτι καταθέτουν.
    και αφού η ζωή είναι ένας καμβάς που όλοι κεντάμε,είναι κάτι κι αυτή η κίνηση.
    περιβάλλον,αθλητισμός, πολιτική, τέχνη, μουσική, αγωνίες ωραίο είναι.
    ελεύθερη, απροσχημάτιστη επικοινωνία με άλλους εκτός των δεδομένων γνωστών.
    γοητευτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή