Ακόμη μια νύχτα
ακολουθώντας το χυμένο αίμα το σπαταλημένο.
Αίμα σταλαματιές κυλάνε στάζουν κάτω στον Άδη.
Πέφτουν απάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένοι
αλλάζουν θέση δεν ξυπνάνε.
Μόνο το χέρι τους υψώνεται και δείχνει τη μεριά που
περπατάνε οι δολοφόνοι.
Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους.
ΒΟΙΩΤΕ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΤΟΥ Τάκη Σινόπουλου...
Με τόσες λίγες λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσα νοήματα και τόση Αλήθεια.
Καταπληκτικό ποίημα
διαχρονικό και επίκαιρο.
Συγχαρητήρια κι ευχαριστούμε.