Eκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

Είναι παράδοξο αλλά μάλλον αναμενόμενο. Ο Ελληνισμός ορίζεται κυρίως μέσα από την ήττα, την πτώση, τη θυσία:

Η ήττα στις Θερμοπύλες -παγκόσμιας εμβέλειας συμβολισμός που επαναπροσδιορίζει με αιμάτινη υπογραφή τη σχέση του ανθρώπου με την πατρίδα και που υπενθυμίζει πως η αθανασία δεν είναι υλική αλλά πνευματική κατάκτηση:
"Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι".

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης -αλλά όχι του Γένους. Η αυτοκρατορία και ο θρύλος του Μαρμαρωμένου βασιλιά γαλούχησε 20 ολόκληρες γενιές μέχρι την ώρα της παλιγγενεσίας:

"Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολὺ δὲ θὰ προσμένεις.
Ἕνα πρωὶ ἀπ᾿ τὰ νερὰ τοῦ Βόσπορου κεῖ πέρα
θὲ νὰ προβάλει λαμπερός, μιᾶς Λευτεριᾶς χαμένης,
ὁ ἀσημένιος ἥλιος. Ὤ, δοξασμένη μέρα!"



Και η Εξοδος του Μεσολογγίου. Η θυσία, ο πόνος και η αιώνια δόξα πίσω από ένα φράχτη. "

"Τὰ μάτια μου δὲν εἶδαν τόπον ἐνδοξότερον ἀπὸ τοῦτο τὸ ἁλωνάκι" λέει ο Διονύσιος Σολωμός, ο οποίος στο ανολοκλήρωτο έργο του "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" δίνει μια συγκλονιστική εικόνα της Εξόδου του Μεσολογγίου που έγινε σαν απόψε -το βράδυ της 10ης προς την 11η Απριλίου του 1826:

 [...]
Kαι βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες
Γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν
M’ αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,
Aκίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·
Kαι γγίζ’ η σπίθα τα μαλλιά και τα λιωμένα ρούχα·
Γλήγορα, στάχτη, να φανής, οι φούχτες να γιομίσουν.


Eίν’ έτοιμα στην άσπονδη πλημύρα των αρμάτων
Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι’ ελεύθεροι να μείνουν
Eκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο.
[...]