Καθημερινή ηλεκτρονική εφημερίδα για τους λάτρεις των παρασκηνίων αλλά και των ειδήσεων από τη Βοιωτία.
Στείλτε μας τις ειδήσεις σας στο viotia@gmail.com.
Πρoσθέστε την εφημερίδα μας στα αγαπημένα σας: πιέστε [CTRL] + [D]
Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009
Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης συναντά τον Φρειδερίκο Νίτσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
[... Με το έργο του "Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής",ο Νίτσε έθεσε εν αμφιβόλω την ορθόδοξη - από την εποχή του Βίνκελμαν και του Γκαίτε - ακαδημαϊκή άποψη σχετικά με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Είναι ο πρώτος που δίνει την άποψη ενός ανθρωπολόγου για τους αρχαίους Έλληνες, υποστηρίζοντας ότι ο πολιτισμός τους δεν είναι η γαλήνια και ορθολογική υπόθεση που παρουσιάζεται στους πλατωνικούς διαλόγους, αλλά κάτι πιο σκοτεινό και αταβιστικό. Η ζωή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού πηγάζει από την άλογη δύναμη, που προσωποποιείται στον Διόνυσο : τη δύναμη του πρωτόγονου χορού, η οποία εκρήγνυται στην ζωή της πόλεως και προκαλεί την εύθραυστη τάξη της. Το πνεύμα του Διονύσου, προς τιμήν του οποίου παίζεται η τραγωδία, μετριάζεται από το πνεύμα του Απόλλωνα, του θεού της αρμονίας και της πειθαρχίας. Και από τη σύνθεση των δύο αρχών, της διονυσιακής και της απολλώνειας, προκύπτει η ιδιόμορφη ρωμαλέα ομορφιά της αρχαίας ελληνικής τέχνης σε όλες τις μορφές της : η ομορφιά μιας τέχνης στην οποία περιέχεται, χωρίς να καταστρέφεται, η ζωή, και όπου το φοβερό και το παράλογο συνυπάρχουν πλάι-πλάι με το γαλήνιο...]Α.Κ.
[... Με το έργο του "Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής",ο Νίτσε έθεσε εν αμφιβόλω την ορθόδοξη - από την εποχή του Βίνκελμαν και του Γκαίτε - ακαδημαϊκή άποψη σχετικά με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Είναι ο πρώτος που δίνει την άποψη ενός ανθρωπολόγου για τους αρχαίους Έλληνες, υποστηρίζοντας ότι ο πολιτισμός τους δεν είναι η γαλήνια και ορθολογική υπόθεση που παρουσιάζεται στους πλατωνικούς διαλόγους, αλλά κάτι πιο σκοτεινό και αταβιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού πηγάζει από την άλογη δύναμη, που
προσωποποιείται στον Διόνυσο :
τη δύναμη του πρωτόγονου χορού, η οποία εκρήγνυται στην ζωή της πόλεως και προκαλεί την εύθραυστη τάξη της.
Το πνεύμα του Διονύσου, προς τιμήν του οποίου παίζεται η τραγωδία, μετριάζεται από το πνεύμα του Απόλλωνα, του θεού της αρμονίας και της πειθαρχίας.
Και από τη σύνθεση των δύο αρχών, της διονυσιακής και της απολλώνειας,
προκύπτει η ιδιόμορφη ρωμαλέα ομορφιά της αρχαίας ελληνικής τέχνης σε όλες τις μορφές της :
η ομορφιά μιας τέχνης στην οποία περιέχεται, χωρίς να καταστρέφεται, η ζωή, και όπου το φοβερό και το παράλογο συνυπάρχουν πλάι-πλάι με το γαλήνιο...]Α.Κ.