Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Συμψηφισμός οφειλών του Δήμου Λεβαδέων

Οι οφειλές δώδεκα δήμων προς το ελληνικό δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, ύψους 18 εκατομμυρίων ευρώ, συμψηφίζονται έναντι των εσόδων που θα είχαν από παρακρατηθέντες πόρους, σύμφωνα με κοινή υπουργική απόφαση του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα.

Η ρύθμιση πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να δίνεται η δυνατότητα στους δήμους να εξασφαλίζουν φορολογική ενημερότητα και να μη στερούνται ρευστότητας και για να εξυπηρετούνται οι δημόσιοι οργανισμοί. Επίσης, υπάρχει η πρόβλεψη οι δήμοι να απαλλάσσονται από βεβαιωμένους πρόσθετους φόρους και πρόστιμα, καθώς και προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής και κάθε μορφής επιβαρύνσεις, με την προϋπόθεση να εξοφλούνται οι κύριες οφειλές στο σύνολό τους.

Οι δήμοι που αφορά η ρύθμιση είναι:

- Βέλου - Βόχας Ν. Κορινθίας
- Βέροιας Ν. Ημαθίας
- Βύρωνα Ν. Αττικής
- Εορδαίας Ν. Κοζάνης
- Ηλιούπολης Ν. Αττικής
- Καλυμνίων Ν. Δωδεκανήσου
- Κέρκυρας Ν. Κέρκυρας
- Λιβαδειάς Ν. Βοιωτίας
- Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη Ν. Αττικής
- Πάργας Ν. Πρέβεζας
- Πεντέλης Ν. Αττικής
- Χαϊδαρίου Ν. Αττικής

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Μήδεια» σκότωσε το ενός έτους βρέφος της

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά. Επικεφαλής στον αγώνα για τη γλώσσα


 
Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ



 
 
 
 

 









Εχω πολλές φορές επισημάνει ότι πέρα από την κοινότοπη πια «κρίση αξιών» που πλήττει την ελληνική κοινωνία στη χώρα υπάρχει συνολική κρίση ηγεσίας, έλλειψη ηγεσίας, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις διαδικασίες. Οι θέσεις, οι «καρέκλες», τα κέντρα αποφάσεων έχουν καταληφθεί από μετριότητες, από θρασείς κομματανθρώπους χωρίς ουσιαστικά προσόντα και δίχως ηθικές και πολιτικές αρετές. Αυτό έχει ως συνέπεια όλα τα συμπαρομαρτούντα της μετριοκρατίας και της διαφθοράς και όλα τα τραγικά και τα κωμικά που εκτυλίσσονται τα τελευταία 3 χρόνια στην Ελλάδα. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μέσα από μια μακρά διαδικασία που είναι εύκολο να αναλυθεί έχει σαπίσει με ένα καταστροφικό τρόπο: δεν είναι μόνο ανεπαρκείς αλλά και δόλιοι. Δεν είναι μόνο ανωφελείς αλλά και επιζήμιοι. Δεν είναι απλώς ανόητοι αλλά και ανήθικοι. Δεν είναι μόνο άσχετοι αλλά και διεφθαρμένοι. Ολοι αυτοί αποτελούν το πολιτικό σύστημα που τώρα μπροστά στα μάτια μας καταρρέει και επιβεβαιώνουν την άνοιά τους γαντζωμένοι στις καρέκλες τους και προτιμώντας την ολοκληρωτική καταστροφή από την αλλαγή πορείας. Αναδεικνύεται έτσι σε μείζον το ζήτημα της ηγεσίας και η αναζητήση ενός ηγέτη που –όπως βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο- τείνει να αποτελεί τη σπουδαιότερη προϋπόθεση για μια αναστροφή της πορείας προς την άβυσσοπου μας κοιτάζει κι αυτή


Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ελληνική λέξη για τον ηγέτη: είναι η λέξη επικεφαλής και σημαίνει κατά λέξη αυτός που βρίσκεται εμπρός, στην πρώτη θέση, στην κεφαλή δηλαδή ο ηγούμενος, ο αρχηγός, ο συντονιστής.

Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη:

επικεφαλής [epikefalís] επίρρ.: (ιδ. για πρόσ.) 1. στην πρώτη θέση, στην πρώτη σειρά: ~ στην παρέλαση ήταν οι ανάπηροι πολέμου. Ο πρώην πρωθυπουργός τέθηκε ~ στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. || (ως ουσ.) αυτός που είναι πρώτος σε μια σειρά: Ο ~ σ΄ έναν αγώνα δρόμου, αυτός που προηγείται. || (ως επίθ.). 2. σε θέση προϊσταμένου, διοικητή, κυβερνήτη: Ο λοχαγός είναι ~ ενός λόχου, ο υπουργός ενός υπουργείου. || (ως ουσ.) αυτός που διοικεί, που κυβερνά άλλους: Ο ~ του στρατού / του κράτους, αρχηγός, ηγέτης. Ο ~ μιας υπηρεσίας, διευθυντής. Ο ~ μιας στρατιωτικής μονάδας, διοικητής. Aντικαταστάθηκαν οι ~ των τριών όπλων. || (ως επίθ.): Ο ~ αξιωματικός. [λόγ. φρ. επί κεφαλής μτφρ. δ. γαλλ. en tête]

Και αυτή η λέξη χρησιμοποιείται και γράφεται λανθασμένα συχνά στα δημόσια κείμενα. Τελευταία φορά το παρατήρησα σε ανακοίνωση του συνήθως πολύ προσεκτικού Γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, όπου μια παράγραφος τελείωνε έτσι: «Αξίζει να επισημανθεί ότι με ιδιαίτερα θετικά σχόλια αναφέρθηκαν στην στάση και το έργο των Αντιπεριφερειαρχών και του Προέδρου, οι επικεφαλείς της αντιπολίτευσης».


Οι επικεφαλείς λοιπόν. Είναι λάθος. Το «επικεφαλής» παρότι μοιάζει με τα επιτελής, επιμελής, επισφαλής κ.λπ. όπως είδαμε δεν είναι επίθετο! Είναι επιρρηματική έκφραση, ένας εμπρόθετος προσδιορισμός που για λόγους απλοποίησης έχει γίνει μια λέξη: επί+κεφαλής = επικεφαλής.
Από την άποψη αυτή είναι άκλιτο και δεν υπάρχει "επικεφαλείς". Δηλαδή σε όλα τα γένη και σε όλες τις πτώσεις παραμένει "επικεφαλής": ο επικεφαλής της πορείας, η επικεφαλής του συνδυασμού, οι επικεφαλής των παρατάξεων, βράβευση των επικεφαλής της συνόδου κορυφής, τους επικεφαλής του στρατού κ.λπ..


Ο Μπαμπινιώτης σε άρθρο του στο Βήμα τον Απρίλιο του 1999 υποστηρίζει ότι το επικεφαλής πρέπει να γράφεται με δύο λέξεις ( επί κεφαλής -όπως το επί μέρους κ.λπ.), διατυπώνοντας μια λειτουργική πρόταση που ταυτοχρόνως επιλύει το ορθογραφικό θέμα διότι προφανώς κανείς δεν θα κλίνει το επί κεφαλής.
Σε όλες τις περιπτώσεις δεν κλίνουμε ποτέ το επικεφαλής ούτε κι αν από μια ιδιοτροπία μας το ζητήσει επιτακτικά ο επικεφαλής της ομάδας στην οποία ανήκουμε!

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Στους 39 βαθμούς η θερμοκρασία την Τρίτη στη Λιβαδειά


«Πρωταθλήτρια» η Σπάρτη με το θερμόμετρο να δείχνει 40,9 βαθμούς Κελσίου – Ακολουθούν Σέρρες, Λεωνίδιο, Λιβαδειά, Λάρισα και ΛαμίαΤα πρώτα 40αρια «χτύπησαν» σήμερα τα θερμόμετρα σε ορισμένες πόλεις της επικράτειας καθώς η σημερινή ήταν η θερμότερη ημέρα του φετινού καλοκαιριού.

Τους 40 βαθμούς Κελσίου ξεπέρασε η θερμοκρασία στην Σπάρτη (40,9) ενώ 40 έδειξαν τα θερμόμετρα σε Λεωνίδιο και Σέρρες. Τον κατάλογο συμπληρώνουν με 39 βαθμούς Σέρρες, Λιβαδειά, Λάρισα και Λαμία ενώ 38 βαθμούς Κελσίου έδειξε ο υδράργυρος σε Ιωάννινα, Φλώρινα, Άργος και Αθήνα.

Παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, πάντως, δεν έλειψαν και οι καταιγίδες τοπικά σε ορεινές περιοχές της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Η πιο εντυπωσιακή διακύμανση καταγράφηκε στη Φλώρινα όπου το πρωί τα θερμόμετρα έδειχναν 15 βαθμούς και το μεσημέρι 38.

www.protothema.gr

Πρόεδρος στον Αμβρυσσέα ο Φιλίππου

Με εντυπωσιακή συμμετοχή (ρεκόρ των τελευταίων δεκαετιών), πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 28 Ιουλίου 2013 οι αρχαιρεσίες για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Ποδοσφαιρικού Ομίλου ΑΜΒΡΥΣΣΕΥΣ ΔΙΣΤΟΜΟΥ σηματοδοτώντας ένα νέο ξεκίνημα για τον ιστορικό αθλητικό σύλλογο της Βοιωτίας με έτος ιδρύσεως το 1928.
Στις αρχαιρεσίες πήραν μέρος 117 μέλη .(Έγκυρα 116 ψηφοδέλτια .Άκυρο 1 ψηφοδέλτιο) .
Όπως ανακοίνωσε η Εφορευτική Επιτροπή το νέο Διοικητικό Συμβούλιο απαρτίζεται από τους ;

1. ΑΝΕΣΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
2. ΔΗΜΑΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΛΟΥΚΑ
3. ΖΑΚΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
4. ΚΟΥΤΡΙΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΛΟΥΚΑ
5. ΛΕΜΟΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
6. ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
7. ΜΙΧΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ
8. ΜΙΧΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ
9. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ
10. ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
11. ΣΙΔΕΡΑΣ ΛΟΥΚΑΣ του ΕΥΘΥΜΙΟΥ
12. ΣΙΔΕΡΗΣ-ΤΣΑΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
13. ΤΖΑΘΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
14. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΙΩΑΝΝΗ
Πρόεδρος του ΔΣ εκλέχτηκε ο κ. Χρήστος Φιλίππου. Το νέο ΔΣ είχε χθες συνάντηση με
τους ποδοσφαιριστές της ομάδας ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου.

«Φοβούμαι ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει»

«Φοβούμαι ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει», δηλώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας James Galbraith και ζητά από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αλλάξουν πορεία, διαγράφοντας μέρος του ελληνικού χρέους, μεριμνώντας για τις ελληνικές τράπεζες, εφαρμόζοντας αναπτυξιακά μέτρα και διασφαλίζοντας τους αδυνάτους.

Υποστηρίζει δε ότι η Ευρώπη «βρίσκεται πιο κοντά στην κατάρρευση παρά στη λύση» και προειδοποιεί για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης ολόκληρης της Ευρωζώνης, εάν η Ελλάδα υποχρεωθεί να την εγκαταλείψει.


«Αλλάξτε ρότα!», καλεί τους Ευρωπαίους ο Αμερικανός οικονομολόγος σε συνέντευξή του στη Sueddeutsche Zeitung και προτείνει τη δημιουργία κοινωνικού συμφώνου, το οποίο θα αμβλύνει την ένδεια. «Η Ευρώπη θα εισέλθει σε μια νέα φάση της κρίσης. Είμαι βέβαιος γι΄ αυτό. Οι πολιτικοί δεν καταφέρνουν να θέσουν την κρίση υπό έλεγχο. Πολλοί πολιτικοί δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει στην περιφέρεια της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κι όμως, αρκεί να ταξιδέψει κανείς στην Ελλάδα, για να καταλάβει πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση», τονίζει ο Galbraith και αναφέρεται στην «τρομερά υψηλή ανεργία των νέων» αλλά και στην εικόνα των ηλικιωμένων που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. «Εκατομμύρια άνθρωποι κατρακυλούν, το σύστημα υγείας καταρρέει. Βιώνουν μια κοινωνική κρίση, όπως την ξέρουμε μόνο σε αναπτυσσόμενες χώρες. Κι αυτό συμβαίνει στην καρδιά της Ευρώπης. Για μένα είναι σαφές ότι η Ευρώπη πρέπει να ανησυχεί πολύ. Φοβούμαι ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει. Η χώρα κυβερνάται άσχημα, τα ελλείμματα μεγαλώνουν, οι ελίτ προσπαθούν να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο. Ακόμα και η ελληνική πολιτική έχει χάσει προ πολλού τις ελπίδες της», προσθέτει.


Αναφερόμενος στο πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, ο οικονομολόγος τάσσεται κατά της πώλησης της ΔΕΠΑ. «Πρέπει γι΄ αυτό να σημάνει συναγερμός σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ένα μονοπώλιο αερίου αποτελεί μια μηχανή που κόβει χρήμα με σταθερά κέρδη και τζίρο. Παραιτείται λοιπόν κανείς από μια σταθερή πηγή εσόδων, για να εισπράξει σήμερα λίγα χρήματα; Πότε κάνει κάτι τέτοιο μια κυβέρνηση; Μόνον όταν και η ίδια δεν πιστεύει πλέον ότι θα επιζήσει για πολύ», υποστηρίζει και προβλέπει ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα πάψουν να πηγαίνουν καλά και οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να διασφαλίσουν τα χρήματά τους.


«Έτσι θα ξεκινήσει μια φυγή τραπεζικών κεφαλαίων», σημειώνει και εκτιμά ότι τότε θα επιλεγεί μια λύση πιθανόν στο πρότυπο αυτής που εφαρμόστηκε στην Κύπρο.


«Πολλοί άνθρωποι θα χάσουν περιουσίες και η οικονομία εντελώς ξαφνικά θα συρρικνωθεί δραστικά. Και αν η Ελλάδα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, τελικά αυτό μπορεί να σημάνει και την αρχή του τέλους της ΟΝΕ. Θα είναι δύσκολο να επιβιώσει η πολιτική ένωση, όταν θα έχει ξεκινήσει αυτή η διαδικασία», αναφέρει.



Απευθυνόμενος στις ευρωπαϊκές ηγεσίες, ο James Galbraith προτείνει τέσσερα βασικά μέτρα: «Η Ευρώπη πρέπει να διαγράψει στην Ελλάδα περισσότερα χρέη. Δεν έχει νόημα να κάθεται κανείς και να παρακολουθεί την κλιμάκωση της κρίσης. Η Ευρώπη πρέπει να μεριμνήσει για τις ελληνικές τράπεζες. Δεν πρέπει να τις αφήσει απλώς στα χέρια ολιγαρχών. Πρέπει να υπάρξει ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων για την Ελλάδα, προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία. Η Ευρώπη πρέπει να δημιουργήσει ένα είδος συμφώνου για τους χαμένους της κρίσης, μια κοινωνική βασική ασφάλιση και να εγγυηθεί τουλάχιστον ένα μέρος των περιουσιών και π.χ. των συντάξεων», δηλώνει.

Τονίζει, ωστόσο, ότι οι Βρυξέλλες θα πρέπει να στείλουν τα χρήματα απευθείας στους αποδέκτες, παρακάμπτοντας την κυβέρνηση, επειδή «μέχρι τώρα τα χρήματα πήγαν συχνά σε λάθος κανάλια» και προσθέτει:


«Όχι άλλα χρήματα για κακές ή διεφθαρμένες κυβερνήσεις και διοικήσεις. Το πλεονέκτημα απευθείας καταβολής στον λαό είναι η αύξηση της κατανάλωσης και η ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας», επισημαίνει.

Αναφέρεται δε στη δράση στην Ελλάδα μιας γραφειοκρατίας, υπό την έννοια μιας πολύ μικρής ομάδας πολύ πλούσιων ολιγαρχών και κάνει λόγο για «πολύ παράξενα πράγματα».

Το 40% των αγροτικών εκτάσεων, σύμφωνα με τον Αμερικανό καθηγητή, έχουν υποθηκευτεί σε μία και μοναδική τράπεζα, η οποία ιδιωτικοποιείται. «Αν υπάρξει κρίση και δεν εξυπηρετούνται τα δάνεια, θα πάρουν υπό την κατοχή τους οι επενδυτές σχεδόν τη μισή καλλιεργήσιμη γη της χώρας. Πώς μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο;», διερωτάται, για να καταλήξει με αναφορά στην ΕΡΤ:

«Για μένα είναι σαφές ότι η κρίση αλλάζει πρόσωπο. Από οικονομική κρίση, γίνεται κρίση των κεντρικών θεσμών. Το ότι έκλεισε τώρα ακόμα και η δημόσια ελληνική τηλεόραση, ένας θεσμός ελέγχου στη χώρα, δεν είναι καλό σημάδι».


Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ




Μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ’ όνομά του, κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά. Ελλιπής ή ελλειπής;





Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

















Οι δικαιούχοι θέσεων απασχόλησης κοινωφελούς χαρακτήρα στον Δήμο Ορχομενού ανακοινώθηκαν με την ανάρτηση των ονομάτων τους στο Διαδίκτυο. Επίσης τα ονόματα όσων απορρίφθηκαν αναρτήθηκαν σε άλλον πίνακα με την παρακάτω μορφή:







Όπως βλέπετε, ο πίνακας στη θέση «Αιτία Απόρριψης» επαναλαμβάνει για τους υποψηφίους «ελλειπή εμπειρία» ή «ελλειπή τίτλο σπουδών». Αν αφήσουμε στην άκρη την αμφιλεγόμενη συντακτική ορθότητα (τα τριτόκλιτα ως δύσκολα στην κλίση οδηγούν συχνά σε σολοικισμούς), η λέξη «ελλειπή» είναι ορθογραφικά λανθασμένη. Πρόκειται για ένα συχνό λάθος το οποίο συναντάμε σε πολλά δημόσια έγγραφα.
Η ορθή λέξη με τη σωστή γραφή είναι «ελλιπής». Το επίθετο είναι ο, η ελλιπής, το ελλιπές.
Η αιτία της σύγχυσης πρέπει να αναζητηθεί στην ετυμολογία της λέξης που προέρχεται από το ρήμα λείπω. Το θέμα είναι λειπ- και πολλοί θεωρούν ότι όλα τα παράγωγά του γράφονται με –ει.

Όμως το λείπω έχει 2 θέματα:
1. το ΛΕΙΠ-, το ισχυρό θέμα. Γνωστές λέξεις που παράγονται από εδώ είναι: διάλειμμα, έλλειψη, εγκατάλειψη κ.λπ. Εδώ ανήκει και το λοιπ-, από τον παρακείμενο της αρχαίας ελληνικής λέλοιπα. Και από αυτό το θέμα σχηματίζονται πολλές λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ομιλία: λοιπός, λοιπόν, υπόλοιπο κ.ά.
Σύμφωνα με το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Henry G. Liddell-Robert Scott η ρίζα είναι ΛΕΙΠ-.

2. Από τη ρίζα ΛΙΠ-, και πάντα σύμφωνα με το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Henry G. Liddell-Robert Scott, το λιπ-, το ασθενές θέμα, που απαντά στον αόριστο β’ της αρχαίας ελληνικής έ-λιπ-ον. Πολλές κοινές λέξεις σχηματίζονται από αυτό το θέμα: ελλιπής, λιποτάκτης, λιπόψυχος, λιπόθυμος κ.ά.
Είναι απαραίτητη εδώ μια παρέκβαση, για να αναφερθούμε στην παραγωγή και τη σύνθεση των λέξεων υπενθυμίζοντας τις βασικές μεταπτωτικές βαθμίδες.
"Η μετάπτωση αποτελεί μορφοφωνολογικό φαινόμενο που συνίσταται στη μεταβολή του θεματικού φωνήεντος και η σύγχρονη γλωσσολογία δέχεται ότι: 1. Οι μεταπτώσεις έχουν συστηματικό χαρακτήρα που παρουσιάζουν κανονικότητα και 2. Πρόκειται για σύστημα μεταβολών που εμφανίζεται στην Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή (ΠΙΕ) καθώς και σε αρκετές σύγχρονες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (π.χ. Fall-fell στα αγγλικά)".



Η μεταβολή του θεματικού φωνήεντος μπορεί να κινείται προς δύο κατευθύνσεις: 1. κατά το ποιόν και 2. κατά το ποσόν.
Στην κατά ποιόν μετάπτωση το φωνήεν μεταβάλλεται χωρίς να αλλάζει η ποσότητά του. Π.χ. το λέγ-ω μπορεί να μας δώσει το λόγ-ος κι αυτό οφείλεται στην τροπή του ε, του βασικού δηλαδή φωνήεντος της λέξης, σε ο: Η πρώτη αυτή μεταπτωτική βαθμίδα καλείται ετεροίωση και συναντάται σε πάρα πολλές ελληνικές λέξεις: μένω <μόνος, φέρω<φορά κ.λπ.
Στις κατά ποσόν μεταπτώσεις μεταβάλλεται η ποσότητα του θεματικού φωνήεντος και μπορεί να συνίσταται σε αύξηση, οπότε η μεταπτωτική βαθμίδα ονομάζεται έκταση (ποιέ-ω: ποίηση έκταση του βραχέος ε σε μακρό η), ή σε μείωση που καλείται εξασθένηση ή συστολή. Όταν το θεματικό φωνήεν σιγεί εντελώς/συγκόπτεται (πατρ-ός >πάτερ), τότε αναφερόμαστε σε μηδενισμένη μεταπτωτική βαθμίδα.




Στην περίπτωση λοιπόν της ρίζας λειπ− έχουμε τις μεταπτωτικές βαθμίδες λοιπ− και λιπ− που σχηματίζουν δεκάδες λέξεις στο σύγχρονο ελληνικό λεξιλόγιο. Δυστυχώς, πρέπει να θυμόμαστε την ορθογραφία τους διότι δεν υπάρχει κανόνας σχηματισμού: στο Liddell-Scott αναφέρεται ότι όλες οι σύνθετες λέξεις που αρχίζουν από λιπ- γράφονται με ιώτα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό βοηθά τον σύγχρονο χρήστη της Ελληνικής. Μερικές από τις λέξεις που είναι συνήθεις στην νέα ελληνική και που συχνά γράφονται λανθασμένα είναι οι ακόλουθες:

Ελλείψει, διάλειμμα, διάλειψη, εγκατάλειψη, έκλειψη, έλλειμμα, ελλειμματικός, ελλειπτικός, έλλειψη, ελλιπής, κατάλοιπο, λειψανδρία, λείψανο, λειψός, λειψυδρία, λιποβαρής, λιποθυμία, λιπόσαρκος, λιποτάκτης, λιποταξία, λιπόψυχος, λοιπόν, λοιπός, παράλειψη, υπόλειμμα, υπόλοιπο.

Τέλος, πρέπει να διευκρινιστεί ότι η ρίζα λιπ- από την οποία παράγονται τα λίπος, λιπαρός, λίπωμα, λιπαντικός αλλά και η λιπ- από την οποία προέρχονται τα εκλιπαρώ, αρχολίπαρος κ.λπ. είναι ομόγραφες με το εξεταζόμενο λιπ- και παράλληλα μια διανοητική περιπέτεια στα νοήματα της Ελληνικής ή όπως το θέτει ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης: «Το ότι επίσης το λιπ- στα λίπος, λιπαρός, λίπωμα είναι μια άλλη ομόγραφη ρίζα, όπως και το λιπ- του εκλιπαρώ και του αρχολίπαρος («ο επιθυμών και επιδιώκων αξιώματα»), αυτό δείχνει τον πλούτο και τη σημασιολογική ιστορία των λέξεων που είναι μια ελκυστική διανοητική περιπλάνηση στα εκφραστικά μέσα ενός λαού.» 

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Φωτοκουίζ3

ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΠΙΚΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2013

Θέρος - Ερως

Το ελληνικό καλοκαίρι. Ο ήλιος, η θάλασσα, το νησί, ένα αρμυρίκι κι ο βράχος. Αυτά μόνο. Και λίγος ίσκιος.
Το βλέμμα βουτάει και βυθίζεται στη θάλασσα.
Βαφτίζεται στα γαλανά νερά της ευδιάκριτη η σκιά του και επιστρέφει καθαρό κάτοπτρο αιφνίδιας ευφορίας.
Δροσίζεται η σκέψη στη δροσιά της και ανοίγεται η ψυχή στην έλξη της απεραντοσύνης της.
Κι όλο ταξιδεύει στον αφρό των κυμάτων της με προορισμό τον πυρήνα της ύπαρξης.
Ποτέ δε χάνει το δρόμο και ποτέ δε γυρίζει πίσω με άδεια χέρια. Απλώνει ύστερα τα δώρα της κάτω απ’ τα αρμυρίκια να πάρουν μυρωδιά από την αύρα της μέσα στον αδιάπτωτο μαγικό συντονισμό των ήχων -του φλοίσβου και των τζιτζικιών.
Γαλήνη και σαγήνη οι βασικές νότες στο μουσικό χαλί που στρώνει τιμητικά η φύση να πατήσει το χρυσαφένιο ίχνος του το καλοκαίρι. Γιατί καλοκαίρι χωρίς το τραγούδι των τζιτζικιών είναι λειψό.
Απλό –καίρι με έναν τρόπο, αδιάφορο και ξένο για εμάς που μας χαρίστηκε ολόκληρο.
Το ελληνικό καλοκαίρι. Που σαν θαύμα φτιάχνει από το τίποτα την όμορφη πλευρά της ζωής.
Και που το φως του παγιδεύει όλα τα σωματίδια μιας αλύτρωτης μνήμης –μνημόνια νοσταλγίας λέγονται.
Δ.Λ.

ΥΓ: Που έχει ληφθεί η φωτογραφία; 

O χορός του ΑΠΣ Κηφισσός

Ο Α.Π.Σ. ΚΗΦΙΣΣΟΣ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Τον ετήσιο χορό του διοργανώνει και φέτος η ομάδα του Κηφισσού Κ. Τιθορέας το Σάββατο 3 Αυγούστου 2013 στο προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Κ. Τιθορέας με τους: κλαρίνο Κώστα Αριστόπουλο, τραγούδι Βασίλη Αγραφιώτη, Σοφία Βώτα, Βάσω Αθανασάκη και Αγγέλα Παππαδά. Θα υπάρχουν ψητό αρνί σούβλας 20 ευρώ το κιλό, άφθονη παγωμένη μπύρα Amstel 2,50 ευρώ κ.α. ΧΟΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! Τιμή Εισόδου 5 ευρώ. Σας περιμένουμε!

                                                                                 

Ανάπλαση στην Ασκρη



Πολιτιστικός Αύγουστος 2013 στο Στείρι




To 3o Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου στο Δίστομο



Πρόγραμμα κατάρτισης Leonardo από το ΣΕΚ Θηβών






Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Ο 3ος Ποιητικός Διαγωνισμός ΕΛΙΚΩΝ


Ο 3ος Ποιητικός Διαγωνισμός ΕΛΙΚΩΝ
Ουσιώδεις τροποποιήσεις επέρχονται στους όρους της επίσημης προκήρυξης του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ σε σχέση με τους προηγούμενους δύο. Η θέσπιση χρηματικών βραβείων, με τη χορηγία της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε.,  και η αλλαγή της προθεσμίας συμμετοχής είναι οι σημαντικότερες.  
Tο περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ, το βιβλιοπωλείο/εκδόσεις Σύγχρονη Εκφραση και το viotia.blogspot.grπροκηρύσσουν τον 3ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ, που φέτος είναι αφιερωμένος στον Κ.Π. Καβάφη με αφορμή τα εκατόν πενήντα χρόνια από τη γέννησή του. Οι όροι είναι οι ακόλουθοι: 
1.Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες και Έλληνες ανεξαρτήτως ηλικίας, γραμματικών γνώσεων, επαγγελματικών ασχολιών κ.λπ. είτε κατοικούν στην Ελλάδα και Κύπρο είτε διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά στο εξωτερικό, εφόσον έχουν την ελληνική ή κυπριακή υπηκοότητα και μπορούν να γράφουν στη νεοελληνική  γλώσσα. 

2. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει να στείλουν ένα (1) αδημοσίευτο ποίημά τους (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα), θέματος της επιλογής τους. Διευκρινίζεται ότι το ποίημα που θα σταλεί ΔΕΝ πρέπει να έχει λάβει μέρος σε άλλο Διαγωνισμό.

3. Ο αποστολέας θα χρησιμοποιήσει το ίδιο ψευδώνυμο τόσο για την αποστολή όσο και για την υπογραφή του ποιήματος. Στο φάκελο που θα εμπεριέχει το ποίημα θα αναγράφεται το ψευδώνυμο του αποστολέα. Στον ίδιο όμως φάκελο θα τοποθετηθεί ένας μικρότερος, στο εσωτερικό του οποίου θα αναγράφονται τα πραγματικά στοιχεία του ποιητή (ονοματεπώνυμο, γραμματικές γνώσεις, επάγγελμα, διεύθυνση κατοικίας και αριθμοί τηλεφώνου: σταθερό και κινητό). Οι μικροί φάκελοι εκείνων που ΔΕΝ θα διακριθούν ΔΕΝ θ´ ανοιχτούν. Έτσι, θα παραμείνει μυστική η συμμετοχή τους. Χρησιμοποιώντας όμως, οι ενδιαφερόμενοι τα ψευδώνυμά τους, θα τους ανακοινώνεται ο συνολικός αριθμός των μορίων, που έλαβε το ποίημά τους και από τους 4 κριτές.

4. Το ποίημα, που θα σταλεί, για συμμετοχή στο Διαγωνισμό, θα πρέπει να είναι πληκτρολογημένο με Η/Υ ή δακτυλογραφημένο και απαραιτήτως σε έξι (6) πανομοιότυπα αντίτυπα (καλής, ευανάγνωστης εκτύπωσης), υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο. Ο φάκελος θα σταλεί με συστημένη ή απλή επιστολή στη Διεύθυνση: Βύρωνος 19 Λιβαδειά 32100, με την ένδειξη Περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ Συμμετοχή στον 3ο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ.

5. Η Επιτροπή κρίσης του Διαγωνισμού θα αποτελείται από 4 ανθρώπους των γραμμάτων. Η βαθμολόγηση θα γίνει από το 1 έως το 20. 

6. Θα απονεμηθούν τρία (3) βραβεία και τρεις (3) έπαινοι (Α’, Β’ και Γ’).
Τα 3 πρώτα βραβεία συνοδεύονται από χρηματικά έπαθλα ως εξής: 
1ο Βραβείο: 1000 ευρώ 
2ο Βραβείο 300 ευρώ 
3ο Βραβείο: 200 ευρώ
Το συνολικό χρηματικό ποσό των τριών βραβείων είναι χορηγία της εταιρείας ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ Α.Ε. που ανήκει στον Ομιλο Μυτιληναίος. 
Οι 3 έπαινοι θα συνοδεύονται από δώρα/βιβλία. Διευκρινίζεται ότι στις περιπτώσεις ισοψηφιών τα βραβεία, χρηματικά έπαθλα και έπαινοι θα μοιράζονται ισομερώς. Στον καθένα που θα διακριθεί είτε με βραβείο είτε με έπαινο θα του απονεμηθεί τιμητικό - ονομαστικό δίπλωμα καλλιτεχνικά εκτυπωμένο. 
7. Θεσπίζεται και τέταρτο βραβείο (με χρηματικό έπαθλο 300 ευρώ) για ένα ποίημα με θέμα τη Λιβαδειά ή τη Βοιωτία εν γένει. Το βραβείο αθλοθετεί ο Σύλλογος Οι Φίλοι Του ΞΕΝΙΑ Λιβαδειάς. Για αυτόν τον κλάδο του 3ου διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ οι συμμετέχοντες θα αποστείλουν και δεύτερο ποίημα (εκτός του πρώτου για τη συμμετοχής τους στον κύριο 3ο διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ) ή εφόσον επιθυμούν μόνο για αυτό το έπαθλο ποίημα με θέμα τη Λιβαδειά ή τη Βοιωτία. Και για το βραβείο τούτο θα ακολουθηθεί η ως άνω διαδικασία και θα κριθεί από τους 4 κριτές. 

8. Ως τελευταία προθεσμία αποστολής, από τους ενδιαφερομένους, των συμμετοχών τους ορίζεται η 31 Δεκεμβρίου 2013. Οι ημερομηνίες της αποστολής θα εξακριβώνονται από τις σφραγίδες των ΕΛ.ΤΑ. 

9. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στις 21 Μαρτίου 2014, την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Τα βραβεία, οι έπαινοι και τα τιμητικά διπλώματα θα απονεμηθούν σε ειδική τελετή η οποία θα οργανωθεί και θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2014. Περισσότερες πληροφορίες, δίνονται στους ενδιαφερομένους, στο τηλέφωνο: 69 44 73 44 90.

Τρεις νεκροί από πυρκαγιά

Συνελήφθη αντιδήμαρχος για εκβίαση και δωροδοκία

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά. Τα δύο λάμδα στα ρήματα



Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

















Ενα ακόμη ορθογραφικό θέμα θα μας απασχολήσει σε αυτό το σημείωμα στην προσπάθεια ή καλύτερα στο διαρκώς επανέρχομενο αίτημα να εμβαθύνουμε στη χρήση της γλώσσας μας και της γραφής της. Με το άρθρο αυτό επίσης κηρύσσεται και επίσημα η εκστρατεία της viotia για την αποκατάσταση της ελληνικής γλώσσας στο μέτρο που αυτό είναι εφικτό και ρητά διατυπώνεται η αγωνία μας για το μέλλον της στην εποχή μιας καθολικής, υπαρξιακής κρίσης της κοινωνίας, της χώρας, του κράτους και του Εθνους.
Η ανάληψη αυτής της πρωτοβουλίας με τίτλο "Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά" αποτελεί μια ακόμη προσφορά της viotia στον Πολιτισμό και η ευόδωσή της ασφαλώς περνάει μέσα από πολλά άρθρα για την σωστή χρήση των γλώσσας μας (ορθογραφικά, γραμματικά κ.λπ.) που θα δημοσιεύονται με αφορμή λάθη στη χρήση των Ελληνικών στον δημόσιο κυρίως λόγο. Κι επειδή η viotia αποτελεί αναμφισβήτητα τον trendsetter στην περιοχή μας είναι βέβαιο ότι θα έχουμε μιμητές που θα ασχοληθούν από την πλευρά τους με την ελληνική γλώσσα.


Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας. Αυτή τη φορά δεν θα αναφερθούμε σε κάποιο κείμενο: το ορθογραφικό ζήτημα που πρόκειται να εξετάσουμε είναι τόσο κοινό που συναντάται σε τόσο πολλά δελτία Τύπου ή άρθρα (ακόμη και εκπαιδευτικών!) -ώστε από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της viotia να έχει ήδη σχηματιστεί ένα τεράστιο αρχείο λαθών-που καθιστά ανώφελη και πιθανόν άδικη την παραπομπή σε κάποιο συγκεκριμένα.

Η γραφή των ρημάτων που λήγουν σε –λλω, τα οποία άλλοτε γράφονται με δύο λάμδα κι άλλοτε με ένα είναι αλήθεια ότι αποτελούν μια δύσκολη περίπτωση ορθογραφίας, επειδή για την εκάστοτε χρήση ρήματος της συγκεκριμένης κατηγορίας στον γραπτό λόγο χρειάζεται προσεκτικός έλεγχος, στον οποίο σε κάποιες περιπτώσεις δεν αντεπεξέρχονται ακόμη και μορφωμένοι/εκπαιδευμένοι άνθρωποι.
H Νεοελληνική Γραμματική, η εμπλουτισμένη έκδοση της του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική:

« Τα υγρόληκτα ρήματα που τελειώνουν σε –λλω σχηματίζουν το αοριστικό τους θέμα αποβάλλοντας το ένα λ και αλλάζοντας κάποτε το θεματικό φωνήεν: Σφάλλω-έσφαλα, ανατέλλω-ανέτειλα. Τα ρήματα αυτής της κατηγορίας έχουν άσιγμο αόριστο και είναι τα ακόλουθα:
(αν)αγγέλλω, ανατέλλω, (από)βάλλω, (κατ)αγγέλλω, (παρ)αγγέλλω, σφάλλω, ψάλλω».

Μπορούμε κάπως απλοποιημένα να πούμε ότι σε γενικές γραμμές ισχύει ο κανόνας που λέει ότι τα ρήματα αυτά γράφονται με διπλό -λλ στον ενεστώτα και στους χρόνους που σχηματίζονται από το θέμα του ενεστώτα, δηλαδή τον παρατατικό και τον εξακολουθητικό μέλλοντα,ήτοι στους χρόνους που δηλώνουν διάρκεια. Για παράδειγμα:

– οι αιτήσεις υποβάλλονται στο γραφείο προσωπικού(ενεστώτας)
πάντοτε με κατέβαλλε η παθητικότητά του (παρατατικός)
θααποβάλλονται οι μαθητές που παραβιάζουν τους κανόνες του σχολείου (εξ. μέλλοντας).

Αντίθετα, στον αόριστο και στον στιγμιαίο μέλλοντα, δηλαδή στους χρόνους που δηλώνουν ότι η ενέργεια του ρήματος είναι συνοπτική, η σωστή γραφή είναι με ένα λ. Ετσι έχουμε:
-δεν έσφαλα στην εκτίμησή μου γι’ αυτόν (αόριστος)

- δεν θα προβάλει αντίσταση στις αστυνομικές αρχές(στιγμιαίος μέλλοντας).

Το ίδιο ισχύει (ένα λ) και για τους συντελικούς χρόνους(παρακείμενο, υπερσυντέλικο, συντελεσμένο μέλλοντα), που σχηματίζονται από το απαρέμφατο αορίστου, π.χ. έχω (είχα/ θα έχω) αντιπαραβάλει το δακτυλογραφημένο κείμενο με το χειρόγραφό του.

Όταν λοιπόν η πράξη που δηλώνει το ρήμα έχει διάρκεια, διπλό λ. Οταν η πράξη που δηλώνει το ρήμα γίνεται για μια στιγμή, ένα λ.

Συχνά ασφαλώς εμφανίζεται πρόβλημα: σε ορισμένες περιπτώσεις ταιριάζει και η διάρκεια και η στιγμή, όπως για παράδειγμα στη φράση: έψαλλε υπέροχα τους ύμνους, όπου μπορεί να είναι παρατατικός (το έκανε διαρκώς) και να γραφεί με δύο λ, αλλά μπορεί να εκληφθεί και ως αόριστος ο χρόνος (το έκανε στιγμιαία, στη χθεσινή λειτουργία), οπότε θέλει ένα λ (έψαλε υπέροχα τους ύμνους). Εδώ δεν τίθεται θέμα σωστού και λάθους, μπορούν να ισχύουν και τα δύο,καθώς μόνο ο γράφων γνωρίζει πώς το εννοεί. Εκτός εάν μπορούν να μας βοηθήσουν τα συμφραζόμενα, τα οποία πάντα πρέπει να προσέχουμε, καιμας κατευθύνουν ως προς τον τρόπο ενέργειας,συνοπτικό ή εξακολουθητικό, του ρήματος και άρα τη σωστή γραφή.

Αυτά όσον αφορά στην οριστική έγκλιση των ρημάτων. Για την υποτακτική και την προστακτική, ακολούθως, ελέγχουμε αν είναι του ενεστώτα ή του αορίστου και επιλέγουμε το διπλό ή το ένα λ αντίστοιχα. Π.χ. Δεν μπορεί να επιβάλλει τη γνώμη του (υποτακτική ενεστώτα) / δεν μπορεί να επιβάλει τη γνώμη του (υποτακτική αορίστου) / ανάβαλλε τα σχέδιά σου (προστακτική ενεστώτα) /ανάβαλε τα σχέδιά σου (προστακτική αορίστου).

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν αναφερόμαστε στα ρήματα σε –λω δεν εννοούμε όπως πιστεύουν πολλοί μόνο στα σύνθετα από το βάλλω.Όλα τα ρήματα σε –λω (εκτός από το θέλωκαι το οφείλω) γράφονται με δύο–λλ– στους εξακολουθητικούς χρόνους. Και δεν είναι φυσικά μόνο τα σύνθετα του βάλλω (αμφιβάλλω, αναβάλλω, αντιπαραβάλλω, αποβάλλω, διαβάλλω, εισβάλλω,εκβάλλω, επιβάλλω, εφεσιβάλλω, καταβάλλω, μεταβάλλω, πανικοβάλλω, παρεμβάλλω,περιβάλλω, προβάλλω, προκαταβάλλω, προσβάλλω, συμβάλλω, υπερβάλλω, υποβάλλωκ.ά.). Αλλά και τα ψάλλω, πάλλω, θάλλω, ποικίλλω, ανατέλλω, εξοκέλλω και μέλλω.
Επιπλέον τα σύνθετα με το αγγέλλω: απαγγέλλω, αγγέλλω, αναγγέλλω, εξαγγέλλω, καταγγέλλω,παραγγέλλω κ.ά.
Και ασφαλώς δεν μπορούν να λείψουν τα σύνθετα με το στέλλω: αναστέλλω, αντιδιαστέλλω, αποστέλλω, διαστέλλω,εξαποστέλλω, καταστέλλω, περιστέλλω, συστέλλω, υποστέλλω κ.ά.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Στις 18 και 25 Μαΐου 2014 οι δημοτικές εκλογές


Στις 18 και 25 Μαΐου 2014 οι δημοτικές εκλογές

Μία εβδομάδα πριν από τις 25 Μαΐου 2014, ημερομηνία την οποία είχε αποκαλύψει η aftodioikisi.gr, θα ξεκινήσουν, τελικά, οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Συγκεκριμένα, προκειμένου να ο β΄ γύρος να διεξαχθεί στις 25 Μαΐου, ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές ο α΄ γύρος θα πραγματοποιηθεί την προηγούμενη Κυριακή 18 Μαΐου.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

To πρόγραμμα των κατασκηνώσεων στον Δήμο Λεβαδέων


Διονύσια 2013 με δημοτικούς χορούς στο Τσαμάλι


Ο Επιμορφωτικός Σύλλογος Διονύσου, στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων "Διονύσια 2013", σας προσκαλεί να περάσετε μια αξέχαστη δημοτική βραδιά, την Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013, στην κεντρική πλατεία του χωριού (Διόνυσος Βοιωτίας)!
Τραγουδούν: Φυλιώ Πυργάκη, Γιώργος Βελισσάρης, Γωγώ Τσαμπά, Λάμπρος Σκάρλας
Κλαρίνα: Πάνος Πλαστήρας & Δημήτρης Κουτής
Βιολί: Θανάσης Ρόκας
Χορός Ελεύθερος
Έναρξη της βραδιάς με Ρουμελιώτικους χορούς από το Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου μας!

Ώρα έναρξης: 22.15
Τιμή εισόδου: 5 
Μπύρα Kaiser: 2,5 
Φιάλη απλή: 60 
Φιάλη special: 80 

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά. Συνωμοσία ή συνομωσία


Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

















Μια από τις πλέον διαδεδομένες και παράλογες ιδέες που έχει γίνει κατορθωτό να εμπεδωθεί σε σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης είναι εκείνη που απορρίπτει την ύπαρξη συνωμοσιών στην πολιτική ή την οικονομική σφαίρα απαξιώνοντας την εκτός της επίσημης, κεντρικής εκδοχής ερμηνεία των γεγονότων με τον χαρακτηρισμό «θεωρίες συνωμοσίας». Αυτό οφείλεται κυρίως στο υπέρτερο συμφέρον της εξουσίας να δίδει την ψευδαίσθηση ότι όλα διαδραματίζονται στο φως –άρα και ελέγχονται. Επιπλέον τη συνωμοσία ως παράγοντα ιστορικής μεταβολής απορρίπτει και μια ορισμένου τρόπου αριστερή ανάγνωση της ιστορίας, η οποία προκρίνει ως επαναστατικό υποκείμενο τον λαό ή «τον προλετάριο» και ως εκ τούτου υποστηρίζει ότι ούτε ο ηγέτης ούτε οι συνωμοσίες κινούν τους αιώνιους τροχούς: οι μάζες γράφουν την ιστορία.

Ασφαλώς πρόκειται για αναγκαιότητα στη βάση της συγκεκριμένης θεωρίας, αφού οι «προλετάριοι» δεν πρόκειται να κινητοποιηθούν αν πιστεύουν ότι δεν μπορούν να μεταβάλουν την ροή της ιστορίας. Σε προέκταση, σύμφωνα πάντοτε με αυτή τη θεωρία, οι αποφάσεις, όπως συχνά και στην Ελλάδα λέγεται, κρίνονται στον δρόμο και στο πεζοδρόμιο και όχι σε παρασυναγωγές και διαβούλια, πίσω από κλειστές πόρτες, όπου οργανώνονται συνωμοσίες από ισχυρούς παράγοντες ή και αποφασισμένους επαναστάτες.

Στην πραγματικότητα επεξεργασμένες θεωρίες συνωμοσίας υπό αυστηρούς όρους και εξεταζόμενες κατά περίπτωση μπορούν να αποδώσουν μια αξιόπιστη ερμηνεία των γεγονότων και να απαντήσουν σε καίρια ερωτήματα γύρω από σοβαρά θέματα, τα οποία διάφορα κέντρα εξουσίας έχουν συμφέρον να συγκαλύψουν.

Οσο παράλογο είναι να ερμηνεύονται τα πάντα ως αποτέλεσμα συνωμοσιών, τόσο εκτός πραγματικότητας είναι να απορρίπτεται συλλήβδην ο καταλυτικός ρόλος της συνωμοσίας στην ιστορία. Διότι δεν υπάρχει, φαντάζομαι, αντίρρηση ότι ο Βρούτος ήταν ο εκτελεστικός βραχίονας μιας συνωμοτικής ομάδας όταν σκότωσε τον Ιούλιο Καίσαρα και άλλαξε τον ρου της ιστορίας. Ούτε πως ο Λεύκιος Κατιλίνας οργάνωσε διαβόητη συνωμοσία το 63 π.Χ. για να καταλάβει την εξουσία βίαια, και σε αυτή την περίπτωση αποτυχημένα, καθώς ο Κικέρων αποκάλυψε τα σχέδιά του αφήνοντας στην ιστορία τον παροιμιώδη όρο «η συνωμοσία του Κατιλίνα». Δεκάδες άλλες είναι οι περιπτώσεις μιας αποδεδειγμένης συνωμοσίας που επηρέασε καταλυτικά το ιστορικό γίγνεσθαι στην εποχή της και γενικότερα, όμως δεν θα αναφερθούν εδώ.

Ο εκτεταμένος αυτός πρόλογος αποτελεί αφορμή για να εγκύψουμε σε μια ακόμη κακοποιημένη λέξητης Ελληνικής, την λέξη συνωμοσία, να ανατρέξουμε στην ετυμολογία της και να δούμε την ορθή γραφή της.

Η σωστή γραφή είναι συνωμοσία και όχι συνομωσία όπως πολλοί πιστεύουν. Και με την ευκαιρία της ορκωμοσίας των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Στερεάς στη Λιβαδειά, να σημειώσουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τη λέξη ορκωμοσία που είναι η ορθή γραφή και όχι ορκομωσία όπως πολλοί γράφουν.

Ας δούμε γιατί.

Η συνωμοσία προέρχεται από το συν+όμνυμι που σημαίνει συν+ορκίζομαι: σύνδεσμος(κοινός σκοπός) που επισφραγίστηκε με όρκο.

Βέβαια, αφού το ρήμα είναι όμνυμι, πολλοί θα ανέμεναν η ορθή γραφή να είναι συνομοσία.Όμως από πού προκύπτει το ω-μέγα;

Είναι προϊόν του νόμου της "έκτασης εν συνθέσει" που διατύπωσε πρώτος ο Ιάκωβος Βακερνάγκελ (1853-1938), ένας Γερμανοελβετός γλωσσολόγος και σπουδαίος ελληνιστής.Σύμφωνα με αυτό τον νόμο, στα (πολύ) αρχαία ελληνικά και κατά τη σύνθεση δύο λέξεων, όταν η δεύτερη αρχίζει από φωνήεν τότε το αρκτικό φωνήεν της δεύτερης λέξης εκτείνεται,δηλαδή τρέπεται σε μακρό. Αργότερα ο νόμος της "έκτασης εν συνθέσει" έπαψε να ισχύει. Παρόλα αυτά στη στη Νέα Ελληνική, ορισμένα σύνθετα που σχηματίστηκαν με το πρότυπο της αρχαίας γλώσσας παρουσιάζουν φαινομενική έκταση του αρκτικού φωνήεντος του β΄ συνθετικού, η οποία μερικές φορές αφορά μόνο στην ορθογραφία, π.χ. ημι-ώροφος, γαλαζ-ωπός, ανθρακ-ωρύχος κ.λπ. Μπορεί όλο αυτό να φαίνεται κάπως τεχνικό αλλά, όπως συχνά συμβαίνει στη γλώσσα, ο Ιάκωβος Βακερνάγκελ και ο νόμος του είναι πανταχού παρών στα Ελληνικά όπου το βραχύ α ή το ε τρέπεται συχνά (αλλά όχι πάντα) σε μακρό η και το ο γίνεται ω.Στη βάση αυτή εξηγούνται ωραιότατες λέξεις που στον παρατηρητικό εγγράμματο αναγνώστη δημιουργούν αμφιβολίες σχετικά με την ορθογραφία τους:διώροφος (από το όροφος), επώνυμος και όλα τα εις-ώνυμος (όνυμα/όνομα), ανώμαλος (από το ομαλός), συνήγορος (από το αγορεύω). Και άλλες όπως επώδυνος από το οδύνη και ανθρακωρύχος από το ορύσσω, ανήκεστος από το ακέομαι και ανήκουστος από το ακούω.

Στον ίδιο νόμο της "έκτασης εν συνθέσει" εντάσσεται και η συνωμοσία: συν+όμνυμι και με έκταση του ο συνωμοσία. Με τον ίδιο τρόπο ορκωμοσία: όρκος+όμνυμι και με έκταση του ο ορκωμοσία.

Συνελόντι ειπείν, μάλλον πρέπει να αποστηθίσουμε ότι τα συνωμοσία (συνωμότης, συνωμοτώ κ.λπ.), ορκωμοσία, εξωμότης αλλά και το επίρρημα ανωμοτί (χωρίς όρκο κ. δικαστικό)γράφονται ορθά με το πρώτο –ο- ωμέγα και το δεύτερο όμικρον.
Ασφαλώς ορισμένες φορές το σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί για να κάνουμε ορθογραφικά λάθη. Αν είναι πολύ σοβαρά, τότε μας συμφέρει να το δικαιολογήσουμε με μια αληθοφανή θεωρία συνωμοσίας που με επαρκή, ποικιλότροπη υποστήριξη μπορεί να γίνει πιστευτή και να μας διασώσει από τα σκωπτικά σχόλια. Αλλοτε, και εφόσον είναι εφικτό, ανατρέχουμε στη σειρά: «Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά» στη viotia και επιλύουμε τις απορίες μας!

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Τραγωδία με 4χρονο αγοράκι που παρασύρθηκε από οδηγό

Θερμοπύλες

Εκτύπωση
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κ.Π.Κ.

Γιατί δεν εξεγείρονται οι Ελληνες



Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Δημοσιογράφος/
Εκδότης Περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ

 



















Σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχόλιο (εδώ στο 10.32 http://viotia.blogspot.gr/2013/02/m-4.html) αναγνώστης της viotia ζητούσε περισσότερα άρθρα για την πολιτική και οικονομική κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώνεται στη χώρα μετά τις εκλογές του 2012. Πολλά e-mail καταφθάνουν με παρόμοιο περιεχόμενο και πολλοί φίλοι διατυπώνουν τα ίδιο αίτημα σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις.

Θα υπενθυμίσω ότι έχω προβλέψει με αρκετή ακρίβεια την οικονομική κρίση και κυρίως τη σφοδρότητα με την οποία θα πλήξει την Ευρώπη (εδώhttp://viotia.blogspot.gr/2008/09/blog-post_3043.html) από το 2008 και πως ήδη στις αρχές του 2012 δημοσίευσα το άρθρο με τίτλο «Προτροπή για μετανάστευση» που συζητήθηκε ευρέως και που –θα μου επιτραπεί να πω- όσοι εμβάθυναν έχουν μια πλήρη εικόνα του σημερινού πολιτικού αδιεξόδου αλλά και της ενδεχόμενης προσωπικής απόδρασης από το συλλογικό και ατομικό ελληνικό δράμα.

Δεν υπάρχουν επ’ αυτού πολλά να προστεθούν και ίσως η συγκυρία δεν είναι η κατάλληλη για τον επαναπροσδιορισμό των δεδομένων και των συμπερασμάτων. Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο πρέπει να γίνει μια σύντομη ανάλυση, από εκείνες που μόνον στη viotia μπορείτε να βρείτε. Είναι η συχνότερη απορία που διατυπώνουν οι πολίτες και αποτελεί το γεωμετρικό τόπο όπου συναντώνται πολλές παθογένειες της χώρας περιλαμβανομένης της πολιτικής μυωπίας. Πρόκειται για την απάντηση στο ερώτημα «γιατί δεν εξεγείρονται οι Ελληνες;».



Ακούστε για να μην σας εξαπατούν και σας παρασύρουν οι διάφοροι αγύρτες που επενδύουν στη δυστυχία και στον πόνο με σκοπό την υφαρπαγή της εξουσίας. Την βαθιά ριζωμένη παράδοση του κοτζαμπασιμού ενίσχυσε στην Ελλάδα η μεταπολίτευση εγκαθιδρύοντας κυρίως μετά το 1981 ένα καθεστώς οιονεί φεουδαρχικό – που σε καμία περίπτωση δεν εξελίχθηκε σε πλήρως δημοκρατικό αστικό κράτος κατά τα δυτικά πρότυπα. Και δεν είναι μόνο ότι δεν υφίσταται στη χώρα η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δηλαδή η διάκριση των εξουσιών.

Η ιδιότυπη ελληνική φεουδαρχία ωθούμενη από το σαθρό κομματικό σύστημα και θεσμικά κυρίαρχη ειδικά από την εποχή της επαίσχυντης συνταγματικής αναθεώρησης του 1986 συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του μεσαιωνικού κοινωνικού και οικονομικού συστήματος στη σύγχρονη εκδοχή του.

Ολόκληρη η χώρα είναι χωρισμένη σε φέουδα που έχουν παραχωρηθεί κατ’ αρχάς από τον χαρισματικό αρχηγό στην ακολουθία των υποτακτικών του. Προϋπόθεση εισόδου στην αυλή του ηγεμόνα η απόλυτη πίστη και η στήριξή του στη διαμάχη για την εξουσία. Ως αντάλλαγμα στους υποτακτικούς του ηγεμόνα παραχωρούνται τα υλικά προνόμια που συνοδεύουν την κατάκτηση και την νομή της εξουσίας.

Στην πορεία τα φέουδα με την ισχύ που εν τω μεταξύ αποκτούν αυτονομούνται από τον αρχηγό και βυθίζονται στη διαφθορά και στην λειτουργία για λόγους αναπαραγωγής της εξουσίας: η Ελλάδα είναι χωρισμένη σε πολλά, μικρά ή μεγάλα, ισχυρά ή εξαρτώμενα, φέουδα, τα οποία απολαμβάνουν σχετική έως πλήρη αυτονομία στα όρια της ασυδοσίας. Ισχύουν εν πολλοίς εντός της περιοχής κάθε φέουδου, εθιμικά και σε πολλές περιπτώσεις και γραπτά, διαφορετικοί νόμοι από εκείνους που διέπουν την υπόλοιπη κοινωνία. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά με χαρακτηριστικότερο το ίδιο το ελληνικό κοινοβούλιο το οποίο αποτελεί πεδίο για τη μελέτη εξαιρέσεων με δικούς του κανονισμούς, ειδικούς νόμους, ασυλίες, ακόμα και ιδιαίτερο μισθολογικό καθεστώς όχι μόνο για τους αντιπροσώπους του Εθνους αλλά και για τους υπαλλήλους του. Οιονεί φέουδα συγκροτούν οι Δημόσιες Υπηρεσίες, οι ΔΕΚΟ, η ΔΕΗ, ο ΟΛΠ, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επιπλέον οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, η ΓΣΕΕ, τα Επιμελητήρια, οι ΜΚΟ κ.λπ.

Αλλά και σε χώρους (που από τη φύση τους έπρεπε να είναι) υπεράνω υποψίας η εξουσία και οι πόροι διανέμονται με τρόπο φεουδαρχικό, με βάση τα ανταλλάγματα μεταξύ των συμβεβλημένων στην πολιτική διαμάχη: Λ.χ. στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και γενικά στον χώρο του πολιτισμού οι επιχορηγήσεις δίδονται στους μυημένους, στους ευνοούμενους του ηγεμόνα κατ’ απονομήν και μακριά από κάθε αξιολογική βάση. Στον αθλητισμό τα ίδια και χειρότερα. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος ούτε και αρχή.

Σε καθένα από αυτά τα εκατοντάδες φέουδα οι φεουδάρχες σχηματίζουν δική τους αυλή με νέους υποδεέστερους αλλά εξίσου άπληστους και διεφθαρμένους ευνοούμενους και όλοι μαζί σιτίζονται και ευημερούν πλουσιοπάροχα δημοσία δαπάνη  -από τον κόπο του δουλοπάροικου, που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι ο ιδιωτικός τομέας με τη βοήθεια των εισροών από την Ε.Ε. και ασφαλώς των δανείων. Το κόστος διατήρησης αυτών των φεουδαρχικών δομών και προνομίων είναι κολοσσιαίο και η σπάταλη τεράστια. Μαζί με τη διαφθορά οδηγούν αναπόδραστα στη χρεωκοπία.


Αν αυτά είναι σωστά, αν συμφωνήσουμε ότι στη χώρα επικρατεί καθεστώς φεουδαρχικού τύπου, έχουμε και την εξήγηση του γιατί οι Έλληνες ανέχονται τη βάρβαρη υποβάθμιση της ζωής τους και τη δολοφονία των ονείρων τους με τέτοια παθητικότητα που έχει εκπλήξει τους παρατηρητές, χωρίς να εξεγείρονται, εξαντλώντας τη δυσαρέσκειά τους σε διαδικτυακές αντιπαραθέσεις.

Η απουσία οργανωμένης λαϊκής αντίστασης οφείλεται στη φεουδαρχική διάρθρωση της ελληνικής πολιτείας. Διότι απλούστατα στις φεουδαρχικού τύπου κοινωνίες τις επαναστάσεις δεν τις εκκινούν οι φτωχοί, ο λαουτζίκος, οι καταχρεωμένοι δουλοπάροικοι, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα.  Αλλά οι αστοί και στην περίπτωσή μας οι προνομιούχοι όταν θίγονται τα υπερβολικά προνόμιά τους. Αυτό υπαγορεύει η ιστορική εμπειρία και συμμερίζεται η πολιτική θεωρία. Κι αυτό το γνωρίζουν οι εξουσίες, γι’ αυτό και αποφεύγουν να θίξουν τις προνομιούχες κάστες που λυμαίνονται την ελληνική οικονομία.

Ομως καθώς η οικονομική καταστροφή επελαύνει και η εξαθλίωση εξαπλώνεται, τα ταμεία αδειάζουν και τα προνόμια των καστών υποχρεωτικά περιστέλλονται. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το φέουδο της Αγίας Παρασκευής, η ΕΡΤ, και οι ισχυροί κλυδωνισμοί που προκάλεσε στην κυβέρνηση όταν αυτή αποφάσισε να θίξει ένα καθεστώς προνομίων και ειδικών σχέσεων που ισχύουν μόνο –κατ’ εξαίρεσιν και πάλι- στην ελληνική ραδιοτηλεόραση.

Συνοψίζοντας, επαναλαμβάνω ότι κοινωνικές αναταραχές θα υπάρξουν στην Ελλάδα –αν υπάρξουν- μόνο όταν θιγούν οι προνομιούχοι του καθεστώτος που επικράτησε μετά τη μεταπολίτευση, δηλαδή όσοι απομυζούσαν και απομυζούν το ελληνικό δημόσιο και που δεν είναι κατ’ ανάγκην μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν θα τεκμηριώσω τον ισχυρισμό αυτό περαιτέρω. Θα αφήσω τη ζωή να επαληθεύσει ή να διαψεύσει τη δυσμενή πρόγνωση. Άλλωστε αυτό είναι το νόημα των αναλύσεων, η δυνατόν ακριβέστερη πρόβλεψη του μέλλοντος. Ολα τα άλλα είναι προπαγάνδα.