Καθημερινή ηλεκτρονική εφημερίδα για τους λάτρεις των παρασκηνίων αλλά και των ειδήσεων από τη Βοιωτία.
Στείλτε μας τις ειδήσεις σας στο viotia@gmail.com.
Πρoσθέστε την εφημερίδα μας στα αγαπημένα σας: πιέστε [CTRL] + [D]
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
Παραγγελιά για τους Ηπειρώτες της Λιβαδειάς
Αφιερωμένο στους φίλους από την Ηπειρο που ζουν στη Λιβαδειά και μου έγραψαν: ξενιτεμένη Ήπειρος είπε... Γεια σου βοιωτέ με τα ωραία σου ιστορικά! αν μας βάλεις και στης Πάργας τον ανήφορο θα πιούμε ένα ποτηράκι στην υγειά σου, να σαι καλά και πάντα τέτοίες ομορφιές! (ηπειρώτες στην Λιβαδειά) Υπενθυμίζω ότι κανείς -κατά τη γνώβμη μου- δεν ανέβηκε καλύτερα της Πάργας τον ανήφορο από τον μεγάλο Αλέκο Κιτσάκη.
Γεια σου λεβεντόπαιδο βοιωτέ , νασαι πάντα καλά να μας γεμίζεις με καρδιά και ιστορία και να σαι πάντα στις επάλξεις της παράδοσης μας!Ευχαριστούμε γιατην άμεση ανταπόκριση, είναι η αγάπη μας για την Ήπειρο πολύ μεγάλη, μόνο τους ευεργέτες της Ελλάδας να δούμε, δεν βρίσκεται...
Στην αγαπημένη μου φίλη Μαρία την περήφανη Ηπειρώτισσα, αφιερωμένο το "Μαρία λεν την Παναγιά". "Λιώσαν τα χιόνια λιώσανε κι εμείς δεν ανταμώσαμε"...φιλενάδα, αλλά ευτυχώς υπάρχει η 'Βοιωτία' για να σου στείλω την αγάπη μου.
Αχα. Πολλά μεράκια σήμερα. Να ναι καλα οι ηπειρώτες. Ωραία τραγούδια, τι άλλο θέτε ρε; Ψυχή βαθιά και λεβέντικη.Αει σιχτίρ, ελληνική καρδιά , όλα θα περάσουν, αυτό θα μείνει κι αυτό πάντα μένει.Αιώνες τώρα. Υγ. Ευρυτάνες γρηγορείτε(χαχα).
Συμφωνώ για τον Αλέκο Κιτσάκη το αηδόνι της Ηπείρου. "Μη με κοιτάς που γέρασα", "Οι κλέφτες", "ασπρο τριαντάφυλλο κρατώ", Τζουμέρκα μου περήφανα" και τόσα άλλα τραγούδια που είναι και θα μείνουν αθάνατα. Να τα εκτιμάμε και να μην τα ξεχνάμε!
@4.07 Ξέχασες το στης πικροδάφνης τον ανθό. Μάγκες εδώ Ρούμελη, σία κι αράξατε κι όπως τα βρήκατε. Άμα είναι να το πάμε έτσι να ζητήξουμε κι εμείς το "άσπρη βαμβακιά είχα στην πόρτα μου, μου την κλέψανε την Παναγιώτα μου...." και δεν συμμαζεύεται. Μη σου πω με τη χασούρα που χουμε "μες στον πράσινο τον μύλο" να ρθουμε λίγο στα ίσα μας.
Γεια σου λεβεντόπαιδο βοιωτέ , νασαι πάντα καλά να μας γεμίζεις με καρδιά και ιστορία και να σαι πάντα στις επάλξεις της παράδοσης μας!Ευχαριστούμε γιατην άμεση ανταπόκριση, είναι η αγάπη μας για την Ήπειρο πολύ μεγάλη, μόνο τους ευεργέτες της Ελλάδας να δούμε, δεν βρίσκεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αυτοί που τον ανέβηκαν που τον ανέβηκαν, δίχως κανέλα και γαρύφαλο; δεν έχει τι καλο και τι κακό ,Βοιωτέ....ευχαριστουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά χαιρετίσματα στην πανέμορφη ήπειρο και στα φιλαράκια και πάντα να ανταμώνουμε με τα ανεπανάληπτα ηπειρώτικα τραγούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα διαφωνήσω. Άλλος κόσμος, ωραίος, γνήσιος και φιλόξενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αγαπημένη μου φίλη Μαρία την περήφανη Ηπειρώτισσα, αφιερωμένο το "Μαρία λεν την Παναγιά".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λιώσαν τα χιόνια λιώσανε κι εμείς δεν ανταμώσαμε"...φιλενάδα, αλλά ευτυχώς υπάρχει η 'Βοιωτία' για να σου στείλω την αγάπη μου.
..οι ευρυτάνες της βοιωτίας που είναι και περισσότεροι που είναι; κοιμούνται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχα. Πολλά μεράκια σήμερα. Να ναι καλα οι ηπειρώτες. Ωραία τραγούδια, τι άλλο θέτε ρε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχή βαθιά και λεβέντικη.Αει σιχτίρ, ελληνική καρδιά ,
όλα θα περάσουν, αυτό θα μείνει κι αυτό πάντα μένει.Αιώνες τώρα.
Υγ. Ευρυτάνες γρηγορείτε(χαχα).
μπράβο η ήπειρος δεν τους τοχα...στην μουσική τους και στην αρχιτεκτονική τους βγάζω το καπέλο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΕΛΌΥΧΙ ΜΟΥ ΠΕΡΉΦΑΝΟ ΚΙ ΟΞΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΈΝΗ...ΕΔΏ ΕΊΜΑΣΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Πάνω στην πέτρα την αγιασμένη χοεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στον βοιωτό !!! ένα ακόμη κομμάτι( Ήπειρος) της Ελλάδας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ για τον Αλέκο Κιτσάκη το αηδόνι της Ηπείρου. "Μη με κοιτάς που γέρασα", "Οι κλέφτες", "ασπρο τριαντάφυλλο κρατώ", Τζουμέρκα μου περήφανα" και τόσα άλλα τραγούδια που είναι και θα μείνουν αθάνατα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα εκτιμάμε και να μην τα ξεχνάμε!
@4.07
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασες το στης πικροδάφνης τον ανθό. Μάγκες εδώ Ρούμελη, σία κι αράξατε κι όπως τα βρήκατε.
Άμα είναι να το πάμε έτσι να ζητήξουμε κι εμείς το "άσπρη βαμβακιά είχα στην πόρτα μου, μου την κλέψανε την Παναγιώτα μου...." και δεν συμμαζεύεται.
Μη σου πω με τη χασούρα που χουμε "μες στον πράσινο τον μύλο" να ρθουμε λίγο στα ίσα μας.