Δικαίως οι σύγχρονοι κορυφαίοι μυθιστοριογράφοι, μεταξύ αυτών ο Μίλαν Κούντερα, δεν παύουν να εξυμνύουν τους ογκόλιθους της γερμανόφωνης λογοτεχνίας των αρχών του 20ού αιώνα: από τον Μπροχ και τον Μούζιλ στον Κάφκα και, βέβαια, στον Τόμας Μαν. Ο μεγάλος νομπελίστας βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο στην πατρίδα του, τη Γερμανία, καθώς το μυθιστόρημά του «Οι Μπούντεμπρουκ» μεταφέρεται στον κινηματογράφο σε μεγάλη γερμανική παραγωγή (στοίχισε 16,2 εκατομμύρια ευρώ) των φημισμένων στούντιο της Βαυαρίας.Ενα βιβλίο με θέμα την ιστορία τεσσάρων γενεών μιας γερμανικής οικογένειας του 19ου αιώνα και ο τρόπος με τον οποίο οι νεότερες γενιές κατατρώγουν την περιουσία που με κόπο και θυσίες συγκέντρωσαν οι προηγούμενες. Ο υπότιτλος του βιβλίου είναι «Η παρακμή μιας οικογένειας» και ο Μαν δεν εστιάζει μόνον στην οικονομική πτώση μα και στην πνευματική, ηθική πτώση της οικογένειας. Το βιβλίο είναι ένα τεράστιο μωσαϊκό, ένα πολυπρισματικό σχόλιο πάνω στη λατρεία του υλισμού και την ίδια στιγμή αναπαριστά λεπτομερώς μια Γερμανία που εξαφανίστηκε μέσα στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Επιπλέον, η ταινία βγαίνει σε μια εποχή που μαστίζεται από μια παγκόσμια οικονομική (και όχι μόνο) κρίση.
Σύμφωνα με τον Χάινριχ Μπρέλερ, σκηνοθέτη της ταινίας, «είναι απίστευτο. Ακούω στο ραδιόφωνο συζητήσεις που υπάρχουν και στο βιβλίο». Οι κριτικοί περιμένουν στη γωνία, υπενθυμίζοντας ότι μόνον ο «Θάνατος στη Βενετία» του Λουκίνο Βισκόντι είναι αντάξια ταινία ενός Μαν (υπόψη, έχουν γίνει περισσότερες από 20 ταινίες βασισμένες σε βιβλία του Τόμας Μαν), τονίζοντας ότι το ύφος γραφής του είναι τελείως αντικινηματογραφικό. Πολύ σύντομα πάντως θα ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη της.
Ηλίας Μαγκλίνης
http://www.kathimerini.gr/
αφορμή να το ξαναδιαβάσουμε και ίσως και να το δούμε αλλιώς λόγω..ηλικίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι περίεργος να δω τι διάρκεια θα έχει η ταινία. Δεν μπορώ να φανταστώ τρόπο να "χώσεις" τους "Μπούντεμπρουκς" μέσα σ' ένα δίωρο - τρίωρο. Μάλλον μίνι σειρά θα χρειαζόταν ή κάτι σαν το "Μπερλίν Αλεξαντερπλάτς" του Φασμπίντερ. Ίδωμεν. Το παράδειγμα του Βισκόντι, που κατά την ταπεινή μου άποψη ξεπερνά και το πρωτότυπο, πάντως βάζει το πήχυ σε πολύ μεγάλο ύψος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως, φοβερή άνθηση γνωρίζει το Γερμανικό (Βερολινέζικο ακριβέστερα) σινεμά, ε;
Ροζαλία έχουμε χρόνο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα ερώτημα δύσκολο μέτοικε. Φαντάζομαι ότι θα λυθεί στο μέσον. Τουλάχιστον τρώρη ταινία με παράλειψη σημαντικών σκηνών...
Οσον αφορά στο Βερολίνο είναι αναπόδραστο: εκεί όπου ματώνει η Ιστορία υπάρχουν άπειρες ιστορίες να διηγηθείς.
Το μνημείο δεν το σχολιάσατε.
Ήδη το άρχισα βοιωτέ, αν και σάββατο. Επίσης αν έχουμε χρόνο για να τον χάνουμε σα αναλώσιμες συνάφειες, σχέσεις, επαφές, καθημερινές συνομιλίες και τα συναφή, ε κάπου θα βρούμε και για μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο λοιπόν διαβάζω, θα συμφωνήσω με τον μέτοικο, ότι δε μπορεί να γίνει.
αυτό το κλίμα που περιέχει την ιστορία πώς να μεταφερθεί; εκτός αν πετάξει ο σκηνοθέτης πάνω στα βαριά φτερά του Μαν, που όμως θέλει ποιητή, όπως ο Βισκόντι.
Ήδη το άρχισα βοιωτέ, αν και σάββατο. Επίσης αν έχουμε χρόνο για να τον χάνουμε σα αναλώσιμες συνάφειες, σχέσεις, επαφές, καθημερινές συνομιλίες και τα συναφή, ε κάπου θα βρούμε και για μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο λοιπόν διαβάζω, θα συμφωνήσω με τον μέτοικο, ότι δε μπορεί να γίνει.
αυτό το κλίμα που περιέχει την ιστορία πώς να μεταφερθεί; εκτός αν πετάξει ο σκηνοθέτης πάνω στα βαριά φτερά του Μαν, που όμως θέλει ποιητή, όπως ο Βισκόντι.
Το μνημείο; Απλά ο Γερμανικός Παρθενώνας - όχι το μνημείο αυτό καθαυτό αλλά το νοηματικό περιεχόμενό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, και δεν είναι όλοι οι γερμανόφωνοι, όλη η περιοχή της γερμανικής κουλτούρας. Λείπουν ας πούμε ο Μούζιλ και ο Κάφκα επειδή προφανώς η συμπερίληψή του θα έφερνε μνήμες άνσλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ο Μαξ Βέμπερ;
Ε, τι ο Μαξ Βέμπερ, κι ο Αντόρνο δεν είναι. Το μνημείο πάντως, κι άλλα πέντε μαζί, ήταν προσωρινά installation με αφορμή το Μουντιάλ του 2006! Δείτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συγκρίνονται, μέτοικε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, Μέτοικε, ο Παρθενώνας δεν είναι "ογκόλιθος", ούτε "μεγαθήριο" -
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι η έκφραση του μέτρου και της αρμονίας, ως αντίδοτα στην επιρρέπεια του ανθρώπου στην υπερβολή και τη ματαιοδοξία.
Υπνοβάτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, αλλά πού κολλάει η παρατήρησή σου;
Εγώ εκείνο που ανέμενα να δημιουργήσει συζητήσεις είναι το μέγεθος των βιβλίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουτάτις μουτάντις, ο Γκέτε είναι ο Ομηρος των Γερμανών και ο Λούθηρος ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης.
Μέτοικε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγνώμη,μάλλον παρερμήνευσα το "γερμανικός παρθενώνας".
Βοιωτέ,
ίσως, αλλά 2.οοο χρόνια μετά.
Έχει τη σημασία του.