Oταν το ναι αποκτά την σημασία του όχι

γράφει η Μαρία Παπαλουκά

Προδότης και πατριώτης είναι ο απόηχος των χαρακτηρισμών από την χθεσινή ψηφοφορία για το πρόσωπο του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Ένα είναι βέβαιο, είναι ή προδότης ή πατριώτης δεν μπορεί να είναι και τα δυο. Τι από τα δυο όμως ισχύει τελικά και γιατί;

Η χώρα βρέθηκε και βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση και ο Α. Σαμαράς έπρεπε και πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλει να προβάλλει το εθνικό συμφέρον ως πρωτίστη ανάγκη και όχι το κομματικό, κάτι το οποίο έκανε χθες. Αγνοώντας το πολιτικό κόστος ψήφισε την δανειακή σύμβαση προσπαθώντας να περισώσει την πληγωμένη υπερηφάνεια των Ελλήνων πολιτών με τον τρόπο τον οποίο θεώρησε εκείνος πιο σωστό.

Η κίνησή του αυτή δεν συνάντησε την θερμή αποδοχή μεγάλης μερίδας των πολιτών, οι οποίοι για ακόμη μια φορά πιστεύουν ότι κανείς δεν υπερασπίστηκε τα συμφέροντα τους αλλά αμαχητί έγιναν δεκτές οι απαιτήσεις των δανειστών, εκλαμβάνοντας ως προδοσία το «ναι» στην νέο μνημόνιο. Η μια πλευρά. Ας δούμε όμως και την άλλη όψη των πραγμάτων.

Ο στόχος του Αντώνη Σαμαρά από την ημέρα συμμετοχής του στην μεταβατική κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου ήταν ένας, η επαναδιαπραγμάτευση. Αυτό επιβεβαιώνεται από την στάση που κράτησε στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για το νέο μνημόνιο οπότε και κατάφερε:
να μην γίνει περικοπή του 13ου και 14ου μισθού

-η μείωση των μισθών κατά 22% να επηρεάσει μόνο τον κατώτατο μισθό για τους νεοεισερχόμενους- μέτρο αναμφίβολα επώδυνο- αλλά όχι τα υπόλοιπα κλιμάκια
-να μην συμπεριλαμβάνονται νέοι φόροι και μην γίνει αύξηση των αντικειμενικών αξιών ανοίγοντας τον δρόμο για νέα φοροεπιδρομή
-να διασώσει τις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων περιορίζοντας στο μισό τις αρχικές απαιτήσεις για μειώσεις στις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις.Πάραυτα όμως οι όροι του νέου μνημονίου παραμένουν σκληροί και δεν οδηγούν σε ανάπτυξη καθώς με τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, μειώνεται η αγοραστική δύναμη και βαθαίνει η ύφεση κάτι το οποίο και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς παραδέχθηκε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αυτό που ψηφίζουμε σήμερα περιέχει και την λάθος συνταγή, δεν είμαι μύωψ, περιέχει και την λάθος συνταγή!». Κατά κοινή ομολογία και αυτό μνημόνιο είναι ένα ακόμη λάθος, τι είναι λοιπόν αυτό που οδήγησε τον Πρόεδρο της ΝΔ να το στηρίξει;

Η νέα δανειακή σύμβαση εκτός των νέων υφεσιακών μέτρων που έφερε συνοδευόταν και από το κούρεμα του χρέους κατά 50%, χρέους το οποίο είχε δημιουργηθεί τα τελευταία δυόμιση χρόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, το οποίο όμως «βαραίνει» τις πλάτες των Ελλήνων πολιτών.
Τα δυόμιση αυτά χρόνια, το χρέος αυξήθηκε όπως και το έλλειμμα οδηγώντας την χώρα ένα βήμα πιο κοντά στο σενάριο χρεοκοπίας εντός ή εκτός ευρώ, κάτι το οποίο θα εξαθλίωνε ακόμη περισσότερο την χώρα και θα έφτανε το βιοτικό επίπεδο μας στα επίπεδα του 1940.
Λάθος χειρισμοί, κομματικά λάθη του ΠΑΣΟΚ, που άρχισαν να μετατρέπονται σε εθνικά λάθη που θα οδηγούσαν αναμφίβολα μια για πάντα την χώρα εκτός αναπτυξιακής πορείας, κάτι το οποίος ο Πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορούσε να επιτρέψει.

Η στήριξη του νέου μνημονίου δεν αναιρεί την οικονομική πολιτική την οποία έχει προτείνει η Νέα Δημοκρατία, καθώς είναι σαφές ότι για να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου (μείωση ελλείμματος και χρέους) χρειάζεται άλλο μείγμα πολιτικής και όχι αυτό που ήδη έχει αποτύχει. .
Άλλωστε μην ξεχνάμε αυτό που ο ίδιος ο Α. Σαμαράς είχε πει στην Μέρκελ στο ΕΛΚ: “Όταν η πολιτική σου αποτύχει εγώ θα είμαι εδώ με το δικό μου σχέδιο”.

Κανένας σώφρων πολίτης αυτής της χώρας δεν χαίρεται, ούτε στήνει χορούς που η νέα δανειακή σύμβαση υπερψηφίστηκε ενώ τα μέτρα της αποτελούν μια άσχημη εξέλιξη για την ελληνική οικονομία, όμως είναι σαφές ότι η χώρα μας κατάφερε μέσω αυτής της εξέλιξης να διασφαλίσει ελάχιστο χρόνο ώστε να προετοιμαστεί για τις νέες διαπραγματεύσεις και να φροντίσει μην βρεθεί ξανά μπροστά σε εκβιαστικά διλλήματα.

Αυτό θα επιτευχθεί μόνο με έναν τρόπο: άμεση προσφυγή στις κάλπες (μετά την ολοκλήρωση του κουρέματος) και εκλογή αυτοδύναμης κυβέρνησης η οποία θα έχει νωπή λαϊκή εντολή να επαναδιαπραγματευθεί.

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο έργο του «Εκ του Πλησίον» μας παρότρυνε: «Φανού πρίγκιπας πριν την ώρα σου. Αλλιώς θα 'ναι αργά ως και για τον διωγμό σου.» Αυτό φαίνεται ότι έκανε πράξη ο Αντώνης Σαμαράς λέγοντας «ναι» στην δανειακή σύμβαση και «όχι» στην απομόνωση της χώρας, αποδεικνύοντας ότι καμιά φορά το «ναι» μπορεί να αποκτήσει την σημασία του «όχι».